Edmond Dantès

Edmond Dantès is de centrale figuur in de roman De graaf van Monte Cristo (1844) van Alexandre Dumas. Dantès wordt onschuldig opgesloten maar weet uiteindelijk te ontsnappen. Door een aanwijzing van een andere gevangene vindt hij op het eilandje Montecristo een gigantisch fortuin. Hij neemt een nieuwe identiteit aan—graaf van Monte Cristo—en neemt wraak op degenen die hem naar de gevangenis stuurden.

Dumas baseerde het karakter van Dantès op een waargebeurd verhaal, dat hij vond in de memoires van Jacques Peuchet. Peuchet beschreef daarin het verhaal van Pierre Picaud, een schoenmaker die in 1807 in Parijs leefde. Picaud was verloofd met een rijke vrouw en zou haar trouwen, ware het niet dat vier jaloerse vrienden hem vals beschuldigden van spionage voor Engeland. Hierop werd hij veroordeeld en zeven jaar lang opgesloten. Gedurende zijn gevangenschap vertrouwde een medegevangene op zijn sterfbed aan Picaud het geheim van een in Milaan verborgen schat toe. Toen Picaud uiteindelijk vrijkwam in 1814 vond hij de schat zoals hem verteld was en met zijn nieuw verkregen rijkdom keerde hij terug naar Parijs. Hierop smeedde hij gedurende tien jaar het plan voor zijn wraak tegen de voormalige vrienden die hem hadden doen opsluiten.

Louis Sévèke

De naam Edmond Dantès (in sommige media als Edmund gespeld) dook ook op in de moordzaak van Louis Sévèke. Sévèke had in de maand voorafgaand aan zijn dood contact per e-mail met iemand die zich van het pseudoniem Edmond Dantès bediende.

Dantes is een toepasselijke naam voor een wreker; hij kan gelezen worden als "de antes", "van vroeger".

Straatnaam

Een straat in Marseille is naar Edmond Dantès genoemd.

Stamboom