Kenzo Tange

Kenzō Tange
Tange in 1981
Persoonsinformatie
Nationaliteit Japans
Geboortedatum 4 september 1913
Geboorteplaats Osaka
Overlijdensdatum 23 maart 2005
Overlijdensplaats Tokio
Beroep architect, planoloog, academisch docent
Werken
Prijzen Pritzker Prize
RKD-profiel
Portaal  Portaalicoon   Civiele techniek en bouwkunde

Kenzō Tange (丹下健三, Tange Kenzō ; Osaka, 4 september 1913 - Tokio, 23 maart 2005) was een van de belangrijkste moderne architecten van Japan. Hij combineerde het modernisme met traditionele Japanse stijlen. Ook leverde hij een belangrijke bijdrage aan de ontwikkeling van het structuralisme.

Tange won in 1987 de Pritzker Prize. De prijs wordt gezien als de Nobelprijs van de architectuur.

Hoogtepunt in het werk van Tange zijn de twee Olympische stadions in Tokio voor de Olympische Spelen van 1964. Andere belangrijke projecten zijn het Hiroshima Peace Memorial Park (1949-1956), het prefecturale overheidsgebouw van de prefectuur Kagawa in Takamatsu (1955-1958), de stadhuizen van Shimizu en Tokio (1952-1954) en het Yamanashi pers- en studiocentrum, Kofu (1964-1967) die onder meer zijn geïnspireerd op het werk van Le Corbusier. Naast een groot aantal gebouwen in Japan realiseerde hij ook projecten in onder meer Italië en Singapore.

Tange hield zich ook bezig met stedenbouw. Zo ontwierp hij in 1960 een stedenbouwkundig plan voor Tokio, dat verandering en groei mogelijk moest maken. De ideeën die hij ontwikkelde tijdens de opmaak van het Tokyo Bay Plan, paste hij enkele jaren later toe bij zijn masterplan voor de wederopbouw van Skopje.

Kenzō Tange was hoogleraar aan de architectuuropleiding van de universiteit van Tokio. Architecten als Fumihiko Maki, Arata Isozaki en Kisho Kurokawa waren leerlingen van hem.

Afbeeldingen

Externe links

  • Informatie over Kenzō Tange op de website van Tange Associates
· · Sjabloon bewerken
Winnaars van de Pritzker Prize

Philip Johnson (1979) · Luis Barragán (1980) · James Stirling (1981) · Kevin Roche (1982) · I.M. Pei (1983) · Richard Meier (1984) · Hans Hollein (1985) · Gottfried Böhm (1986) · Kenzo Tange (1987) · Gordon Bunshaft en Oscar Niemeyer (1988) · Frank Gehry (1989) · Aldo Rossi (1990) · Robert Venturi (1991) · Álvaro Siza (1992) · Fumihiko Maki (1993) · Christian de Portzamparc (1994) · Tadao Ando (1995) · Rafael Moneo (1996) · Sverre Fehn (1997) · Renzo Piano (1998) · Norman Foster (1999) · Rem Koolhaas (2000) · Herzog & de Meuron (2001) · Glenn Murcutt (2002) · Jørn Utzon (2003) · Zaha Hadid (2004) · Thom Mayne (2005) · Paulo Mendes da Rocha (2006) · Richard Rogers (2007) · Jean Nouvel (2008) · Peter Zumthor (2009) · Kazuyo Sejima en Ryue Nishizawa (SANAA) (2010) · Eduardo Souto de Moura (2011) · Wang Shu (2012) · Toyo Ito (2013) · Shigeru Ban (2014) · Frei Otto (2015) · Alejandro Aravena (2016) · Rafael Aranda, Carme Pigem en Ramon Vilalta (RCR Arquitectes) (2017) · Balkrishna Doshi (2018) · Arata Isozaki (2019) · Grafton Architects (2020) · Anne Lacaton en Jean-Philippe Vassal (2021) · Francis Kéré (2022) · David Chipperfield (2023)

Mediabestanden
Zie de categorie Kenzo Tange van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
Bibliografische informatie