Magnetische veldsterkte

Elektromagnetisme
elektriciteit · magnetisme
Elektrostatica elektrische lading · elektrisch veld elektrische potentiaal · wet van Coulomb elektrische flux · wet van Gauss
Magnetostatica magnetisch veld · elektrische stroom wet van Ampère · lorentzkracht magnetische flux · dipoolmoment
Elektrodynamica inductie · wetten van Maxwell elektromagnetische golf wet van Faraday
Elektriciteitsleer spanning · stroom · weerstand condensator · spoel · impedantie wet van Ohm
Wetenschappers Ampère · Coulomb · Faraday · Gauss Lorentz · Maxwell · Ohm · Tesla Volta · Weber · Ørsted

De magnetische veldsterkte, meestal aangeduid met het symbool ${\displaystyle {\vec {H}}}$, is een vectorgrootheid die de sterkte van een magnetisch veld uitdrukt. In het SI-stelsel wordt de magnetische veldsterkte uitgedrukt in ampère per meter (A/m). Een oudere eenheid in het cgs-stelsel is de oersted (1 Oe ≈ 79,5775 A/m).

De magnetische veldsterkte hangt volgens de wet van Ampère samen met een elektrische stroom ${\displaystyle I}$ die door een gesloten lus ${\displaystyle C}$ met lengte ${\displaystyle \ell }$ omsloten wordt:

${\displaystyle I=\oint \limits _{C}{\vec {H}}\cdot \mathrm {d} {\vec {\ell }}}$

De magnetische veldsterkte ${\displaystyle {\vec {H}}}$ is in de wetten van Maxwell de tegenhanger van de magnetische fluxdichtheid ${\displaystyle {\vec {B}}}$, ook magnetische inductie genoemd. De relatie tussen beide is:

${\displaystyle {\vec {B}}=\mu _{0}({\vec {H}}+{\vec {M}})}$

waarin ${\displaystyle \mu _{0}}$ de magnetische veldconstante is en ${\displaystyle {\vec {M}}}$ het magnetische dipoolmoment per volume-eenheid.

In veel gevallen is de magnetisatie ${\displaystyle {\vec {M}}}$ evenredig met het aangelegde magnetische veld, zodat:

${\displaystyle {\vec {B}}=\mu {\vec {H}}}$,

met ${\displaystyle \mu }$ de magnetische permeabiliteit van het medium.