Nahla Mahmoud

Nahla Mahmoud
Nahla Mahmoud spreekt op de Secular Conference 2014.
Algemene informatie
Volledige naam Nahla Mahmoud
Geboren 1986/7[1]
Soedan
Nationaliteit Britse
Religie geen (atheïst)
Beroep activist, ecoloog
Bekend van woordvoerder bij de Council of Ex-Muslims of Britain
Overig
Politiek ecologist

Nahla Mahmoud (geboren in 1986/7)[1] is een Soedanees-Britse schrijver, ex-moslim, secularist, ecologist,[2] mensenrechtenactivist,[2][3] en woordvoerder voor de Council of Ex-Muslims of Britain.[4] Ze vluchtte in 2010 naar het Verenigd Koninkrijk.[1][2]

Vroege leven en opleiding

Mahmoud werd geboren in Soedan en als soennitische moslim opgevoed. Tijdens de kunstles op de basisschool maakte ze een tekening van Allah, wat volgens de meeste moslims verboden is, en haar docent strafte haar ervoor. Mahmoud was gefrustreerd over het feit dat ze niet dezelfde rechten had als jongens en mannen, dat ze niet kon tekenen of beeldhouwen wat ze wilde, een hond als huisdier houden, geen kritische vragen mocht stellen en niets mocht leveren over evolutie.[1][5][6]

Mahmoud heeft ecologie gestudeerd[7] aan de Universiteit van Khartoum en voor de Vereniging van Wetenschapsstudenten aldaar gewerkt.[8] Op de universiteit leerde ze een professor kennen die tegen het regime van president Omar al-Bashir was; hij was zojuist uit de gevangenis vrijgelaten waar hij was gemarteld omdat hij het had gewaagd om de evolutietheorie te onderwijzen.[6] Deze onthulling schokte haar en gaf haar het gevoel dat ze 'in Soedan niet bestond als vrouw, als wetenschapper'.[6] “Deze incidenten deden met uiteindelijk de islam afwijzen todat ik haar volkomen had afgezworen en atheïst werd.”[1] Dit maakte haar leven er nog moeilijker op, omdat onder de Soedanese wet geloofsafval kon worden bestraft met de dood.[6] Mahmoud besloot dat ze niet meer onder de Sharia wilde leven in Soedan en vluchtte uiteindelijk naar het Verenigd Koninkrijk in 2010.[2]

Activisme

Controverse over Sharia-interview

Nahla Mahmoud over islamitisch haatzaaien en geloofsafval in het VK.

Mahmoud werd een woordvoerder voor de Council of Ex-Muslims of Britain (CEMB). In die hoedanigheid verscheen ze in een kort interview (1 minuut, 39 seconden)[9] op televisie op Channel 4-programma 4thought.tv in januari 2013[10] om haar mening te geven over de vraag "Wat heeft shariarecht Groot-Brittannië te bieden?".[11]:5:47 Ze vertelde hoe ze zelf onder de sharia opgroeide in Soedan, waar ze 'altijd las tweederangsburger behandeld werd, altijd opgevoed met het idee dat ik een incompleet mens ben [dat] een man als voogd nodig had.’ Mahmoud vond het onbegrijpelijk dat Groot-Brittannië, het land waar ze heen was gevlucht om aan islamitische overheersing te ontsnappen, eenzelfde soort stelsel van shariarechtbanken hanteerde en stelde dat ‘iedereen gelijke rechten zou moeten hebben en leven onder één seculiere wet.’[9] Dit interview leidde ertoe dat ze doelwit werd van een haatcampagne van islamisten,[12] aangevoerd door Salah Al Bander, directeur van de Sudan Civic Foundation[13] en voormalig gemeenteraadslid in Cambridgeshire voor de Liberal Democrats, die Mahmoud een ‘Kafira’ (ongelovige) noemde op een Soedanese Arabische website. Hij verklaarde: ‘Ik zal niemand vergeven die een strijd tegen de islam en het geloof van de mensen wil beginnen’.[9] Toen moskeeën en Soedanese kranten zich aansloten bij de campagne tegen haar, ontving Mahmoud talloze doodsbedreigingen en zowel zij als haar familie in Soedan werden lastiggevallen;[9][11]:5:52 haar broer aldaar werd fysiek aangevallen.[13] Zelfs de officiële Facebookpagina van de Soedanese Strijdkrachten noemde Mahmoud een ongelovige en een afvallige.[14] Het lokale LibDem-afdelingshoofd, Spencer Hagard, die Al Bander controleerde, zag echter geen kwaad in diens gedrag, en had zelfs nog meer waardering voor hem dan daarvoor. Mahmoud diende een klacht in bij de politie, maar kreeg geen beveiliging en ontving in plaats daarvan de suggestie om te zwijgen over haar opvattingen.[13][15]

Rechten van ex-moslims

Nahla Mahmoud en Maryam Namazie bespreken ridda in Soedan en de zaak-Meriam Ibrahim (2014).

Op de Secular Conference 2014 vestigde Mahmoud de aandacht op de agressie van islamisten gericht tegen ex-moslims, islamcritici, atheïsten van allerlei achtergronden en anti-traditionele vrijzinnige moslims. Zij meende dat het "zeer verontrustend" is dat uit een enquête van Policy Exchange uit 2011 bleek dat 34% van de Britse moslims tussen de 16 en 24 jaar voorstander was van de doodstraf voor apostasie.[11]:12:33 Ze bekritiseerde fel de regressief linkse houding van sommige westerlingen die iedere kritiek op de islam afdoen als 'islamofobie' en islamitische intolerantie negeren in naam van het 'multiculturalisme'.[11]:5:57

Mahmoud heeft een schatting gemaakt dat in de jaren 2010, 2011 en 2012 er tussen de 120 en 170 Soedanese burgers zijn veroordeeld wegens 'geloofsafval'; de meesten van hen toonden berouw om aan de doodstraf te ontkomen.[6]

Mahmoud verscheen in Onder Ongelovigen (2015), een Nederlandse documentaire van Human over de situatie van ex-moslims wereldwijd.

Ecologisme

Mahmoud is een ecologist[2] met een passie voor de natuur en is opgeleid tot ecoloog. In haar onderzoeksverslag "Climate Change and Violent Conflicts in East Africa" (2013) voor de Evelyn Oldfield Unit trachtte ze "de traditionele conflictanalyses, die primair gebaseerd zijn op etnische, religieuze en culturele verklaringen, in vraag te stellen, omdat deze geen rekening houden met het steeds duidelijker verband tussen de groeiende schaarste aan hernieuwbare energiebronnen en gewelddadige conflicten in de drie Oost-Afrikaanse landen [Soedan, Zuid-Soedan en Ethiopië]. Tekorten aan akkerland, zoet water, houtland, weidegronden en visserijgebieden kunnen niet worden genegeerd."[7]

Bronnen, noten en/of referenties
  1. a b c d e "No God, not even Allah", The Economist, 24 november 2012. Gearchiveerd op 26 december 2017. Geraadpleegd op 23 maart 2018.
  2. a b c d e Daniel Silas Adamson, "My enemy’s enemy - the battle for secularism", OpenDemocracy, 22 oktober 2014. Gearchiveerd op 11 september 2018. Geraadpleegd op 13 maart 2018.
  3. Valerie Tarico, "“There is no god — now what?”: How to find meaning in an atheist world", Salon, 30 augustus 2015. Gearchiveerd op 11 september 2018. Geraadpleegd op 23 maart 2018.
  4. Liam Corcoran, "Student and women's groups write open letter to UN condemning in UK universities", The Independent, 15 januari 2014. Gearchiveerd op 11 september 2018. Geraadpleegd op 23 maart 2018.
  5. Reza Moradi, "Nahla Mahmoud: "Apostasy is a right"", Bread and Roses TV, 13 juli 2014. Gearchiveerd op 17 april 2018. Geraadpleegd op 17 april 2018.
  6. a b c d e (fr) Lou Garçon, "L'Afrique tuera-t-elle Dieu?", Slate Afrique, 27 oktober 2016. Gearchiveerd op 29 augustus 2018. Geraadpleegd op 17 april 2018.
  7. a b Nahla Mahmoud, An Overview: Climate Change and Violent Conflicts in East Africa. Accredited Community Research Course. Evelyn Oldfield Unit (2013). Gearchiveerd op 11 september 2018. Geraadpleegd op 17 april 2018.
  8. Nahla Mahmoud, "A tribute to legendary Sudanese poet Mahjoub Sharif (1948-2014): a story of love, hope and being", OpenDemocracy, 1 mei 2014. Gearchiveerd op 6 oktober 2020. Geraadpleegd op 17 april 2018.
  9. a b c d Cohen, Nick (24 augustus 2013). Richard Dawkins attacks Muslim bigots, not just Christian ones. If only his enemies were as brave. The Spectator (Press Holdings). Geraadpleegd op 28 maart 2018.
  10. "What does Sharia law have to offer Britain? Nahla Mahmoud", 4thought.tv, Channel 4, 14 maart 2018. Gearchiveerd op 31 december 2013. Geraadpleegd op 28 maart 2018.
  11. a b c d Ruben Gischler, Onder Ongelovigen (interview met Boris van der Ham). Opiniez. Vimeo (28 augustus 2015). Gearchiveerd op 31 maart 2017. Geraadpleegd op 27 maart 2018.
  12. Hussein Kesvani, "Leaving Islam Behind Is a Scary Prospect for Britain's Ex-Muslims", Vice News, 17 oktober 2013. Gearchiveerd op 11 juli 2018. Geraadpleegd op 27 maart 2018.
  13. a b c Anne Marie Walters, "The Price Paid for Criticising Islam", Standpoint, Social Affairs Unit, 30 augustus 2013. Gearchiveerd op 11 november 2020. Geraadpleegd op 28 maart 2018.
  14. Nahla Mahmoud, Here is why Sharia Law has no place in Britain or elsewhere. National Secular Society (6 februari 2013). Gearchiveerd op 19 juni 2018. Geraadpleegd op 28 maart 2018.
    (ar) General Command of the Sudanese Armed Forces, Nahla Mahmoud: A Sudanese citizen declares that she is a disbeliever and an apostate of Islam. Facebook (24 januari 2013). Gearchiveerd op 4 februari 2016. Geraadpleegd op 28 maart 2018.
  15. Gita Saghal, Sharia law, apostasy and secularism. OpenDemocracy (2 april 2015). Gearchiveerd op 18 juni 2018. Geraadpleegd op 29 maart 2018.