Radicale Kritiek

De Radicale Kritiek was een stroming aan theologische faculteiten van Nederlandse universiteiten, die geen van de brieven van Paulus als echt erkende en die aannam dat alle geschriften van het Nieuwe Testament in de tweede eeuw ontstaan waren. Het verschijnen van De Bergrede van Allard Pierson in 1878[1] wordt beschouwd als het beginpunt van deze Hollandse radicale school, die in 1957 met de dood van G.A. van den Bergh van Eysinga tot een einde kwam. Andere vertegenwoordigers waren A.D. Loman, W.C. van Manen en Gerard Bolland.

Literatuur

  • A.J. Allan, Een vergeten hoofdstuk: de Radicalen, Kerk & Wereld, april 1995.
  • Hermann Detering, The Dutch Radical Approach to the Pauline Epistles, Institute for Higher Critical Studies, Drew University, Madison, 1996.
Bronnen, noten en/of referenties
  1. ↑ Allard Pierson, De bergrede en andere synoptische fragmenten. Een historisch-kritisch onderzoek met een inleiding over enkele leemten in de methode van de kritiek der Evangeliën. P.N. van Kampen en Zoon, Amsterdam, 1878.