2 cm Flakvierling 38
 | |||
| Dane podstawowe | |||
| Państwo |
| ||
|---|---|---|---|
| Rodzaj | |||
| Dane taktyczno-techniczne | |||
| Kaliber | 20 mm | ||
| Nabój | 20 × 138 mm. B | ||
| Długość lufy | 2552,5 mm (L/112,6) | ||
| Donośność | 3700 m (pionowa maksymalna) | ||
| Prędkość pocz. pocisku | 900 m/s (pocisk o masie 0,132 kg) | ||
| Masa | 1514 kg (bojowa) | ||
| Kąt ostrzału | -10° do +100° (w pionie) | ||
| Szybkostrzelność | 1800 strz./min. (teoretyczna) | ||
| Obsługa | 6-7 osób | ||
| |||
2 cm Flakvierling 38 – niemieckie, poczwórnie sprzężone, holowane działo przeciwlotnicze kalibru 20 mm.
W 1930 roku do uzbrojenia armii niemieckiej trafiła armata przeciwlotnicza 2 cm FlaK 30. W 1940 roku do uzbrojenia wprowadzono udoskonaloną wersję tej broni, oznaczoną jako FlaK 38, cechującą się większą niezawodnością i szybkostrzelnością. Doświadczenia bojowe wykazały, że pożądane byłoby dalsze zwiększenie szybkostrzelności broni przeciwlotniczej kalibru 20 mm. Osiągnięto to w dziale, które otrzymało desygnatę 2 cm Flakvierling 38. Łączyło ono cztery armaty automatyczne (identyczne jak w FlaK 38) z nowo opracowanym łożem. Nowe działo, poza wersją holowaną, było także używane jako uzbrojenie dział samobieżnych Sd.Kfz. 7/1, Möbelwagen (tylko prototyp) i Wirbelwind oraz jako uzbrojenie pociągów pancernych typów BP-42 i BP-44 (Panzertriebwagen 16) i armata morska.
Bibliografia
- Stefan Pataj: Artyleria lądowa 1872-1970. Warszawa: Wydawnictwo MON, 1975.
- Chris Bishop: The Encyclopedia of Weapons of World War II. New York: Barnes £ Noble Books, 1998, s. 166-167. ISBN 0-7607-1022-8.
- p
- d
- e
Niemiecka artyleria z okresu II wojny światowej
