Język wehikularny

Nie mylić z: język wernakularny.

Język wehikularny – język używany w czasie podróży i kontaktów handlowych w obszarach o dużej różnorodności językowej[1]. W różnych rejonach świata funkcję taką pełnią np. język suahili w Afryce Wschodniej, hausa w Afryce Zachodniej, hindi na dużych obszarach Indii, język malajski w Azji Południowo-Wschodniej, bislama na wyspach Pacyfiku, rosyjski w krajach byłego Związku Radzieckiego i rozmaite języki typu pidżin w innych miejscach świata, na przestrzeni wielu wieków. Język portugalski pełnił rolę języka wehikularnego w Afryce i Azji, zwłaszcza w XV i XVI wieku. Chiński mandaryński spełnia rolę wspólnego języka dla osób mówiących rozmaitymi dialektami języka chińskiego.

Zobacz też

Przypisy

  1. wehikularny język, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2019-01-16] .
Encyklopedia internetowa (język):
  • PWN: 3994536