Narzędnik
Narzędnik (łac. instrumentalis) – w językoznawstwie przypadek używany m.in. dla określenia narzędzia (naprawił telewizor śrubokrętem, przyjechałem pociągiem), sposobu wykonania czynności (osiągnąłem to sprytem)[1] itp. Przy czasownikach oznaczających rządzenie oznacza dopełnienie bliższe (dyrygent kieruje orkiestrą), przy niektórych innych dopełnienie dalsze (Maria handluje kwiatami). Łączy się z niektórymi przyimkami, np. z, pod, nad[2]. Odpowiada na pytania kim? czym?.
Niektóre czasowniki wymagają dopełnienia w narzędniku[1], np. Interesuję się językoznawstwem.
Końcówkami narzędnika w języku polskim są w liczbie pojedynczej -em, -ą a w liczbie mnogiej -ami[3]
Zobacz też
 | Zobacz hasło narzędnik w Wikisłowniku |
- deklinacja
- lista przypadków
Przypisy
- ↑ a b Nagórko 2007 ↓, s. 114.
- ↑ Nagórko 2007 ↓, s. 291.
- ↑ Nagórko 2007 ↓, s. 146–148.
Bibliografia
- Alicja Nagórko: Zarys gramatyki polskiej. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 2007. ISBN 978-83-01-15390-8.
