Propercjusz

Zobacz teksty Propercjusza w Wikiźródłach

Propercjusz (łac. Sextus Propertius ur. ok. 50 p.n.e., zmarł pomiędzy 15 – 2 p.n.e.) – poeta starożytnego Rzymu^[1]. Wiadomości o jego prywatnym życiu są skąpe. Wcześnie stracił ojca^[2], ale otrzymał gruntowne wykształcenie od matki^[2]. Dotknęła go częściowa konfiskata rodzinnego majątku, dokonana dla zaspokojenia potrzeb żołnierzy zwycięskiego w wojnie domowej Oktawiana Augusta^[2]. Pisał elegie miłosne, najbardziej znane poświęcone kobiecie imieniem Cynthia^[1]. Również treny (poświęcone m.in. Marcellusowi, siostrzeńcowi Oktawiana Augusta). Na zamówienie Mecenasa stworzył również kilka utworów opisujących genezę niektórych zwyczajów, budowli czy pomników w Rzymie. Liryka poety uchodzi za trudną z uwagi na skrótowość stylu^[1] i liczne dygresje^[1]. Jego wiersz jest swobodniejszy niż wiersz Owidiusza^[2], ale bardziej regularny niż wiersz Katullusa^[1]. Twórczość Propercjusza nie była znana w średniowieczu^[1], natomiast w renesansie stała się sławna^[1]. Wywarła ona wtedy wpływ na wielu poetów europejskich, w tym na Jana Kochanowskiego^[1].

Przypisy

Bibliografia

• Praca zbiorowa pod redakcja Aleksandra Krawczuka, 2005, Wielka Historia Świata Tom 3 Świat okresu cywilizacji klasycznych, s. 350, Oficyna Wydawnicza FOGRA, ISBN 83-85719-84-9.