Valtteri Bottas

Valtteri Bottas

Valtteri Bottas (2022)
Państwo	Finlandia
Data i miejsce urodzenia	28 sierpnia 1989 Nastola
Sezon 2023
Seria	Formuła 1
Zespół	Alfa Romeo F1 Team Stake
Samochód	Alfa Romeo C43
Nr startowy	77
Partnerzy	Zhou Guanyu
Sukcesy
2007: Północnoeuropejski Puchar Formuły Renault 2.0 2008: Europejski Puchar Formuły Renault 2.0 2008: Północnoeuropejski Puchar Formuły Renault 2.0 2009: Masters at Zolder 2009: Formuła 3 Euro Series 2010: Masters at Zolder 2010: Formuła 3 Euro Series 2010: Grand Prix Makau 2011: Seria GP3 2017: Formuła 1 2019: Formuła 1 2020: Formuła 1 2021: Formuła 1
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Valtteri Bottas (ur. 28 sierpnia 1989 w Nastolii) – fiński kierowca wyścigowy, startujący w Formule 1. Dwukrotny wicemistrz tej serii w sezonach 2019 i 2020, a także drugi wicemistrz w sezonach 2017 i 2021.

Fin karierę rozpoczął w 2001 roku, od startów w kartingu. Osiągnął w nim wiele sukcesów, m.in. trzykrotne mistrzostwo swojego kraju oraz mistrzostwo świata^[1].

Formuła Renault

Po zakończeniu kariery kartingowej, postanowił rozpocząć poważną karierę wyścigową, debiutując w roku 2007, w Północnoeuropejskim Pucharze Formuły Renault. W pierwszym sezonie startów został sklasyfikowany na 3. miejscu (wygrał dwa wyścigi)^{[potrzebny przypis]}.

Poza tym zaangażował się w zimowy cykl Brytyjskiej Formuły Renault, gdzie wygrał trzy z czterech rozegranych wyścigów. Nie zdobył jednak mistrzostwa, ze względu na brak licencji (przez to też nie był liczony do generalnej klasyfikacji)^{[potrzebny przypis]}.

W sezonie 2008 kontynuował starty w tej serii oraz zaangażował się w europejski cykl. W obu okazał się najlepszy, przy czym tę pierwszą zdominował (wygrał dwanaście z szesnastu wyścigów), natomiast w drugiej stoczył zacięty pojedynek z Australijczykiem Danielem Ricciardo (odniósł pięć zwycięstw)^{[potrzebny przypis]}.

Formuła 3

W 2009 roku awansował do Europejskiej Formuły 3, w której startował w barwach francuskiej ekipy ART Grand Prix. Debiutancki sezon zakończył na bardzo wysokim 3. miejscu. W przekroju całego sezonu rzadko jednak dorównywał bardziej doświadczonemu team-partnerowi Bianchiemu, a w wyniku wielu kolizji i błędów, nie zdołał wygrać ani jednego wyścigu oraz przegrał walkę o tytuł wicemistrzowski, z Niemcem Christianem Vietorisem. Zwyciężył za to w prestiżowym Masters at Zolder, który jednak nie był zaliczany do kalendarza. W ciągu roku sześciokrotnie znalazł się na drugim miejscu oraz dwukrotnie startował z pole position^{[potrzebny przypis]}.

Poza udziałem w europejskim cyklu, w ramach programu francuskiego zespołu, gościnnie wystąpił w czterech wyścigach Brytyjskiej Formuły 3 (podobnie, jak w przypadku Brytyjskiej Formuły Renault, nie był klasyfikowany do punktacji). W zaledwie jednym podejściu dojechał do mety, zajmując trzecią lokatę. Na koniec sezonu wziął udział w prestiżowym wyścigu o Grand Prix Makau. Na trudnym obiekcie Fin spisał się znacznie lepiej od Jules'a Bianchiego zarówno w kwalifikacjach, jak i wyścigu. Ostatecznie zmagania zakończył na 5. pozycji (gdyby nie problemy z bolidem pod koniec wyścigu, byłby trzeci)^{[potrzebny przypis]}.

W sezonie 2010 został liderem francuskiego zespołu i stał się głównym faworytem do zdobycia tytułu europejskiego mistrza F3. Słabe silniki Mercedesa, w porównaniu z Volkswagenem, przekreśliły jednak marzenia Bottasa. W całym sezonie ośmiokrotnie stanął na podium, z czego tylko dwa razy na najwyższym stopniu. W kwalifikacjach również nie było najlepiej. Jedyne pole position uzyskał na niemieckim torze w Oschersleben. Ostateczne Fin ponownie został sklasyfikowany na 3. pozycji, z wyraźną jednak stratą do zdobywcy mistrzostwa – Włocha Edoarda Mortary. Jedynym pocieszeniem dla Bottasa było ponowne zwycięstwo w Masters of Formula 3^{[potrzebny przypis]}.

Seria GP3

Na rok 2011 Fin podpisał kontrakt z zespołem Lotus ART, na starty w serii GP3. Początek sezonu nie był udany dla Bottasa i wszystko wskazywało na to, iż nie włączy się do walki o mistrzostwo. Od rundy w Niemczech protegowany Williamsa zanotował jednak znaczący progres, stając na podium w sześciu z ośmiu ostatnich wyścigów, w tym aż czterokrotnie na najwyższym stopniu. Dzięki tak świetnej serii wyszedł na prowadzenie w mistrzostwach. Mistrzostwo przypieczętował zwycięstwem w pierwszym wyścigu, na włoskiej Monzie^{[potrzebny przypis]}.

Formuła 1

Od sezonu 2010 Valtteri Bottas był kierowcą testowym zespołu Williams w Formule 1^[2].

28 listopada 2012 roku, zespół Williams poinformował, że Valtteri Bottas będzie ich kierowcą w sezonie 2013^[3]. Podczas Grand Prix Kanady Bottas w deszczowych warunkach ukończył kwalifikacje na trzeciej pozycji^[4], a w wyścigu uplasował się na 14 miejscu. Podczas Grand Prix Stanów Zjednoczonych zajął ósme miejsce. Cztery punkty dały mu siedemnaste miejsce w klasyfikacji generalnej^[5].

11 listopada 2013 Williams potwierdził, że w nadchodzącym sezonie będzie kontynuował współpracę z Bottasem, a drugim kierowcą zostanie Felipe Massa, który zastąpi Pastora Maldonado^[6]. W sezonie 2014 Bottas sześciokrotnie ukończył wyścig na podium (dwa razy na drugim i cztery razy trzecim miejscu) i raz osiągając najszybsze okrążenie, nie kończąc tylko Grand Prix Monako. Sezon skończył na czwartym miejscu zdobywając 186 punktów^[7].

W rozpoczynającym sezon 2015 Grand Prix Australii z powodu kontuzji pleców musiał wycofać się z wyścigu. W trakcie sezonu zdobywał punkty, stanął dwukrotnie na podium: w Grand Prix Kanady i Grand Prix Meksyku na trzecim miejscu i czterokrotnie nie zdobywał punktów. Ostatecznie zakończył mistrzostwa na piątym miejscu z 136 zdobytymi punktami^[8].

W sezonie 2016 Bottas raz ukończył wyścig na podium – w Grand Prix Kanady, gdzie był trzeci. Sześciokrotnie kończył wyścigi bez punktów i dwukrotnie nie dojeżdżał do mety. Ostatecznie zdobył 85 punktów, co w rezultacie dało mu ósme miejsce w klasyfikacji generalnej^[9].

Na sezon 2017 po zakończeniu kariery przez Nico Rosberga został nowym kierowcą zespołu Mercedes^[10]. 15 kwietnia podczas Grand Prix Bahrajnu Bottas zdobył swoje pierwsze pole position w karierze. W następnym wyścigu w Rosji Fin odniósł swoje pierwsze zwycięstwo^{[potrzebny przypis]}.

Sezon 2019 był bardzo dobry w wykonaniu Bottasa, przynosząc mu 4 zwycięstwa, 7 razy drugie miejsce i 4 razy trzecie miejsce. Dobra dyspozycja w pozostałych zawodach i tylko 2 nieukończone wyścigi przyniosły mu pierwszy tytuł wicemistrza świata.

W sezonie 2020, ze względu na pandemię Covid-19 oraz bardzo solidną dyspozycję zespołowego partnera - Lewisa Hamiltona, zdołał wygrać tylko 2 wyścigi, 6-krotnie kończył na drugim miejscu oraz 3-krotnie był trzeci. Mimo zespołowych potknięć w kilku wyścigach, zdołał obronić tytuł wicemistrza świata, ponownie ulegając jedynie Hamiltonowi.

Życie prywatne

Od 2010 roku był związany z fińską pływaczką olimpijska Emilią Pikkarainen, którą poślubił 11 września 2016 roku w kościele Świętego Jana w Helsinkach^[11]. Para potwierdziła swój rozwód w listopadzie 2019 roku^[12].

Cztery miesiące po ogłoszeniu rozwodu z pierwszą żoną, w lutym 2020 roku, za pośrednictwem Instagrama Bottas potwierdził swój związek z australijską zawodniczką kolarską Tiffany Cromwell(inne języki)^[13].

Wyniki

GP3

Formuła 1

Rok	Zespół	Samochód	Silnik	Wyniki w poszczególnych eliminacjach																						Punkty	Pozycja
2013	Williams F1 Team	Williams FW35	Renault RS27-2013 2.4L V8																							4	17
				14	11	13	14	16	12	14	12	16	NU	15	15	13	12	17	16	15	8	NU
2014	Williams Martini Racing	Williams FW36	Mercedes PU106A 1.6L V6T																							186	4
				5	8	8	7	5	NU	7	3	2	2	8	3	4	11	6	3	5	10	3
2015	Williams Martini Racing	Williams FW37	Mercedes PU106B 1.6L V6T																							136	5
				K	5	6	4	4	14	3	5	5	14	9	4	5	5	12	NU	3	5	13
2016	Williams Martini Racing	Williams FW38	Mercedes PU106C 1.6L V6T																							85	8
				8	9	10	4	5	12	3	6	9	14	9	9	8	6	NU	5	10	16	8	11	NU
2017	Mercedes AMG Petronas Motorsport	Mercedes AMG F1 W08 EQ Power+	Mercedes-AMG M08 EQ Power+ 1.6L V6T																							305	3
				3	6	3	1	NU	4	2	2	1	2	3	5	2	3	5	4	5	2	2	1
2018	Mercedes AMG Petronas Motorsport	Mercedes AMG F1 W09 EQ Power+	Mercedes-AMG M09 EQ Power+ 1.6L V6T																							247	5
				8	2	2	14†	2	5	2	7	NU	4	2	5	4	3	4	2	2	5	5	5	5
2019	Mercedes AMG Petronas Motorsport	Mercedes AMG F1 W10 EQ Power+	Mercedes-AMG M10 EQ Power+ 1.6L V6T																							326	2
				1	2	2	1	2	3	4	2	3	2	NU	8	3	2	5	2	1	3	1	NU	4
2020	Mercedes AMG Petronas Motorsport	Mercedes AMG F1 W11 EQ Performance	Mercedes-AMG M11 EQ Performance 1.6 V6T																							223	2
				1	2	3	11	3	3	2	5	2	1	NU	2	2	14	8	8	2
2021	Mercedes AMG Petronas Motorsport	Mercedes-AMG F1 W12 E Performance	Mercedes M12 E Performance 1,6T																							226	3
				3	NU	3	3	NU	12	4	3	2	33	NU	12	3	31	5	1	6	15	31	NU	3	6
2022	Alfa Romeo F1 Team ORLEN	Alfa Romeo C42	Ferrari 066/7 1.6T V6																							49	10
				6	NU	8	57	7	6	9	11	7	NU	11	14	20†	NU	NU	13	11	15	NU	10	9	15
2023[14]	Alfa Romeo F1 Team Stake	Alfa Romeo C43	Ferrari 066/10 1.6T V6																							10	14
				8	18	11	18	13	11	19	10	15	12	12	12	14	10	NU	NU	8	12	15	NU	17	19

Podsumowanie

Przypisy

Linki zewnętrzne

Zobacz multimedia związane z tematem: Valtteri Bottas

• Oficjalna strona kierowcy. valtteribottas.com. [dostęp 2015-10-11]. (ang.).

• p
• d
• e

Alfa Romeo F1 Team Stake

Sezon 2023

Kierowcy	Kierowcy wyścigowi 24. Zhou Guanyu 77. Valtteri Bottas Kierowcy rezerwowi i testowi Théo Pourchaire Sauber Academy Miguel Costa Roberto Faria Théo Pourchaire Mistrzowie świata F1 Giuseppe Farina (1950) Juan Manuel Fangio (1951) Zwycięzcy wyścigu F1 Giuseppe Farina Juan Manuel Fangio Luigi Fagioli
Sztab	Prezesi i dyrektorzy Ruth Buscombe Jan Monchaux Xevi Pujolar Julien Simon-Chautemps Beat Zehnder Szef zespołu Frederic Vasseur (2018–2022) Alessandro Alunni Bravi (2023–nadal)

• p
• d
• e

Mercedes-AMG Petronas Formula One Team

Sezon 2024

Kierowcy

Kierowcy wyścigowi 44. Lewis Hamilton 63. George Russell Kierowcy rezerwowi i testowi Mick Schumacher Frederik Vesti Mercedes Junior Team Andrea Kimi Antonelli Paul Aron Kenzo Craigie Yuanpu Cui Luna Fluxá Daniel Guinchard Doriane Pin Alex Powell Frederik Vesti Mistrzowie świata F1 Nico Rosberg (2016) Lewis Hamilton (2014, 2015, 2017, 2018, 2019, 2020) Zwycięzcy wyścigu F1 Juan Manuel Fangio Stirling Moss Lewis Hamilton Nico Rosberg Valtteri Bottas George Russell

Sztab

Prezesi i dyrektorzy Toto Wolff (dyrektor generalny) James Allison (dyrektor techniczny) Szef zespołu Ross Brawn (2010–2013) Toto Wolff (2013–nadal)

Mistrzostwa świata konstruktorów F1: 2014, 2015, 2016, 2017, 2018, 2019, 2020, 2021