Ammiana

 

 

Ammiana je potonuli grad u Venecijanskoj laguni koji je nekad bio važno središte. Ammiana je ležala na sjeveroistoku lagune, između današnjih otoka Santa Cristina i La Salina.

Prvi pisani zapis o Ammiani nalazi se u dokumentu Pactum Lotharii iz 840.^[1] u kojem car Lotar I., car Svetog Rimskog Carstva dodjeljuje neka prava naseljima Torceli (Torcello), Amianae i Buriani (Burano). Navedena tri imena pojavljuju se u istom redoslijedu u dokumentu iz 967. u kojem Oton I. car Svetog Rimskog Carstva potvrđuje prethodna prava.

Ammiana je vjerojatno nastala mnogo ranije, nakon Atiline provale u Italiju i propasti Altinuma od 5. vijeka nadalje. U Cronicon Gradense napisanoj sredinom 11. vijeka navodi se Ammianina historija s naglaskom na osnivanje crkava i samostana. Prva crkva u Ammiani bila je posvećena sv. Lovri, a izgradile su je porodice Frauduni i Willareni.^[1] Ove porodice su se preselile na otok i izgradili most, dvorac i ostale vjerske objekte, nakon što su dobile odobrenje za korištenje zemljišta i izgradnju vjetrenjača, ribnjaka i vinograda.

Ammiana se na svom vrhuncu prostirala na tri otoka; Ammiana, Ammianella i Castrazio (ili Caltrazio). Grad je imao nekoliko crkava i samostana, među kojima su samostani San Felice i Fortunato i San Lorenzo bili najbogatiji i najznačajnija vjerska središta. Već u 12. vijeku taj dio Venecijanske lagune postao je nepodnošljiv za život zbog promjena uvjeta, stoga su između 14. i 15. vijeka Ammianu napustili posljednji stanovnici.

• Davide Busato, Mario Rosso, Paola Sfameni: Le conseguenze delle variazioni geografiche avvenute tra il XIII ed il XV secolo su talune comunità monastiche ubicate in alcune isole della laguna nord di Venezia^{[mrtav link]} (PDF) (it)