Hans-Georg Gadamer
| Hans-Georg Gadamer | |
|---|---|
| Filozofija 20. vijeka | |
| Zapadna filozofija | |
 | |
| Biografske informacije | |
| Rođenje | (1900-02-11)11. 2. 1900. Marburg, Njemačka |
| Smrt | 13. 3. 2002. (dob: 102) Heidelberg, Njemačka |
| Državljanstvo | Njemac |
| Obrazovanje | |
| Alma mater | Univerzitet u Marburgu |
| Filozofija | |
| Škola/Tradicija | kontinentalna filozofija, hermeneutika |
| Glavni interesi | metafizika, epistemologija, filozofija jezika, ontologija, estetika |
| Znamenite ideje | |
praktična filozofija, fuzija horizonata | |
| Inspiracija | |
Na
| |
Hans-Georg Gadamer (Marburg, 11. 2. 1900. – Heidelberg, 13. 3. 2002) je bio njemački filozof, historičar i filolog. Ključan za razvoj filozofske hermeneutike u 20. vijeku, i jedan od najcjenjenijih evropskih intelektualaca svog vremena.[1]
Biografija
"Filozofija znači praćenje teorijskih interesa, ona znači život koji pitanja o istini i dobrome postavlja tako da se pritom ne pomišlja ni na vlastiti probitak ni na javnu korist."
Hans-Georg Gadamer, Nasljeđe Europe, 1989. god.[2]
Gadamer je rođen 1900. godine u Marburgu, a djetinjstvo je proveo u Wroclawu. Studirao je germanistiku, historiju, historiju umjetnosti i filozofiju u Wroclawu, Marburgu i Münchenu. Doktorira 1922. godine kod Paula Natorpa, a od 1924. do 1927. studira klasičnu filologiju u Marburgu, gdje 1929. i habilitira kod Martina Heideggera. Godine 1939. izabran je za redovnog profesora filozofije na Univerzitetu u Leipzigu, gdje obnaša i dužnost rektora 1946./47. Od 1947. do 1949. profesor je u Frankfurtu na Majni, a potom u Heidelbergu, kao nasljednik Karla Jaspersa. Bio je član više njemačkih i inozemnih akademija, urednik i suurednik niza značajnih filozofskih časopisa (Philosophische Rundsehau, Hegel Studien, Kant-Studien, Archiv für Begriffsgeschichte).[3]
Filozofija
Djela
- Istina i metoda, 1960.
- Nasljeđe Europe
- Početak filozofije
- Ogledi o filozofiji i umjetnosti
- Aesthetik und Poetik
Povezano
- Wilhelm Dilthey
- Edmund Husserl
- Paul Ricoeur
- Gianni Vattimo
Izvori
Vanjske veze
Hans-Georg Gadamer na Wikimedijinoj ostavi
- Hans-Georg Gadamer na stanfordskoj enciklopediji filozofije
- p
- r
- u
G.E.M. Anscombe • Isaiah Berlin • Simon Blackburn • Ned Block • Laurence BonJour • Robert Brandom • David Chalmers • Roderick Chisholm • Noam Chomsky • Patricia Churchland • Paul Churchland • Donald Davidson • Daniel Dennett • Fred Dretske • Michael Dummett • Gareth Evans • Arthur Fine • Jerry Fodor • Ernest Gellner • John Gray • Susan Haack • R.M. Hare • Jaakko Hintikka • Frank Jackson • Jaegwon Kim • Christine Korsgaard • Saul Kripke • Thomas Kuhn • Keith Lehrer • David Lewis • Bryan Magee • Ruth B. Marcus • John McDowell • Colin McGinn • Thomas Nagel • Robert Nozick • Martha Nussbaum • Alvin Plantinga • Karl Popper • Hilary Putnam • W.V.O. Quine • John Rawls • Richard Rorty • Roger Scruton • Peter Singer • John Searle • J.J.C. Smart • Ernest Sosa • Charles Taylor • Bernard Williams • Timothy Williamson • Crispin Wright
Louis Althusser • Giorgio Agamben • Roland Barthes • Jean Baudrillard • Maurice Blanchot • Pierre Bourdieu • Hélène Cixous • Guy Debord • Gilles Deleuze • Jacques Derrida • Michel Foucault • Hans-Georg Gadamer • Jürgen Habermas • Werner Hamacher • Martin Heidegger • Julia Kristeva • Henri Lefebvre • Claude Lévi-Strauss • Emmanuel Levinas • Jean-François Lyotard • Paul de Man • Jean-Luc Nancy • Antonio Negri • Paul Ricœur • Michel Serres • Paul Virilio • Slavoj Žižek
