Çin-Tibet dilleri
| Çin-Tibet dil ailesi | |||
|---|---|---|---|
| Coğrafi dağılım | Doğu ve Güneydoğu Asya | ||
| Sınıflandırma | Temel dil ailelerinden biri | ||
| Alt bölümler | 40'ı aşkın farklı alt gruba sahiptir. | ||
| ISO 639-2 / 5 | sit | ||
 Çin-Tibet kolları:
| |||
Çin-Tibet dil ailesi, 400'den fazla Doğu Asya dilini içeren bir dil ailesi. Çin-Tibet dilleri, 40'ı aşkın farklı alt gruba sahiptir. Ancak genellikle Çin dilleri ile bu gruba ait olmayan tüm farklı grupları tanımlamak için kullanılan Tibet-Birman dilleri şeklinde ayrılmaktadır. Ailenin en çok konuşulan üyeleri Çince, Tibetçe, Dzongka ve Birmanca olmaktadır.
Sinitik diller
Çin-Tibet dili konuşurlarının gruplara göre dağılımı[1]
Sinitik (%94.28)
Lolo-Birman dilleri (%3.39)
Tibet dilleri (%0.44)
Karen (%0.30)
diğer hepsi (%1.59)
Çin dilleri, Çin'de yaşayan Hanlıların konuştuğu dillerin tümüne verilen addır. Dünyadaki 1 milyardan fazla kişinin anadili olarak kabul edilen Çince, tamamen ayrı birer dil olarak kabul edilebilecek kadar farklı "diyalektlerden" oluşmuştur. Çoğu Çin dili, bir lehçe sürekliliği oluşturmaktadır.[2] Mandarin, Wu, Min, Amoyca, Kantonca ve Hakkaca Çin dilleri içerisinde en çok konuşana sahip dillerden bazılarıdır.[3] Bu dil veya lehçeler kendi aralarında karşılıklı anlaşılabilirlik göstermezler. Bu kıstas göze alındığında yüzlerce Çin dili olduğu düşünülmektedir.[4]
Tibet-Birman dilleri
Tibet-Birman dilleri, Çin dilleri dışında kalan tüm Çin-Tibet dillerini tanımlar, ancak bu diller arasında 40'ı aşkın farklı grup bulunmaktadır ve terim herhangi bir akrabalık ilişkisi belirtmemektedir. Lolo-Birman, Tibet ve Karen dilleri, Çin dillerinden sonra Çin-Tibet dilleri içerisindeki en büyük alt grupları oluşturmaktadır. Tibetçe, Dzongka, Birmanca, Lolo, Moso, Şan ve Karence bu yüzeysel sınıflandırma içerisinde en çok konuşulan dillerdendir.
Ayrıca bakınız
Kaynakça
- ^ Lewis, Simons & Fennig (2015).
- ^ Norman, Jerry (1988), Chinese, Cambridge: Cambridge University Press, ISBN 978-0-521-29653-3. s 189-90
- ^ "Chinois parle". 1 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Ocak 2020.
- ^ Jerry Norman (2003), "The Chinese dialects: phonology", Graham Thurgood, Randy J. LaPolla (Ed.), The Sino-Tibetan languages, Routledge, ss. 72-83, ISBN 978-0-7007-1129-1 KB1 bakım: Editörler parametresini kullanan (link) s.72
