Île de la Cité

Île de la Cité ("Şehir Adası"), Paris'in merkezinde, Seine nehrinde bir adadır.^[1] 4. yüzyılda, Roma valisinin kalesinin yeriydi. 508'de Frankların ilk kralı Clovis I, sarayını adada kurdu. 12. yüzyılda önemli bir dini merkez, Notre-Dame katedralinin evi ve Sainte-Chapelle kraliyet şapelinin yanı sıra şehrin ilk hastanesi oldu: Hôtel-Dieu.^[2] Aynı zamanda şehrin ayakta kalan en eski köprüsü olan Pont Neuf'un yeridir. Paris'in merkezindeki Seine'de yer alan gemi şeklindeki Île de la Cité, şehrin tarihi kalbidir.^[3] Yaklaşık 10 sokak uzunluğunda ve 5 genişliğindedir. Sekiz köprü onu nehir kıyısına bağlar ve dokuzuncusu güneydoğudaki daha küçük ada olan Île Saint-Louis'e çıkar. En batıdaki köprü, 1578-1604 yılları arasında inşa edilen Pont Neuf'tur (Yeni Köprü). Adına rağmen, Paris köprülerinin en eskisidir (diğerleri ondan önce gelir, ancak yeniden inşa edilmiştir). Sağlamlığı aksiyomatik hale geldi: Parisliler hala bir şeyin "Pont Neuf kadar sağlam" olduğunu söylüyorlar. Ortadan adanın ucuyla desteklenen köprü, Sol Yaka'ya beş, Sağa yedi kemerle uzanıyor. Korkuluk kornişleri 250'den fazla farklı grotesk maske ile dekore edilmiştir. Parapet, her köprü iskelesinde suya doğru kıvrılarak, Paris'teki ilk kaldırım boyunca yarım ay koyları oluşturur; bu koylarda seyyar satıcılar dükkân açar. 200 yıl boyunca bu köprü Paris'in ana caddesi ve daimi fuarıydı. Yapı düzenli onarımlardan geçse de ana Pont Neuf'ta bugünkü haliyle orijinal köprüdür. Mansapta ve köprünün hemen altında, Île de la Cité'nin ucu, çiçekli çalılarla çevrili, eski ağaçların altında banklar bulunan üçgen, çakıl yollu bir parka dönüştürülür. Özellikle güneşlenenlerin ve aşıkların gözdesi olan Arnavut kaldırımlı geniş bir iskele ile çevrilidir. Merdivenlerin parktan köprüye çıktığı yerde, Pont Neuf'un tamamlanmasında ısrar eden Kral IV. Henry'nin bronz bir atlı heykeli var. Heykel, Paris'te halka açık bir yolda duran ilk heykel olan orijinal 1614'ün 1818 tarihli bir reprodüksiyonudur. Karşıda, Henry'nin varisi (le dauphin), gelecekteki XIII. Louis olarak adlandırılan Place Dauphine'nin (1607) dar girişi var. Yer, eskiden beyaz taşla işaretlenmiş tek tip kırmızı tuğlalı evlerden oluşan bir üçgendi, ancak tabanı boyunca sıralanan evler, Adalet Sarayı'nın (Palais de Justice) bir kısmının inşasına yer açmak için 1871'de yırtıldı. Erken Roma valisinin sarayı (şimdi Adalet Sarayı), 13. yüzyılda Kral IX. Louis (St. Louis) tarafından aynı yerde yeniden inşa edildi ve 100 yıl sonra, gaddarlığı ekleyen IV. Philip (Fuar) tarafından genişletildi. etkileyici Gotik odaları ile gri taretli Conciergerie. Krallar döneminde Parlamentonun (yüksek adalet mahkemesi) buluşma yeri olan Büyük Salon (Grand Chambre), Gotik güzelliğiyle tüm Avrupa'da biliniyordu. Ancak 1618 ve 1871'deki yangınlar orijinal odanın çoğunu yok etti ve sarayın geri kalanının çoğu 1776'da alevler tarafından harap edildi. Büyük Salon şimdi Adalet Sarayı'nda bulunan çeşitli mahkemeler için bir bekleme odası olarak hizmet veriyor. Bitişikteki ilk Hukuk Dairesi'nde, Devrim Mahkemesi 1793'ten itibaren yaklaşık 2.600 kişiyi giyotine mahkûm ederek oturdu. Mahkûm edildikten sonra kurbanlar taş merdivenlerden aşağı infaz yerine onları taşıyan arabaları beklemek üzere Conciergerie'nin zindanlarına geri götürüldüler. Conciergerie hala duruyor ve ziyaretçilere açık. Saray avlularında Fransa'nın en büyük anıtlarından biri olan 13. yüzyıldan kalma Sainte-Chapelle ("Kutsal Şapel") bulunur. 1243 ve 1248 yılları arasında IX. Louis'un istikametinde inşa edilmiş olan bu yapı, Gotik Rayonnant tarzının bir başyapıtıdır. Büyük bir cüretle mimar (muhtemelen Pierre de Montreuil), tonozlu tavanlarını ince sütunlardan oluşan bir kafesin üzerine yerleştirdi, aralarındaki duvarlar vitraydan yapılmıştı. Enfes şapel, İsa'nın çarmıha gerilmesinde giydiği düşünülen Dikenli Tacı tutmak için tasarlandı. IX. Louis, kalıntıyı, Konstantinopolis'in (şimdi İstanbul) Latin imparatoru Baldwin II Porphyrogenitus'tan piyon olarak tutan Venediklilerden satın almıştı. Gerçek Haç'tan çiviler ve tahta parçaları gibi diğer kutsal emanetler, kalıntıları şimdi Notre-Dame hazinesinde bulunan şapelin koleksiyonuna eklendi.

Fransız krallarının Louvre Sarayı'na ve ardından Versailles Sarayı'na gitmesiyle ada, Fransa'nın yargı merkezi haline geldi. 1302'de Paris Parlamentosu'nun ilk toplantısına ev sahipliği yaptı ve daha sonra Fransız Devrimi'nde aristokratların yargılandığı yer oldu. Bugün, Eyalet Polisi, Adalet Sarayı ve Ticaret Mahkemesi'nin evidir. İkinci Dünya Savaşı sırasında Vichy Fransa'dan Nazi toplama kamplarına sürülen 200.000 kişinin anısına bir anıt olan Mémorial des Martyrs de la Déportation, adanın doğu ucunda yer almaktadır. Şehrin en ünlü simgesi Notre-Dame de Paris, 2019'da çıkan bir yangında ağır hasar gördü ve kapatıldı, ancak 2024'te Paris Olimpiyatları için zamanında yeniden açılması bekleniyor. 2016 itibarıyla adanın nüfusu 891'dir. Kral Louis-Philippe döneminde, adanın "temizlenmesi" 19. yüzyılda başladı ve halefi III. Napolyon için Baron Haussmann tarafından devam ettirildi. Proje, antika yapıların toplu olarak temizlenmesini, caddelerin ve meydanların genişletilmesini ve Adalet Sarayı'nın bazı bölümleri de dahil olmak üzere devasa yeni devlet dairelerinin inşasını içeriyordu. Sarayın Quai des Orfèvres'i (eskiden kuyumcular ve gümüşçüler rıhtımı) çevreleyen kısmı, Paris belediye dedektif kuvveti olan Police Judiciaire'nin (Yargı Polisi) karargahı oldu. Bulvar du Palais'in karşısında, 19. yüzyıldan kalma bir başka yapı olan Polis İli var. Eyaletin uzak tarafında, Paris'in ilk hastanesi olan Hôtel-Dieu'yu nehir kenarından meydanın iç tarafına taşıyan Haussmann tarafından altı kez büyütülmüş bir açık alan olan Place du Parvis-Notre-Dame var. Mevcut binaları 1868'den kalma. Notre Dame de Paris Île de la Cité'nin doğu ucunda, Parislilerin her zaman dini ayinlerin uygulanması için ayırdıkları bir noktada bulunan Notre-Dame de Paris katedrali bulunur. Cité'nin Gallo-Roman kayıkçılar orada Jüpiter'e sunaklarını diktiler (şimdi şehrin Orta Çağ Müzesi'nde) ve Hristiyanlık kurulduğunda, tapınak alanına bir kilise inşa edildi. Paris'in ünlü ilk piskoposu St. Denis, onun koruyucu azizi oldu. Paris'in renklerindeki kırmızı, halk efsanesine göre kafası kesildikten sonra başını kaldırıp yürüyen bu şehidin kanını temsil ediyor. Maurice de Sully 1159'da piskopos olduğunda, eski Saint-Étienne katedralini ve 6. yüzyıldan kalma Notre-Dame'ı yeni Gotik tarzda bir kiliseyle değiştirmeye karar verdi. Tarz Fransa'da tasarlandı ve yeni bir yapısal gelişme, dış cephenin güzelliğine katkıda bulunan ve iç sütunların yeni yüksekliklere yükselmesine izin veren uçan payanda Notre-Dame binasında tanıtıldı. İnşaat 1163'te başladı ve 1345'e kadar devam etti. Fransız Devrimi sırasında hasar gören kilise, müzayedede bir yapı malzemesi tüccarına satıldı. Napolyon, satışı iptal etmek için zamanında iktidara geldi ve yapının 1804'te imparator olarak taç giyme töreni için yeniden dekore edilmesini emretti. Kral Louis-Philippe daha sonra ihmal edilen kilisenin restorasyonunu başlattı. Mimar Eugène-Emmanuel Viollet-le-Duc, anıtı restore etmek için 1845'ten 1864'e kadar çalıştı. 21. yüzyıla gelindiğinde, hava koşullarına uzun süre maruz kalmak ve onlarca yıl boyunca asit yağmurundan kaynaklanan hasar, katedralin dış taş işçiliğinin çoğunu tehlikeye atmıştı ve Fransız hükûmeti, restorasyon ve bakım için yılda milyonlarca avro harcadı. Nisan 2019'da, böyle bir yenileme projesi sırasında Notre-Dame, çatısını tahrip eden ve ikonik çan kulesinin çökmesine neden olan bir yangınla harap oldu. Fransa'daki tüm katedraller gibi, Notre-Dame de devletin mülküdür, ancak dini bir kurum olarak işleyişi tamamen Roma Katolik Kilisesi'ne bırakılmıştır. Katedralin kuzeyinde birkaç 16. ve 17. yüzyıl binası hayatta kalır. Bunlar, yeni katedral inşa edilmeden çok önce okulu ünlü olan Katedral Manastırı Bölümünün kalıntılarıdır. 12. yüzyılın başlarında, teologlarından biri olan Peter Abelard, öğrencileriyle birlikte manastırdan ayrıldı, Sol Yaka'ya geçti ve günümüz Maubert Meydanı yakınlarındaki Paraclete Manastırı'nda açık havada bağımsız bir okul kurdu. Saint-Denis keşişleriyle uzun bir mücadeleden sonra, 1200'de Abelard'ın takipçileri hem kraldan hem de papadan kendi topluluklarını oluşturma ve yönetme hakkını kazandılar. Bu, Paris Üniversitesi'nin başlangıcıydı.

Notre-Dame Katedrali ve Parvis

• Notre Dame ve Parvis
• 
  Notre Dame ve Place Jean-Paul II
• 
  Parvis altındaki Gallo-Roma hamamlarının kalıntıları (4.yy.)
• 
  Notre Dame'daki Şarlman Heykeli

Louis-Lepine, Çiçek Pazarı ve Ticaret Mahkemesi

• Louis-Lepine, Çiçek Pazarı ve Ticaret Mahkemesini
• 
  Çiçek Pazarı
• 
  Adalet Sarayı
• 
  Place Louis-Lépine'deki "Cité" metro istasyonu
• 
  Ticaret Mahkemesi

Hôtel-Dieu

• Hôtel-Dieu
• 
  Notre-Dame kulesinde görüldüğü şekilde Hôtel-Dieu
• 
  Seine Nehri ve Hôtel-Dieu
• 
  Hôtel-Dieu'nün iç avlusu

Rue Chanoinesse

• Rue Chanoinesse
• 
  1512'de inşa edilen 24 Rue Chanoinesse
• 
  16. yüzyıldan kalma ev
• 
  9 Quai aux Fleurs, Peter Abelard ve Héloïse'nin trajik aşk hikâyesinde Heloise'nin evinin bulunduğu yer

Quai de l'Horloge ve Adalet Sarayı

• Quai de l'Horloge ve Adalet Saray
• 
  Çan ve saat kulesi
• 
  Saat kulesindeki saat detayı
• 
  Adalet Sarayı
• 
  Jandarma salonu
• 
  Marie-Antoinette'in idam edilmeden önce tutulduğu hücre

Sainte-Chapelle ve Quai des Orfèvres

• Sainte-Chapelle ve Quai des Orfèvres
• 
  Sağdaki Sainte-Chapelle'i gösteren, 1410 dolaylarında Très Riches Heures du Duc de Berry'deki Île de la Cité'deki kraliyet sarayı
• 
  Sainte-Chapelle
• 
  Sainte-Chapelle
• 
  Tavan detayı

Rue de Harlay ve Palais de Justice

• Rue de Harlay ve Palais de Justice
• 
  Palais de Justice'in Cour de Cassation
• 
  Adalet Sarayı Girişi

Place Dauphine

• Place Dauphine
• 
  Place Dauphine girişi
• 
  Place Dauphine'de 17. yüzyıldan kalan konutlar
• 
  Place Dauphine'deki küçük park

Pont Neuf ve Square du Vert Galant

• Pont Neuf ve Square du Vert Galant
• 
  Square du Vert-Galant
• 
  batıdan, mansap görülen Pont Neuf ve Square du Vert-Galant

Köprüler

• Île de la Cité'nin köprüleri
• 
  Pont au Change
• 
  Pont Saint-Michel
• 
  Pont Saint Louis
• 
  Pont d'Arcole

Kaynakça