Hiponitröz asit
 | |||
| |||
| Adlandırmalar | |||
|---|---|---|---|
Diazenediyol | |||
Sistematik IUPAC adı N-(Hidroksiimino)hidroksilamin | |||
| Tanımlayıcılar | |||
| |||
3D model (JSmol) |
| ||
| 3DMet |
| ||
| ChEBI |
| ||
| ChemSpider |
| ||
| KEGG |
| ||
PubChem CID |
| ||
CompTox Bilgi Panosu (EPA) |
| ||
SMILES
| |||
| Özellikler | |||
| Molekül formülü | H2N2O2 | ||
| Molekül kütlesi | 62.0282 g/mol | ||
| Görünüm | beyaz kristal | ||
| Tehlikeler | |||
| İş sağlığı ve güvenliği (OHS/OSH): | |||
| Ana tehlikeler | kuru olduğunda patlayıcı | ||
| Aksi belirtilmediği sürece madde verileri, Standart sıcaklık ve basınç koşullarında belirtilir (25 °C [77 °F], 100 kPa). | |||
| Bilgi kutusu kaynakları | |||
Hiponitröz asit, H2N2O2 veya HON=NOH formülüne sahip kimyasal bir bileşiktir. Bir nitramid, H2N−NO2 izomeridir.
Hiponitröz asit iki dizi tuz oluşturur: [ON = NO]- anyonunu içeren hiponitritler ve [HON = NO]- anyonunu içeren "asit hiponitritleri".[1]
Yapı ve özellikler
Hiponitröz asidin iki olası yapısı vardır, trans ve cis. Trans-hiponitröz asit, kuruduğunda patlayıcı olan beyaz kristaller oluşturur. Sulu çözeltide, zayıf bir asittir (pKa1 = 7.21, pKa2 = 11.54) ve pH 1–3'te 25 °C'de 16 gün yarı ömrü olan azot oksit ve suya ayrışır:
- H2N2O2 → H2O + N2O
Bu reaksiyon geri dönüşümlü olmadığından, N2O, H2N2O2'nin anhidriti olarak düşünülmemelidir.[1]
Cis asidi bilinmemektedir,[1] ancak sodyum tuzu elde edilebilir.[2]
Üretim
Hiponitröz asit (trans), eterdeki gümüş (I) hiponitrit ve susuz HCl'den hazırlanabilir:
- Ag2N2O2 + 2 HCl → H2N2O2 + 2 AgCl
Spektroskopik veriler, ortaya çıkan asit için bir trans konfigürasyonunu gösterir.[2]
Biyolojik yönler
Enzimolojide bir hiponitrit redüktaz, kimyasal reaksiyonu katalize eden bir enzimdir.[3]
- H2N2O2 + 2 NADH + 2 H+ ↔ 2 NH2OH + 2 NAD+
Kaynakça
- ^ a b c Wiberg, Egon; Holleman, Arnold Frederick (2001). Inorganic Chemistry. Elsevier. ISBN 0-12-352651-5.
- ^ a b Catherine E. Housecroft; Alan G. Sharpe (2008). "Chapter 15: The group 15 elements". Inorganic Chemistry (3rd ed.). Pearson. p. 468. ISBN 978-0-13-175553-6.
- ^ "Arşivlenmiş kopya". 22 Mart 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Aralık 2019.
