Marco Foscarini

Marco Foscarini
Marco Foscarini portresi
Gravürcü:Antonio Nani (1803-1870).
Venedik Cumhuriyeti Doçesi (117.)
Doge di Venezia
Hüküm süresi31 Mayıs 1762 - 31 Mart 1763
10 ay
Önce gelenFrancesco Loredan
Sonra gelenIV. Alvise Mocenigo
Doğum4 Şubat 1696
Venedik
Ölüm31 Mart 1763 (yaş: 67)
Pontelongo, Venedik Cumhuriyeti (modern İtalya
DefinSan Stae Kilisesi, Venedik
Eş(ler)iHiç evlenmedi. Metresi Elizabet Cornaro
BabasıNicolò Foscarini
AnnesiEleonora Loredan

Marco Foscarini (d. 4 Şubat 1696, Venedik - ö. 31 Mart 1763, Pontelongo, Venedik Cumhuriyeti (modern İtalya). 4 Haziran 1553 - 31 Mart 1763 döneminde Venedik Cumhuriyeti "Doçe" unvanı ile devlet başkanlığı yapan 117'inci düktür. Doçe Francesco Loredan'nun ölümünden sonra yapılan seçimden sonra 31 Mayıs 1762'de tahta çıktı. Sağlığının gittikçe kötüleşmesi nedeni ile gayet kısa olan 10 ay süren Venedik Cumhuriyeti "Doçe"'lik saltanatından sonra 31 Mart 1763'te 67 yaşında iken öldü.

Hayatı

Doçe olmadan önce

Venedik'te XVI. yüzyıl yapımı "Foscarini ai Carmini Sarayı"'nın ön cephesi

Marco Foscarini 4 Şubat 1696de Venedik'te Nicolò Foscarini ve Eleonora Loredan'ın oğlu olarak doğdu. Ailesi ve sülalesi Venedik Cumhuriyetinde önemli bir aile sayılmakla beraber ailesinin serveti diğer Venedik ilerigelen aileleri arasında nispeten aşağı seviyelerde idi. Ailesinin ikametgâhı "Santa Croce semti"'nde, Grand Kanal üzerinde, San Stae Kilisesi yakınında bulunan (bazen "Carmını" olarak anılan) "Palazzo Foscarini" idi.

Fakat ailesi son yüzyılda Venedik yönetimi ve siyaset alanı içinde bazı sorunlarla karşılaşmıştı. Nicolo'nun doğumundan 30 yıl kadar önce ailenin ilerigelen lideri olan (ve yine Nicolo Foscarini adını taşıyan) Nicolo'nun büyük-büyük babasının kardeşi Venedik yönetici konseyi olan "Onlar Konseyi" tarafından Venedik'ten Mantova'ya sürgüne gönderilmiş ve sürgünde vefat etmişti. Yine Nocolo adını adını taşıyan büyükbabası bir düello sonucunda bir diğer Venedikli asıl tarafından öldürülmüştü. Fakat amcası Sebastian birkaç defa önemli Venedik elçilikleri yaparak ve babası Nicolo aile ve sülalenin prestijini yükselmişlerdi. Bunda önemli etkenler ailenin devlet içinde etkili yakınları bulunması idi. Örneğin Nicolo'nun babaannesinin kardeşi Venedik tarihinin önemli diplomatlarından olan ve Pasarofça Antlaşmasını Venedik adına imzalayan ve sonra Doçe seçilen Carlo Rüzzini idi. Babası Nicolo uzun süren Venedik devleti yöneticiliği sonunda 1715'te en yüksek devlet yöneticisi unvanı olan San Marco Savcılığı'nı yüklenmişti. San Marco Savcılığını özellikle "para için" üzerine aldığını bildirip, kariyeri sırasında epeyce büyük bir servet toplamıştı.

Ailenin Venedik aristokrasi içinde sosyal mevkine uygun bir yer alması ve ailenin servetini şahsen idare etmesinin yükü Nicolo'nun ağabeyi olan Alviso'ya verilmişti. İkinci erkek çocuk olan Nicolo'ya uygun kariyer devlet yönetim bürokrasisi idi. Bunun için 1705'te daha Nicolo 9 yaşında iken eğitime devam etmek için Cizvitler tarafından kurulmuş ve Papalık Devleti'nin yönetimi için papaz unvanlı genç yetiştirmek için büyük ün yapmış olan Bologna'da bulunan "San Francesco Saverio Koleji"'ne yatılı olarak devam etmeye başladı. Burada papazlık dersleri aldığı gibi, devlet yöneticileri için önemli olan konularda geniş kapsamlı bir eğitim aldı. Bu arada diğer dersler arasında Fransızca ve İspanyolcayı da iyi öğrendi,


Foscarini'yi yakından tanıyanların söylediklerine göre ve metresi olan Elizabeth Cornaro'nun gönderdiği bazı mektuplara göre Nicolo Foscarini 1760'tan itibaren Doçe olmayı kendine hedef almıştı ve bunu sağlamak için doçelik seçmeni olacak kişilere büyük hediyeler ve büyük rüşvetler vermeye başlamıştı. Venedik yöneticileri ve seçmen olması beklenenler birbirine şiddetle rakip olan iki kliğe ayrılmışlardı: "Tribünistler" cumhuriyetinin geleneksel idaresi ve idarecilerin yerine "Onlar Konseyi" ve bu konseyin yönetim aleti olarak kullandığı "Sorgulayıcı Tribünler"'in devlet idaresini ellerine almasını istemekte idiler. "Quirinisti" adı verilen klik ise Nicolo Foscarini ve yandaşlarından oluşmakta ve bunlar geleneksel devlet kurumlarının devleti idare etmesini istemekte ve bunların idaresine "Onlar Konseyi" ve onun "Sorgulayıcı Tribünleri" 'nin karışması aleyhinde idiler. Doçe olan Francesco Loredan'ın sanki ölümünü beklermiş gibi yaptığı bu faaliyetler Nicolo Foscarini için utanç verici olmakta idi. Doçe olan Loredan bu kıyasıya klikleşmenin devleti yıkabileceğinden korkarak bunun önüne geçmek için tedbirler almaya başladı.

Doçelik dönemi

Önceki Doçe olan Francesco Loredan 19 Mayıs 1762'de ölünce Venedik Cumhuriyeti "Doçe Seçmenler Konseyi" yeni doçe seçmek için toplandı.

Francesco Loredan vefat edince Marco Foscarini bu seçim harcamaları yapma faaliyetini daha da artırdı. "Doçe Seçmenler Konseyi"'nin seçmenleri ilk oylama yapmak için toplantıya girerlerken Francesco Foscarini'nin metresi Elizabeth Cornaro'ya "Ya ben doçe olarak bu toplantıdan çıkacağım ya da hiç çıkmayacağım" dediği belgelenmiştir. O zamanki gazeteler, seçmenlere rüşvet dağıtan metresi Elizabeth Cornaro'yu, hoşuna giden kişilere karşı gayet eli bol olmakla iyi bilinen Avusturya İmparatoriçesi Maria Terasa'ya benzeterek onu hiciv etmişlerdir. Sonunda Nicolo Foscarini "Doçe Seçemenler Konseyi"'nin yaptığı ilk oylamada Doçe olmak için yeterli çoğunluk oyları almış ve 31 Mayıs 1762'de "Venedik Cumhuriyeti" Doçesi seçilmiş ve o gün 117. Venedik Cumhuriyeti doçesi olarak taç giymiştir.

Fakat Nicolo Foscarini'nin sıhhati Doçe olur olmaz bozulmaya başladı. Bu sağlık problemi ve gördüğü tedaviler dolayısıyla devletin günlük idaresi için yapılan toplantılara gelemez veya geldiği toplantıların sonunu bekleyemez oldu. Tedaviler görmesine rağmen sağlığı gittikçe bozulmaya başladı.

Ön ay doçelik yaptıktan sonra 31 Mart 1763'te 67 yaşında iken Pontelongo, Venedik Cumhuriyeti (modern İtalyada) öldü. Cenazesi "San Sea Kilisesi" (veya "Sant'Eustachio e Compagni Martiri Kilisesi"'nde Foscari ailesi şapelinde gömülüdür.

Verasetinin idarecisi olan metresi olan Elizabeth Cornaro Marco Foscari'nin verasetinin borç olarak 250,000 dükaya vardığını anladı ve bu aile kaynaklarından ödendi. Bu kadar yüksek meblağa bulan borcun, (öyle ki alay olarak "Foscarini Sarayı'nın kapıları bile ipotek altında idi" denilmiştir) Doçe seçilmek için yaptığı seçim kampanyasında Doçe seçmenleri için tertip ettirdiği eğlencelerin masrafları, verdiği hediyeler ve verdiği büyük rüşvetler dolayısıyla ortaya çıktığı bilinmektedir.

Ayrıca bakınız

Kaynakça

  • Bu madde kısmen İtalyanca Wikipedia "Marco Foscarini " maddesi kaynaklıdır: [1] 27 Ağustos 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (İtalyanca)

Dış kaynaklar

  • Norwich, John Julius (1999) A History of Venice. New York: Vintage Books, ISBN 0-679-72197-5 (İngilizce)
  • da Mosto, Andrea (1983), Dogi di Venezia nella vita pubblica e privata. Floransa:A. Martello (İtalyanca)
  • Dumler, Helmut (2001), Venedig und die Dogen. Düsseldorf:Artemis & Winkler ISBN 978-3538071162 (Almanca)

Dış bağlantılar

  • Negro, Piero Del (1997) "Foscarini, Marco " maddesi, Dizionario Biografico degli Italiani Cilt:49 Yayıncı:Treccani la Cultura Italiana, Online:[2] 31 Ekim 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (İtalyanca)
Resmî unvanlar
Önce gelen:
Francesco Loredan 		Venedik Doçesi
1762 - 1763 		Sonra gelen:
IV. Alvise Mocenigo
  • g
  • t
  • d
Venedik Doçeleri
Bizanslılar Dönemi (697–737)
Paolo Lucio Anafesto (697–717) • Marcello Tegalliano (717–726) • Orso Ipato (726–737)
Magistri Militum Rejimi (738–742)
Domenico Leoni • Felice Cornicola • Teodato Ipato • Gioviano Cepanico • Giovanni Fabriciaco
Dukalık Dönemi (742–1148)
8. yüzyıl
Teodato İpato* (742–755) • Galla Lupanio* (755–756) • Domenico Monegario* (756–764) • Maurizio Galbaio (764–787) • Giovanni Galbaio* (787–804)
9. yüzyıl
Obelerio degli Antenori*† (804–811) • Angelo Participazio (811–827) • Giustiniano Participazio (827–829) • I. Giovanni Participazio* (829–837) • Pietro Tradonico (837–864) • I. Orso Participazio (864–881) • II. Giovanni Participazio* ((864–881))(887-888) • I. Pietro Candiano (887) • Pietro Tribuno (888–912)
10. yüzyıl
II. Orso Participazio (912–932) • II. Pietro Candiano (932–939) • Pietro Participazio (939–942) • III. Pietro Candiano (942–959) • IV. Pietro Candiano† (959–976) • I. Pietro Orseolo♦ (976–978) • Vitale Candiano♦ (978–979) • Tribuno Memmo (979–991) • II. Pietro Orseolo (991–1009)
11. yüzyıl
Ottone Orseolo* (1009–1026) • Pietro Centranico* (1026–1032) • Domenico Flabanico (1032–1043) • I. Domenico Contarini (1043–1071) • Domenico Selvo* (1071–1084) • Vitale Falier (1084–1096) • I. Vitale Michiel (1096–1102)
12. yüzyıl
Ordelafo Faliero (1102–1117) • Domenico Michele (1117–1130) • Pietro Polani (1130–1148)
*tahttan indirilme    † idam edilme veya suikastle ölüm     ‡ savaşta ölüm    ♦ tahttan feragat etme
Cumhuriyet Dönemi (1148–1797)
12. yüzyıl
Domenico Morosini (1148–1156) • II. Vitale Michiel (1156–1172) • Sebastiano Ziani (1172–1178) • Orio Mastropiero (1178–1192) • Enrico Dandolo (1192–1205)
13. yüzyıl
Pietro Ziani (1205–1229) • Jacopo Tiepolo (1229–1249) • Marino Morosini (1249–1252) • Renier Zen (1252–1268) • Lorenzo Tiepolo (1268–1275) • Jacopo Contarini (1275–1280) • Giovanni Dandolo (1280–1289) • Pietro Gradenigo (1289–1311)
14. yüzyıl
Marino Zorzi (1311–1312) • Giovanni Soranzo (1312–1328) • Francesco Dandolo (1328–1339) • Bartolomeo Gradenigo (1339–1342) • Andrea Dandolo (1342–1354) • Marin Falier† (1354–1355) • Giovanni Gradenigo (1355–1356) • Giovanni Dolfin (1356–1361) • Lorenzo Celsi (1361–1365) • Marco Cornaro (1365–1367) • Andrea Contarini(1367–1382) • Michele Morosini (1382–1382) • Antonio Venier (1382–1400)
15. yüzyıl
Michele Steno (1400–1413) • Tommaso Mocenigo (1413–1423) • Francesco Foscari* (1423–1457) • Pasquale Malipiero (1457–1462) • Cristoforo Moro (1462–1471) • Niccolò Tron (1471–1473) • Niccolò Marcello (1473–1474) • Pietro Mocenigo (1474–1476) • Andrea Vendramin (1476–1478) • Giovanni Mocenigo (1478–1485) • Marco Barbarigo (1485–1486) • Agostino Barbarigo (1486–1501)
16. yüzyıl
Leonardo Loredan (1501–1521) • Antonio Grimani (1521–1523) • Andrea Gritti (1523–1538) • Pietro Lando (1538–1545) • Francesco Donato (1545–1553) • Marcantonio Trevisan (1553–1554) • Francesco Venier (1554–1556) • Lorenzo Priuli (1556–1559) • Girolamo Priuli (1559–1567) • Pietro Loredan (1567–1570) • I. Alvise Mocenigo (1570–1577) • Sebastiano Venier (1577–1578) • Niccolò da Ponte (1578–1585) • Pasquale Cicogna (1585–1595) • Marino Grimani (1595–1606)
17. yüzyıl
Leonardo Donato (1606–1612) • Marcantonio Memmo (1612–1615) • Giovanni Bembo (1615–1618) • Nicolò Donato (1618–1618) • Antonio Priuli (1618–1623) • Francesco Contarini (1623–1624) • I. Giovanni Cornaro (1624–1630) • Nicolò Contarini (1630–1631) • Francesco Erizzo (1631–1646) • Francesco Molin (1646–1655) • Carlo Contarini (1655–1656) • Francesco Cornaro (1656–1656) • Bertuccio Valiero (1656–1658) • Giovanni Pesaro (1658–1659) • II. Domenico Contarini (1659–1674) • Nicolò Sagredo (1674–1676) • Alvise Contarini (1676–1683) • Marcantonio Giustinian (1683–1688) • Francesco Morosini(1688–1694) • Silvestro Valiero(1694–1700) • II. Alvise Mocenigo(1700–1709)
18. yüzyıl
II. Giovanni Cornaro (1709–1722) • III. Alvise Mocenigo (1722–1732) • Carlo Ruzzini (1732–1735) • Alvise Pisani (1735–1741) • Pietro Grimani (1741–1752) • Francesco Loredan (1752–1762) • Marco Foscarini (1762–1763) • IV. Alvise Mocenigo (1763–1779) • Paolo Renier (1779–1789) • Ludovico Manin (1789–1797)
† Marino Falier (1354–55) vatana ihanet ile suçlanmış, yargılanmış ve idam edilmiştir.
* Francesco Foscari (1423–57)Onlar Konseyi tarafından Doçe'likten hal edilmiştir.
* Ludovico Manin Fransa Devrimi İtalya ordusu komutanı Napolyon Bonapart tarafından tahttan indirilip Venedik Cumhuriyeti ortadan kaldırılmıştır.
Otorite kontrolü Bunu Vikiveri'de düzenleyin