Roberto Bellarmino

Roberto Bellarmino
Cizvit - Kilise Doktoru
Doğum	4 Ekim 1542 Montepulciano, Floransa Dükalığı
Ölüm	17 Eylül 1621 (78 yaşında) Roma, Papalık Devleti
Kutsanma	1923
Aziz ilanı	1930 Papa XI. Pius tarafından
Türbe	Sant'Ignazio Kilisesi - Roma - İtalya
Yortu	17 Eylül

Roberto Bellarmino, (4 Ekim 1542; Montepulciano - Toskana – 17 Eylül 1621; Roma), İtalyan teolog, Kardinal, Cizvit rahibi ve iman savunucusu (Apolojet).

20. yüzyılda kendisine büyük hayranlık duyan Papa XI. Pius, 1923'te onu kutsadı, 1930'da ise onu Aziz olarak ilan etti.^[1] 1931 yılında da Kilise Doktoru ilan etti. Yortusu 17 Eylül'de kutlanır.^[2]

Cizvit Bellarmino

Roberto Bellarmino, 1560 yılında Cizvit oldu. Aynı zamanda eğitimini tamamladığı, 1569 yılında Flanders’te bulunan Leuven Üniversitesi'ne gönderilmeden önce 1567-1568 yılları arasında Padova’da Tomist teoloji üzerine (Aziz Thomas Aquinas'a ait bir teoloji) çalıştı. Rahip olarak atanmadan önce bu üniversitede Tomist teoloji profesörü olarak çalıştı.^[3]

Protestan reformlarıyla Katolik Kilisesi'ne hakaret ve kişisel saldırıların arttığı bir dönemde teolojik yeterliliği sayesinde tartışmalarda yer aldı, Katolik Kilisesi’nin en doğru ve nezaketli bir biçimde savunmasını gerçekleştirdi. 1586-1593 yılları arasında kendi deneyimlerini de aktardığı gerek dönemi gerek sonrası için değerli bir eser olarak kabul edilen tartışma (günümüzde müzakere, görüşme olarak da geçmekte) sanatının inceliklerine değinen “Disputationes de Contoversiis Christianae Fidei Adversus Hujus Temporis Haereticus” (Sapkınlara Karşı Hristiyan İnancı Üzerine Tartışmalar) isimli çalışması yayınlandı.^[4]

Bellarmino, 1588'de Roma Üniversitesi’nin, günümüzdeki Papalık Gregoryan Üniversitesi’nin Ruhani Direktörü, 1592'de ise üniversitenin Rektörü oldu.^[5]

1597 ve 1598'de çocuklar ve yetişkinler için küçük bir kateşizm yayınladı.^[6] Papa VIII. Clement, 1870’te organize edilen I. Vatikan Konsiline kadar birçok dile çevrilen ve yaygın olarak kullanılan her iki kılavuzu resmen onayladı.

Kardinal Bellarmino

1597'de Papa VIII. Clement'in yakın danışmanı oldu ve yine onun tarafından 1599'da kardinalliğe getirildi. 1602'de piskopos olarak takdis edildi, ardından Capua Başpiskoposluğu, 1605'te ise Papa V. Pavlus tarafından Roma'ya geri çağrıldı.^[5] Galileo teorilerinin tartışıldığı görüşmelere katılan Giordano Bruno'nun 17 Şubat 1600'de infaz edildiği engizisyon duruşmasına katılım sağladı.^[7]

Kardinal Bellarmino, sonraki yıllarında Papalık otoritesinin altında özellikle ruhsal konularda, Kilise’nin otoritesini güçlendiren önemli hizmetlerde bulunarak geçirdi. Papa açısından entelektüel yönüyle önemli, fikirleri danışılan bir kişilik olarak görülmesinin yanı sıra, teolojik tartışmalarda yönlendirici bir etkiye sahipti.^[5]

Bellarmino son yıllarda daha çok münzevi ve ruhani yaşam üzerine bahseden yazılar kaleme aldı. Birkaç kez Vatikan'dan ayrılmak istediğini bizzat Papa'ya bildirmiş ama bu istek reddedilmişti. Bu durumu Papa V. Pavlus şöyle özetliyordu: “Kilise o olmadan yapamazdı!” Yaşı tamamen ilerleyince hizmetinden emekli edildi ve son aylarını geçirdiği Cizvit Roma çıraklık evresinin geçirildiği evde, 17 Eylül 1621'de yaşamını yitirdi.

Onun Kalıntıları, Sant'Ignazio kilisesinin şapellerinden birinde bulunur.

Kaynakça