Sonlu farklar yöntemi

Sonlu farklar yöntemi bir sayısal yöntemdir. Sonlu fark denklemlerinden faydalanır. Bu denklemler ile diferansiyel denklemlerin analitik çözümlerine yaklaşılır.

Diferansiyel denklemlerin çözümünde kullanılan sayısal yöntemler, diferansiyel denklemler yerine cebirsel denklemlerin koyulması esasına dayanır. Sonlu fark yönteminde bu işlem, türevlerin yerine farkların koyulmasıyla gerçekleştirilir.[1]

Taylor polinomundan türetilişi

f ( x 0 + h ) = f ( x 0 ) + f ( x 0 ) 1 ! h + f ( 2 ) ( x 0 ) 2 ! h 2 + + f ( n ) ( x 0 ) n ! h n + R n ( x ) , {\displaystyle f(x_{0}+h)=f(x_{0})+{\frac {f'(x_{0})}{1!}}h+{\frac {f^{(2)}(x_{0})}{2!}}h^{2}+\cdots +{\frac {f^{(n)}(x_{0})}{n!}}h^{n}+R_{n}(x),}

n!, n'nin faktöriyelini ve Rn(x) de n. dereceden Taylor polinomu ile asıl fonksiyonun değerleri arasındaki farkı gösteren kalan terimidir. Örnek olarak f fonksiyonunun ilk türevini ele alırsak,

f ( x 0 + h ) = f ( x 0 ) + f ( x 0 ) h + R 1 ( x ) , {\displaystyle f(x_{0}+h)=f(x_{0})+f'(x_{0})h+R_{1}(x),}

x0 yerine a ve (x-a) yerine h yazarsak,

f ( a + h ) = f ( a ) + f ( a ) h + R 1 ( x ) , {\displaystyle f(a+h)=f(a)+f'(a)h+R_{1}(x),}

Tüm terimleri h ile bölersek,

f ( a + h ) h = f ( a ) h + f ( a ) + R 1 ( x ) h {\displaystyle {f(a+h) \over h}={f(a) \over h}+f'(a)+{R_{1}(x) \over h}}

f'(a)'yı yalnız bırakırsak,

f ( a ) = f ( a + h ) f ( a ) h R 1 ( x ) h {\displaystyle f'(a)={f(a+h)-f(a) \over h}-{R_{1}(x) \over h}}

Kalan terim R 1 ( x ) {\displaystyle R_{1}(x)} göreceli olarak ufak olduğu için aşağıdaki yaklaşıma ulaşırız:

f ( a ) f ( a + h ) f ( a ) h . {\displaystyle f'(a)\approx {f(a+h)-f(a) \over h}.}

Kesinlik ve mertebe

Yöntemin oluşturduğu hata, söz konusu denklemin gerçek analitik çözümü ile bu gerçek çözüme yapılan yaklaşma (yaklaşık olarak eşit) arasındaki farka eşittir. Sonlu farklar yöntemindeki temel iki hata: yuvarlama hatası ve kesme hatasıdır. Yuvarlama hatası, bilgisayarın ondalık değerleri bir basamaktan sonra yukarı yuvarlamasından oluşur. Yuvarlama hatasına kesinliğin azalması da denebilir. Kesme hatası da, sonlu fark denkleminin gerçek çözümü ile gerçek çözüme yapılan yaklaşım arasındaki farka eşittir (Burada, yuvarlama hatası sıfır kabul edilir.)

Sonlu farklar yöntemi bir fonksiyonun bir ağ üzerinde ayrıklaştırılmasına dayanır.

Sonlu farklar yöntemini bir problemi çözmede kullanmak için, önce problemin tanım kümesini ayrıklaştırmak gerekir. Ayrıklaştırma, genelde, tanım kümesini eşit parçalara bölerek yapılır (bir örnek için sağdaki resim).

Ayrıca bakınız

  • g
  • t
  • d
Diferansiyel denklemler
Sınıflandırma
İşlemler
Değişkenlerin nitelikleri
  • Bağımlı ve bağımsız değişkenler
  • |Homojen
  • Homojen olmayan
  • İç içe geçmiş (Coupled)
  • Ayrışmış (Decoupled)
  • Mertebe (Order)
  • Derece (Degree)
  • Otonom
  • Tam diferansiyel denklem
  • Karmaşık diferansiyel denklem
Süreçlerle ilişkisi
  • Fark (ayrık analog)
  • Stokastik
    • Stokastik kısmi
  • Gecikme
Çözümler
Çözüm konuları
  • Picard–Lindelöf teoremi (varlık ve teklik)
  • Wronskiyen
  • Faz portresi
  • Faz uzayı
  • Lyapunov kararlılığı
  • Asimptotik kararlılık
  • Üstel kararlılık
  • Yakınsama oranı
  • Seri çözümleri
  • İntegral çözümleri
  • Numerik entegrasyon
  • Dirac delta fonksiyonu
Çözüm yöntemleri
Uygulamalar
  • Adlandırılmış diferansiyel denklemler listesi
Matematikçiler
Otorite kontrolü Bunu Vikiveri'de düzenleyin
  • BNF: cb13564043x (data)
  • GND: 4194626-1
  • LCCN: sh85048348
  • NDL: 00569934
  • NLI: 987007531228905171

Kaynakça

  1. ^ Isı ve Kütle Transferi Yunus A. Çengel - Afshin J. Ghajar. Palme Yayınevi. 1 Ocak 2021. s. s.299.  |erişim-tarihi= kullanmak için |url= gerekiyor (yardım)