Łukasz Solecki

Łukasz Solecki
Ilustracja
Herb duchownego
Data i miejsce urodzenia

6 sierpnia 1827
Jawcze

Data śmierci

2 marca 1900

Miejsce pochówku

cmentarz Główny w Przemyślu↗

Biskup diecezjalny przemyski
Okres sprawowania

1881–1900

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Nominacja biskupia

28 października 1881

Sakra biskupia

14 maja 1882

Odznaczenia
Order Korony Żelaznej II klasy (Austro-Węgry)
Multimedia w Wikimedia Commons
Sukcesja apostolska
Data konsekracji

14 maja 1882

Konsekrator

Serafino Vannutelli

Współkonsekratorzy

Jan Saturnin Stupnicki
Seweryn Morawski

Konsekrowani biskupi
Jakub Glazer 23 października 1887
Józef Sebastian Pelczar 19 marca 1899
Współkonsekrowani biskupi
Julian Kuiłowski 17 sierpnia 1890
Konstantyn Czechowicz 21 lutego 1897
Pomnik nagrobny biskupa Łukasza Soleckiego na cmentarzu Głównym w Przemyślu

Łukasz Ostoja Solecki herbu Ostoja (ur. 6 sierpnia 1827 w Jawczu, zm. 2 marca 1900 w Przemyślu) – polski duchowny rzymskokatolicki, biskup diecezjalny przemyski w latach 1881–1900, profesor i rektor Uniwersytetu Lwowskiego[1].

Życiorys

Syn ekonoma Józefa i Katarzyny Tabęckiej[2]. W 1844 ukończył gimnazjum w Brzeżanach, w latach 1844–1850 studiował filozofię i teologię na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Lwowskiego. W trakcie Wiosny Ludów 1848 był w składzie deputacji do studentów Uniwersytetu Wiedeńskiego celem nawiązania z nimi kontaktów w imię równości i wolności (wraz z Mikołajem Zyblikiewiczem, Hilarym Treterem Franciszkiem Siemianowskim)[3]. Na lwowskiej uczelni otrzymał doktorat z teologii w 1854. W roku akademickim 1863/1864 był dziekanem wydziału teologicznego, a w latach 1864–1865 rektorem uniwersytetu. W 1881 cesarz Franciszek Józef I mianował go biskupem przemyskim obrządku łacińskiego, co potwierdził papież Leon XIII 27 marca 1882, obdarzając go przy tym tytułami prałata rzymskiego i asystenta tronu papieskiego[4].

15 sierpnia 1882 dokonał koronacji obrazu Matki Boskiej Słuchającej w kościele franciszkanów w Kalwarii Pacławskiej. Papież Leon XIII przesłał telegram z błogosławieństwem, a uroczystość zgromadziła prawie 100 tysięcy wiernych[5].

W 1887 otrzymał Order Korony Żelaznej II klasy[6].

Został pochowany na cmentarzu Głównym w Przemyślu[7].

Przypisy

  1. W poszukiwaniu korzeni. saga.inet.krakow.pl. [dostęp 2010-09-10].
  2. Szlachta Ziemi Halickiej - Solecki
  3. Wspomnienie pośmiertne. „Dziennik Polski”. Nr 364, s. 2, 31 grudnia 1892. 
  4. Samotność ojcostwa. niedziela.pl. [dostęp 2010-09-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-12-25)].
  5. Matka Boska Słuchająca – w Kalwarii Pacławskiej. franciszkanie.pl. [dostęp 2010-09-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-20)].
  6. Order. „Kurier Lwowski”. R. 5, nr 310, s. 3, 1887-11-08. [dostęp 2017-09-24]. 
  7. Pogrzeb X. Biskupa Soleckiego. „Czas”. R. 53, nr 60, s. 1, 1900-03-07. [dostęp 2017-08-23]. 

Bibliografia

  • Niedziela, tygodnik katolicki. niedziela.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-12-25)].
  • Łukasz Ostoja Solecki

Linki zewnętrzne

  • Łukasz Solecki [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2013-08-05]  (ang.).
  • Niedziela, tygodnik katolicki. niedziela.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-12-25)].
  • www.franciszkanie.pl. franciszkanie.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-20)].
  • p
  • d
  • e
Biskupi diecezjalni
Biskupi pomocniczy
Kontrola autorytatywna (osoba):
  • ISNI: 0000000113086470
  • VIAF: 165032315
  • GND: 1035213087
  • PLWABN: 9810673177905606
  • NUKAT: n2004039136
  • WorldCat: viaf-165032315