Trzeba przejść i przez ogień
| Gatunek | dramat wojenny |
|---|---|
| Rok produkcji | 1968 |
| Data premiery | 1 czerwca 1968 |
| Kraj produkcji | ZSRR |
| Język | |
| Czas trwania | 95 min |
| Reżyseria | |
| Scenariusz | |
| Główne role | Inna Czurikowa |
| Muzyka | Wadim Bibergan |
| Zdjęcia | Dmitrij Dolinin |
| Scenografia | Marksen Gauchman-Swierdłow |
| Kostiumy | Jewgienija Słowcowa |
| Montaż | Ludmiła Obrazumowa |
| Nagrody | |
| 1969: Złoty Lampart na MFF w Locarno | |
Trzeba przejść i przez ogień (ros. В огне брода нет / W ognie broda niet) – radziecki dramat wojenny z 1968 roku w reżyserii Gleba Panfiłowa, dla którego był to pełnometrażowy debiut, a zarazem pierwsza zawodowa współpraca z jego późniejszą żoną i muzą Inną Czurikową. Zdjęcia kręcono na stacji kolejowej Biezliesnaja koło Murom (obwód włodzimierski).
Historia młodej sanitariuszki zaangażowanej w pomoc rannym w czasie wojny domowej w Rosji. Tania Tiotkina stara się odnaleźć szczęście w czasach chaosu i dać upust swojemu talentowi[1].
Film miał premierę w ZSRR 1 czerwca 1968 roku. W 1969 na MFF w Locarno zdobył główną nagrodę Złotego Lamparta oraz nagrodę aktorską dla Inny Czurikowej[2]. Na ekrany polskich kin wszedł 7 listopada 1970.
Obsada
- Inna Czurikowa – Tania Tiotkina
- Anatolij Sołonicyn – komisarz Jewstrukow
- Michaił Głuzski – Fokicz
- Maja Bułgakowa – Maria
- Anatolij Marenicz – Morozik
- Władimir Kaszpur – Kolka
- Jewgienij Lebiediew – pułkownik
- Michaił Kononow – Aliosza
- Wadim Bierojew – Wasja
- Michaił Kokszenow – Zotik
- Lubow Malinowska – matka[3]
Przypisy
Linki zewnętrzne
- p
- d
- e
Filmy nagrodzone Złotym Lampartem
| 1946–1960 |
|
|---|---|
| 1961–1980 |
|
| 1981–2000 |
|
| 2001–2020 |
|
| 2021– |
|
