Łyszczec rozesłany : Morfologia, Biologia i ekologia, Zastosowanie, Przypisy Wikipedia, wolna encyklopedia

Łyszczec rozesłany

Systematyka^[1]^[2]

Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

Nadgromada

Gromada

Podgromada

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

goździkopodobne

Rząd

goździkowce

Rodzina

goździkowate

Rodzaj

łyszczec

Gatunek

łyszczec rozesłany

Nazwa systematyczna

Gypsophila repens L.
Sp. pl. 1:407. 1753

Multimedia w Wikimedia Commons

Łyszczec rozesłany, gipsówka rozesłana (Gypsophila repens L.) – gatunek rośliny należący do rodziny goździkowatych. Występuje w górach Europy. W Polsce tylko w Tatrach i Pieninach, a na niżu czasami jako ergazjofigofit – uciekinier z uprawy.

Morfologia

Pokrój: Tworzy zwarte kępy o wysokości do 20 cm. W kępach oprócz pędów kwitnących występują też pędy płonne.

Łodyga: Płożąca się, cienka, naga. Łodygi kwiatowe zwykle podnoszą się nieco.

Liście: Ulistnienie naprzeciwległe, liście równowąskie, jednonerwowe, całobrzegie, nagie.

Kwiaty': Drobne kwiaty zebrane w wierzchotkę lub kwiatostan złożony – wierzchotki tworzące wiechę. Kwiaty o 5 białych lub różowych płatkach korony na wyprostowanych i cienkich szypułkach dłuższych od kielicha. Kielich złożony z 5 jajowatych, nagich działek.

Owoc: Torebka pękająca 5 klapami i zawierająca drobne i liczne nasiona pokryte brodawkami.

Biologia i ekologia

Bylina, chamefit. Kwitnie od czerwca do września. Siedlisko: murawy, skały, głównie na podłożu wapiennym. W Tatrach występuje od regla dolnego do piętra halnego, głównie w reglu górnym i piętrze kosówki. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla O. Thlaspietalia rotundifolii^[3]. Liczba chromosomów 2n= 34^[4].

Zobacz też: Rośliny tatrzańskie.

Zastosowanie

Roślina ozdobna. Ma podobne zastosowanie jak łyszczec wiechowaty zwany popularnie „gipsówką”. Jest dobrą rośliną okrywową, nadaje się do obsadzania murków, skarp i do ogrodów skalnych, często używany jest jako dodatek do wiązanek i bukietów kwiatowych^[5]. Jest łatwy w uprawie i nie wymaga żyznej gleby – może być piaszczysta lub gliniasta z dodatkiem piasku i kamieni. Potrzebuje natomiast słonecznego stanowiska. Zwykle sieje się go z nasion, można też uprawiać z gotowych sadzonek lub przez szczepienie na starszych korzeniach lub jednorocznych siewkach^[5].

Przypisy

↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Caryophyllales, [w:] Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-02-12] (ang.).
↑ Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.
↑ Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.
↑ ^a ^b Bolesław Chlebowski, Kazimierz Mynett: Kwiaciarstwo. Warszawa: PWRiL, 1983. ISBN 83-09-00544-X.

Bibliografia

Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa: Kwiaty Tatr. Przewodnik kieszonkowy. Warszawa: MULTICO Oficyna Wyd., 2003. ISBN 83-7073-385-9.
Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.

Identyfikatory zewnętrzne (takson):