Świątynia Śpiącego Buddy
 Główna brama świątyni | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | Pekin |
| Wyznanie | buddyzm |
Położenie na mapie Pekinu  | |
Położenie na mapie Chin  | |
 40°00′23″N 116°12′04″E/40,006389 116,201111 | |
Świątynia Śpiącego Buddy (chin. upr.: 卧佛寺; chin. trad.: 卧佛寺; pinyin: Wòfó Sì) – buddyjska świątynia znajdująca się na terenie Pekińskiego Ogrodu Botanicznego[1], około 20 kilometrów od centrum Pekinu, u południowego stoku wzgórza Jubao (Shou’an)[2].
Świątynia została zbudowana za panowania cesarza Tang Taizonga (627-649); pierwotnie nosiła nazwę Świątyni Spokojnej Długowieczności (Shou’ansi)[2]. W ciągu wieków wielokrotnie przechodziła zniszczenia i renowacje; ostatnia wielka renowacja miała miejsce w 1724 roku. Prowadzi do niej wykonana w marmurze i pokryta kolorowymi płytkami brama, za którą na pierwszym dziedzińcu znajduje się niewielkie jeziorko w kształcie półkola, otoczone po bokach wieżami dzwonu i bębna[3]. Najważniejszymi budynkami wewnątrz kompleksu są Pawilon Czterech Niebiańskich Królów, Pawilon Trzech Buddów oraz Pawilon Leżącego Buddy[4].
W Pawilonie Leżącego Buddy znajduje się wykonany z brązu 6-metrowy, ważący 54 tony posąg przedstawiający leżącego na prawym boku Buddę Siakjamuniego w chwili nirwany[4]. Posąg wykonano w latach 1330-1331; według legendy pracowało przy nim 7 tysięcy robotników, którzy zużyli 250 tysięcy kilogramów brązu[2]. Jest to największa tego typu rzeźba w Chinach[4]. Rzeźbie leżącego Buddy towarzyszy 12 mniejszych posągów, wyobrażających uczniów[2].
Przypisy
- ↑ Beijing Botanical Garden. beijingguide2008.com. [dostęp 2010-06-17]. (ang.).
- ↑ a b c d Beijing Wofo Temple (Wofosi). chinadiscover.net. [dostęp 2010-06-17]. (ang.).
- ↑ Sleeping Buddha Temple. chinatravel.com. [dostęp 2010-06-17]. (ang.).
- ↑ a b c Temple of the Reclining Buddha (Wofo Temple). arts.cultural-china.com. [dostęp 2010-06-17]. (ang.).
