Świadkowie Jehowy w Paragwaju

Świadkowie Jehowy w Paragwaju
Państwo

 Paragwaj

Liczebność
(2023)

11 042

% ludności kraju
(2023)

0,15%

Liczba zborów
(2023)

186

Rozpoczęcie działalności

1906

Multimedia w Wikimedia Commons
Mapa konturowa Paragwaju, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Capiatá”, natomiast na dole znajduje się punkt z opisem „Asunción”
Położenie Sali Zgromadzeń Świadków Jehowy (kolor czerwony) oraz Biura Oddziału (niebieski) w Paragwaju
Uczestnicy zgromadzeni na Estadio del Bicentenario Nacional w Ypacaraí na specjalnym spotkaniu z okazji otwarcia rozbudowanego Biura Oddziału (8 maja 2010)
Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata (wyd. hiszpańskojęzyczne z 1967 r.)
„Codziennie badanie Pism” – jedna z publikacji Świadków Jehowy – w języku hiszpańskim

Świadkowie Jehowy w Paragwaju – społeczność wyznaniowa w Paragwaju, należąca do ogólnoświatowej wspólnoty Świadków Jehowy, licząca w 2023 roku 11 042 głosicieli, należących do 186 zborów[1]. Na dorocznej uroczystości Wieczerzy Pańskiej w 2023 roku zgromadziło się 22 816 osób[2][3][a]. Działalność miejscowych głosicieli koordynuje Biuro Oddziału w Asunción[4].

Historia

Początki

Publikacje biblijne Badaczy Pisma Świętego wysyłano do Paragwaju od około 1906 roku.

W roku 1906 niemiecki imigrant Carl Eberhard Hoeckle otrzymał pocztą traktat zapowiadający wydanie sześciu tomów Wykładów Pisma Świętego. Po ich przeczytaniu wraz ze szwagrem ochrzcili się nawzajem. W 1913 roku Carl i jego syn udali się do Niemiec, aby nawiązać kontakt z tamtejszymi współwyznawcami. Wkrótce cała rodzina powróciła do Niemiec[5].

W 1925 roku Paragwaj odwiedzili pierwsi współwyznawcy z innych krajów, którzy rozpoczęli działalność kaznodziejską. Był wśród nich m.in. Hiszpan Juan Muñiz[5].

W 1926 roku w Buenos Aires założono Biuro Oddziału Towarzystwa Strażnica, które roztoczyło nadzór nad działalnością w Paragwaju, w Argentynie, w Chile i w Urugwaju. W roku 1934 Argentyńskie Biuro Oddziału wysłało do Paragwaju trzech Świadków Jehowy – byli to Martonfi, Koros i Jan (Juan) Rębacz. W czasie działalności aresztowani zostali Martonfi i Rębacz. Po uwolnieniu brat powrócili do Argentyny, natomiast Koros pozostał w Asunción[5].

W 1935 roku Julián Hadad – imigrant z Libanu, wraz z rodziną został pierwszym paragwajskim Świadkiem Jehowy. Cztery lata później, w roku 1939 założono pierwszy zbór w Paragwaju[5].

W 1940 roku rozpoczęto korzystanie z nagrań gramofonowych w różnych językach, docierając do polskich, rosyjskich, niemieckich i ukraińskich imigrantów, którzy osiedlili się w południowych rejonach kraju. Nowymi wyznawcami zostali m.in. Gołasikowie, mieszkający w kolonii polsko-ukraińskiej w okolicach Encarnación.

W 1945 roku do kraju przybyli pierwsi misjonarze Biblijnej Szkoły Strażnicy – Gilead. 1 września 1946 roku w stolicy otworzono nowe Biuro Oddziału. W roku 1947 w kraju działało 34 głosicieli. Od 4 do 6 czerwca 1948 roku odbyło się pierwsze w Paragwaju większe zgromadzenie z udziałem 100 osób[6][5].

Na początku 1950 roku rząd podjął oficjalną próbę wydalenia misjonarzy Towarzystwa Strażnica, która się jednak nie powiodła. W 1954 roku rozpoczęto wyświetlanie filmów religijnych, na które ogółem przybyło ponad 70 tysięcy osób[5].

Rozwój działalności

14 października 1957 roku zalegalizowano działalność Świadków Jehowy w Paragwaju. W 1961 roku zanotowano liczbę 411 Świadków Jehowy, zorganizowanych w 22 zbory. W kraju funkcjonowało pięć domów misjonarskich – w Asunción[7][5], Encarnación, Villarrica, Coronel Oviedo, Pedro Juan Caballero i około 50 misjonarzy. W Asunción oddano do użytku pierwszą w Paragwaju własną Salę Królestwa.

Na początku 1966 roku oddano do użytku nowy kompleks Biura Oddziału; w otwarciu uczestniczył Nathan H. Knorr[5]. Pod koniec roku 1966 w Asunción odbył się kongres międzynarodowy pod hasłem „Synowie Boży – synami wolności” z udziałem 489 obecnych, z których 37 osób zostało na nim ochrzczonych. W roku 1967 w kraju działało 535 głosicieli[8]. W dniach od 2 do 6 stycznia 1974 roku w Asunción odbył się kongres pod hasłem „Boskie zwycięstwo”.

3 stycznia 1979 roku wprowadzono zakaz działalności. W wielu miejscowościach aresztowano wyznawców. W kraju działało ponad 1500 głosicieli. W styczniu 1984 roku ponownie zaczęło działać Biuro Oddziału, a w roku 1985 – pomimo oficjalnego zakazu – zaczęto ponownie korzystać z zebrań religijnych organizowanych w Salach Królestwa[5].

21 i 22 marca 1987 roku w Centrum Kongresowym Świadków Jehowy w Capiatá odbyło się zgromadzenie, na które przybyli delegaci m.in. z Argentyny, z Brazylii i z Urugwaju[5].

8 sierpnia 1991 roku ponownie zalegalizowano związek wyznaniowy Świadków Jehowy[5]; działalność kaznodziejską prowadziło wówczas 3760 głosicieli. W 1992 roku za pomocą łodzi El Pionero (Pionier) rozpoczęto działalność kaznodziejską nad brzegami rzeki Paragwaj. W 1996 roku oddano do użytku nowe obiekty Biura Oddziału[5]. Rok później przybyli Świadkowie Jehowy z kilkunastu krajów południowoamerykańskich, z Europy Zachodniej oraz ze Stanów Zjednoczonych, by pomagać w działalności kaznodziejskiej. W 1998 roku delegaci z Paragwaju byli obecni na zgromadzeniach międzynarodowych pod hasłem „Boża droga życia” w São Paulo w Brazylii i w San Diego w Stanach Zjednoczonych.

W 2002 roku ukazały się pierwsze publikacje Świadków Jehowy w języku guarani, a w 2004 roku powstał pierwszy zbór posługujący się tym językiem. W 2019 roku liczba ich wzrosła do około 120[9].

W 2007 roku liczba głosicieli wyniosła 8212 osób. W 2009 roku kilkudziesięciu paragwajskich delegatów uczestniczyło w kongresie międzynarodowym pod hasłem „Czuwajcie!” w Poznaniu. Pod koniec roku do Paragwaju dotarli kolejni misjonarze, z 127 klasy Szkoły Gilead. Do Paragwaju przeprowadzili się niemieckojęzyczni pionierzy z Europy, aby w izolowanych koloniach rolnych podjąć działalność kaznodziejską wśród mówiących w języku dolnoniemieckim mennonitów[10].

8 maja 2010 roku uroczyście otwarto rozbudowane Biuro Oddziału[11], które nadzoruje tłumaczenie literatury biblijnej na język guarani, nivacle i paragwajski język migowy[4]. W 2012 roku delegacja z Paragwaju uczestniczyła w kongresie specjalnym pod hasłem „Strzeż swego serca!”, który się odbył w brazylijskim Rio de Janeiro[12].

W 2012 roku przekroczono liczbę 9000 głosicieli. 20 września 2013 roku wydano Chrześcijańskie Pisma Greckie w Przekładzie Nowego Świata w języku guarani[13]. W roku 2015 przekroczono liczbę 10 tysięcy głosicieli. W dniach od 27 do 29 października 2017 roku w boliwijskim mieście Cochabamba odbył się kongres specjalny pod hasłem „Nie poddawaj się!” z udziałem delegacji z Paragwaju[14], w listopadzie 2018 roku kongres specjalny „Bądź odważny!” w peruwiańskiej Limie[15], a w 2019 roku w kongresach międzynarodowych pod hasłem „Miłość nigdy nie zawodzi!” w Argentynie, Meksyku, Południowej Afryce i Stanach Zjednoczonych[16]. W czerwcu 2019 roku zorganizowano pomoc humanitarną dla poszkodowanych przez powodzie[17]. 16 sierpnia 2019 roku na kongresie regionalnym pod hasłem „Miłość nigdy nie zawodzi!” w Asunción ogłoszono wydanie całego Pisma Świętego w Przekładzie Nowego Świata w języku guarani[18]. Biuro Oddziału organizuje specjalne kampanie ewangelizacyjne na terenach zamieszkanych przez ludność posługującą się rdzennymi językami[19].

Z powodu pandemii COVID-19 zaplanowany na sierpień 2020 roku kongres specjalny pod hasłem „Zawsze się radujcie!” w Asunción został odwołany.

W związku z pandemią COVID-19 Komitetów Pomocy Doraźnej rozpoczął dystrybucję paczek zawierających zapas produktów dla czteroosobowej rodziny na dwa tygodnie — jedzenia, środków czystości i artykułów higienicznych. Każda taka paczka jest warta około 30 dolarów[20].

W 2021 roku osiągnięto liczbę 11 298 głosicieli, a na uroczystości Wieczerzy Pańskiej zebrały się 31 583 osoby[21].

W sierpniu 2024 roku w Asunción zaplanowano kongres specjalny pod hasłem „Głośmy dobrą nowinę!”[22].

Zebrania zborowe odbywają się w języku hiszpańskim, angielskim, chamacoco (ishir), chińskim, dolnoniemieckim, enlhet, enxet, guarani, japońskim, koreańskim, nivaclé, niemieckim, paragwajskim migowym, portugalskim, Riograndenser Hunsrückisch, toba i ukraińskim. Kongresy odbywają się w językach: hiszpańskim, guarani, japońskim, koreańskim, niemieckim oraz paragwajskim migowym. W 2023 roku w Paragwaju funkcjonowały 122 Sale Królestwa[23].

Uwagi

  1. W związku z pandemią COVID-19 od 14 marca 2020 roku do 31 sierpnia 2022 roku działalność od domu do domu była zawieszona (prowadzona była listownie, telefonicznie, w formie elektronicznej, od 31 maja 2022 roku wznowiono publiczną działalność ewangelizacyjną). Od 1 kwietnia 2022 roku program uroczystości Pamiątki śmierci Jezusa Chrystusa oraz zebrań zborowych przeprowadzany jest w formie hybrydowej: w Sali Królestwa i poprzez wideokonferencje. Do końca 2022 roku wstrzymano organizowanie kongresów regionalnych i zgromadzeń obwodowych z osobistym udziałem obecnych. Ich program został zamieszczony w oficjalnym serwisie internetowym jw.org.

Przypisy

  1. Paragwaj – Ilu tam jest Świadków Jehowy [online], jw.org [dostęp 2024-04-14] .
  2. Watchtower, Sprawozdanie z działalności Świadków Jehowy w poszczególnych krajach w roku 2023 [online], jw.org [dostęp 2023-01-17] .
  3. Paragwaj, „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”, Watch Tower Bible and Tract Society, 15 grudnia 2015, s. 2, ISSN 1234-1150 .
  4. a b Watchtower, Biuro Oddziału w Paragwaju [online], jw.org [dostęp 2013-12-12] .
  5. a b c d e f g h i j k l Watchtower, Nasza historia [online], jwevent.org, 2 września 2023 [dostęp 2023-09-02]  (ang.).
  6. 1949 Yearbook of Jehovah's Witnesses, Watchtower, 1949, s. 210, 211  (ang.).
  7. Jehowa nigdy mnie nie zawiódł!, „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”, marzec 2018, s. 19–22 .
  8. ‘Faith Talked About Throughout the Whole World’, „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”, 1 maja 1967, s. 268  (ang.).
  9. Watchtower, Zakończenie nauki przez 147 klasę Szkoły Gilead — Za kulisami [online], jw.org, 21 grudnia 2019 [dostęp 2019-12-16] .
  10. 142nd Gilead Gradiuation: Part 2 — Students Experiences and Interviews [online], jw.org, 24 marca 2017 [dostęp 2018-12-26]  (ang.).
  11. Rocznik Świadków Jehowy 2011, Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 2011, s. 36–38 .
  12. Congresso das Testemunhas de Jeová Rio de Janeiro BR 2012 [online], dailumotion.com, 2012 [dostęp 2020-04-06]  (port.).
  13. Rocznik Świadków Jehowy 2015, Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 2015, s. 23 .
  14. Watchtower, Kongresy specjalne 2017 [online], jw2017.org, 1 października 2016 [dostęp 2017-09-18] [zarchiwizowane z adresu 2018-08-29] .
  15. Watchtower, Kongresy specjalne 2018 [online], jw2018.org, 18 września 2017 [dostęp 2017-09-18] [zarchiwizowane z adresu 2018-11-21] .
  16. Watchtower, Kongresy międzynarodowe 2019 [online], jw2019.org, 8 sierpnia 2018 [dostęp 2019-07-26] [zarchiwizowane z adresu 2019-04-24] .
  17. Watchtower, Powodzie w Paragwaju [online], jw.org, 10 czerwca 2019 [dostęp 2019-07-26] .
  18. Watchtower, Świadkowie Jehowy wydają Przekład Nowego Świata w języku guarani [online], jw.org, 19 sierpnia 2019 [dostęp 2019-08-26] .
  19. Watchtower, Sprawozdanie z Paragwaju i Argentyny [online], jw.org, 21 marca 2021 [dostęp 2021-03-21] .
  20. Watchtower, Pomoc w skali globalnej w czasie ogólnoświatowej pandemii [online], jw.org, 1 lipca 2021 [dostęp 2021-07-01] .
  21. Watchtower, Sprawozdanie z działalności Świadków Jehowy w poszczególnych krajach w roku 2021 [online], jw.org .
  22. Watchtower, Nasze wyjątkowe kongresy. Paragwaj. Asunción [online], jwevent, 4 września 2023 [dostęp 2023-09-05] .
  23. Watchtower, Dzieło Królestwa [online], jwevent.org, 2 września 2023 [dostęp 2023-12-03]  (ang.).

Bibliografia

  • Rocznik Świadków Jehowy: 1994–2017; 1998 (historia działalności)
  • Watchtower, Nasza historia [online], jwevent.org, 2 września 2023 [dostęp 2023-12-03]  (ang.).

Linki zewnętrzne

  • Watchtower, Świadkowie Jehowy na całym świecie. Paragwaj [online], jw.org [dostęp 2017-04-11] .