Żagwin ogrodowy
 'Dobromierz' | |||
| Systematyka[1][2] | |||
| Domena | eukarionty | ||
|---|---|---|---|
| Królestwo | rośliny | ||
| Podkrólestwo | |||
| Nadgromada | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Nadklasa | okrytonasienne | ||
| Klasa | Magnoliopsida | ||
| Nadrząd | |||
| Rząd | kapustowce | ||
| Rodzina | kapustowate | ||
| Rodzaj | żagwin | ||
| Nazwa systematyczna | |||
| Aubrieta ×cultorum Bergmans Vaste Pl. Rotsheesters 97. 1924 | |||
| Synonimy | |||
| |||
| |||
Żagwin ogrodowy (Aubrieta ×cultorum Bergmans), nazywany czasami obrecją ogrodową – mieszaniec powstały w wyniku skrzyżowania A. deltoidea z innymi gatunkami żagwinu.
Morfologia
- Pokrój
- Niska roślina darniowa tworząca szeroko ścielące się i gęste kobierce o wysokości do 10 cm.
- Liście
- Pojedyncze, matowozielone, grubo ząbkowane, owłosione.
- Kwiaty
- Drobne, różowo-fioletowe zebrane w krótkie grona. Kwitnie bardzo obficie od kwietnia do czerwca.
Zastosowanie
Jest uprawiany jako roślina ozdobna. Używany jest do obsadzania ogródków skalnych, murków i na rabaty. Efektownie wygląda, gdy jego pędy zwisają z głazów lub murów. Jest jedną z 5 podstawowych bylin wiosennych (pozostałe to ubiorek wiecznie zielony, gęsiówka kaukaska, smagliczka skalna i floks szydlasty).
Uprawa
- Wymagania. Wystarcza mu przeciętnie żyzna gleba, powinna być średnio wilgotna, przepuszczalna i mieć zasadowy odczyn. Wymaga słonecznego stanowiska. Jest wytrzymały na mróz, często jednak jego pędy uszkadzane są przez zimne wiatry i słońce. Na zimę najlepiej jest przykryć go gałązkami iglaków, nie należy natomiast przysypywać liśćmi i ściółką, gdyż powoduje to gnicie pędów.
- Rozmnażanie. Rozmnaża się go z sadzonek lub przez podział bryły korzeniowej. Najłatwiej ukorzeniają się pędy po przysypaniu ich ziemią.
Przypisy
- ↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
- ↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-11-10] (ang.).
Bibliografia
- Bolesław Chlebowski, Kazimierz Mynett: Kwiaciarstwo. Warszawa: PWRiL, 1983. ISBN 83-09-00544-X.
- Eugeniusz Radziul: Skalniaki. Warszawa: PWRiL, 2007. ISBN 978-83-09-01013-5.
