A Love Supreme

A Love Supreme – album Johna Coltrane’a oraz jego klasycznego kwartetu (obok lidera McCoy Tyner, Jimmy Garrison oraz Elvin Jones); przez wielu muzyków i słuchaczy uważana za najważniejszą obok Kind Of Blue Milesa Davisa płytę w historii jazzu. Muzyka zawarta na płycie jest też uważana za kanon free jazzu.

W 2003 album został sklasyfikowany na 47. miejscu listy 500 albumów wszech czasów magazynu „Rolling Stone”^[3].

Koncepcja albumu

A love Supreme jest albumem koncepcyjnym^[4]. Podzielony jest na cztery części układające się w spójną kompozycję z tytułowym motywem przewodnim o duchowym i religijnym znaczeniu^[4]. W 1957 roku Coltrane przeżył duchowe nawrócenie, co pozwoliło mu zerwać z heroinowym nałogiem^[5]. Od tej chwili wszystko podporządkował doskonaleniu się w grze, ćwiczył godzinami zamknięty w hotelowych pokojach, co wprawiało w zdziwienie nawet samego Milesa Davisa. Podążał ścieżką duchową, gdzie Bóg był najważniejszą, oprócz samej muzyki, rzeczą w życiu muzyka.

Twórcy

• John Coltrane – saksofon tenorowy
• Jimmy Garrison – kontrabas
• Elvin Jones – perkusja
• McCoy Tyner – fortepian

Lista utworów

1.	„Part 1: Acknowledgement”	7:47
2.	„Part 2: Resolution”	7:22
3.	„Part 3: Pursuance”	10:45
4.	„Part 4: Psalm”	7:08
		33:02

Przypisy