Adam Ignacy Zubelewicz

Adam Ignacy Zubelewicz, pierwotnie Adam Ignacy Zabellewicz (również Zubellewicz ur. 1 lutego 1784 w Dołkach), zm. 19 kwietnia 1831 w Warszawie) – polski filozof, wykładowca akademicki.

Życiorys

Urodził się 1 lutego 1784 w Dołkach w ziemi białostockiej. W Białymstoku ukończył gimnazjum i w 1805 rozpoczął studia na Uniwersytecie w Halle. W 1807 otrzymał dwa stopnie akademickie "doktor filozofii i magister nauk wyzwolonych".

W 1809 rozpoczął pracę w Liceum Warszawskim, uczył języka polskiego, łaciny, matematyki, fizyki, filozofii i chemii do 1815^[1].

Od 1818 dostał katedrę filozofii w nowo powstałym Uniwersytecie Warszawskim i w latach 1821-24 był dziekanem wydziału filozofii.

W 1823 został wpisany do księgi obywateli powiatu warszawskiego i zmienił swoje nazwisko z Zabellewicz na Zubelewicz. Prowadził wykłady dla uczniów Instytutu Pedagogicznego.

W 1829 otrzymał nominację na wizytatora generalnego instytutów edukacyjnych w Królestwie Polskim. Został również członkiem rady Instytutu Głuchoniemych.

Od 1817 należał do Towarzystwa Przyjaciół Nauk.

Jego młodszym bratem był Florian. Adam Ignacy zmarł dnia 19 kwietnia 1831 w Warszawie i pochowany jest na Starych Powązkach.

Publikacje

• Nowa grammatyka niemiecka podług najlepszych pisarzów w tablicach z prawidłam i przykładami i polska grammatyka podług Kopczyńskiego, także w tablicach ułożona według Vatera Halla, r. 1807.
• O zasługach Platona w filozofii
• O zasługach Sokratesa w filozofii
• O pedagogice starożytnych

Przypisy

Bibliografia

• Kazimierz Władysław Wójcicki: Cmentarz Powązkowski pod Warszawą. T. 2. Warszawa: 1856, s. 106-108. [dostęp 2021-01-23]. (pol.).
• S. Orgelbrand: Encyklopedia Powszechna. T. XXVIII. Warszawa: S. Orgelbrandt, 1868, s. 743. [dostęp 2021-01-09]. (pol.).