Adrian Metcalfe

Adrian Metcalfe
Data i miejsce urodzenia

2 marca 1942
Bradford

Data śmierci

8 lipca 2021

Wzrost

188 cm

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Wielka Brytania
Igrzyska olimpijskie
srebro Tokio 1964 lekkoatletyka
(sztafeta 4 × 400 m)
Mistrzostwa Europy
srebro Belgrad 1962 sztafeta 4 × 400 m
Uniwersjada
złoto Porto Alegre 1963 bieg na 400 m
złoto Porto Alegre 1963 sztafeta 4 × 400 m
Reprezentacja  Anglia
Igrzyska Imperium Brytyjskiego i Wspólnoty Brytyjskiej
srebro Perth 1962 lekkoatletyka
(sztafeta 4 × 440 j)
Odznaczenia
Oficer Orderu Imperium Brytyjskiego od 1936 (cywilny)

Adrian Peter Metcalfe (ur. 2 marca 1942 w Bradford, zm. 8 lipca 2021[1][2]) – brytyjski lekkoatleta (sprinter), wicemistrz olimpijski z 1964 i wicemistrz Europy z 1962.

Życiorys

Specjalizował się w biegu na 400 metrów. Zdobył srebrny medal w sztafecie 4 × 400 metrów na mistrzostwach Europy w 1962 w Belgradzie (sztafeta brytyjska biegła w składzie: Barry Jackson, Ken Wilcock, Metcalfe i Robbie Brightwell). Na tych samych mistrzostwach zajął 4. miejsce w biegu na 400 metrów[3]. Startując w reprezentacji Anglii zdobył srebrny medal w sztafecie 4 × 440 jardów (w składzie: Metcalfe, Jackson, Bob Setti i Brightwell) na Igrzyskach Imperium Brytyjskiego i Wspólnoty Brytyjskiej w 1962 w Perth, a w biegu na 440 jardów odpadł w eliminacjach[4].

Został mistrzem uniwersjady w 1963 w Porto Alegre w biegu na 400 metrów i w sztafecie 4 × 400 metrów[5].

Zdobył srebrny medal w sztafecie 4 × 400 metrów na igrzyskach olimpijskich w 1964 w Tokio. Sztafeta w składzie: Tim Graham, Metcalfe, John Cooper i Brightwell ustanowiła w finale rekord Europy wynikiem 3:01,6[6]. Na tych samych igrzyskach Metcalfe odpadł w ćwierćfinale biegu na 400 metrów[1].

Metcalfe był mistrzem Wielkiej Brytanii (AAA) w biegu na 440 jardów w 1961 i 1963[7]. Dwukrotnie poprawiał rekord Wielkiej Brytanii w biegu na 400 metrów doprowadzając go do wyniku 45,7 (2 września 1961 w Dortmundzie). Sześciokrotnie był rekordzistą Wielkiej Brytanii w sztafecie 4 × 400 metrów (do wspomnianego wyżej wyniku 3:01,6 osiągniętego 21 października 1964 w Tokio)[8].

Był pierwszym dyrektorem programowym kanału telewizyjnego Eurosport w 1989[9]. Oficer Orderu Imperium Brytyjskiego (OBE).

Przypisy

  1. a b Adrian Metcalfe [online], olympedia.org [dostęp 2021-07-17]  (ang.).
  2. Olympic medallist and athletics commentator Adrian Metcalfe dies [online], athleticsweekly.com, 8 lipca 2021 [dostęp 2021-07-08]  (ang.).
  3. Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 516, 520 [dostęp 2021-07-17] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14]  (ang.).
  4. Adrian Peter Metcalfe [online], thecgf.com [dostęp 2021-07-17]  (ang.).
  5. World Student Games (Universiade – Men) [online], GBRAthletics [dostęp 2014-04-21]  (ang.).
  6. Mirko Jalava (red.): Göteborg 2006 Statistics Handbook. Göteborg: European Athletics, 2006, s. 374.
  7. AAA Championships (Men) [online], GBRAthletics [dostęp 2014-04-21]  (ang.).
  8. Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912-2012. Zamość: 2013, s. 30, 203. ISBN 978-83-62033-30-0. (ang.).
  9. Eurosport [online], TVARK [dostęp 2014-04-21] [zarchiwizowane z adresu 2016-12-24]  (ang.).

Bibliografia

  • Adrian Metcalfe, [w:] tilastopaja.info [dostęp 2014-04-21]  (ang.).
  • Profil zawodnika w bazie all-athletics.com [online] [dostęp 2014-04-21] [zarchiwizowane z adresu 2014-04-23]  (ang.).
  • p
  • d
  • e

Portal:Lekkoatletyka

  • p
  • d
  • e
  • 1959: RFN (Grawitz, Quantz, Klappert, Oberste)
  • 1961: RFN (Hoppe, Schöll, Graßhoff, Grawitz)
  • 1963: Wielka Brytania (Metcalfe, Boulter, Campbell, Steane)
  • 1965: Włochy (Bianchi, Iraldo, Frinolli, Bello)
  • 1967: RFN (Müller, Röper, Krüsmann, Thiemann)
  • 1970: USA (Ulan, Colglazier, Turner, James)
  • 1973: USA (Bond, Schultz, Lutz, Jenkins)
  • 1975: Polska (Hewelt, Pietrzyk, Gondek, Szlendak)
  • 1977: USA (Jennings, Smith, Dale, Andrews)
  • 1979: USA (Taylor, Kerr, Harris, McCoy)
  • 1981: ZSRR (Zołotariow, Fiedotow, Burakow, Markin)
  • 1983: USA (Nix, Tabron, Babers, Wiley)
  • 1985: Kuba (Martínez, Peñalver, Ramos, Hernández)
  • 1987: USA (Pierre, Daniel, Patrick, Robinzine)
  • 1989: Jamajka (O'Connor, Morris, Davis, Burnett)
  • 1991: USA (Wilson, Cannon, Irvin, Luke)
  • 1993: USA (Jones, Payne, Lyles, Turner)
  • 1995: USA (Hayden, Byrd, Morris, Maybank)
  • 1997: USA (Terry, Wheeler, Davis, Woodward)
  • 1999: USA (Berrian, Couts, Brew, Davis)
  • 2001: USA (White, Gerding, Couts, Pierce)
  • 2003: Ukraina (Demczenko, Ziukow, Horbenko, Twerdostup)
  • 2005: Polska (Wieruszewski, Dąbrowski, Kędzia, Klimczak)
  • 2007: Polska (Bańka, Klimczak, Kędzia, Dąbrowski)
  • 2009: Australia (Troode, Cole, Thomas, Wroe, Watkins, Burstow)
  • 2011: Rosja (Sigalowski, Buriak, Ważow, Krugliakow)
  • 2013: Rosja (Dyłdin, Dmitrij Buriak, Kaszefrazow, Krasnow)
  • 2015: Dominikana (J. Santos, Cuesta, Mercedes, L. Santos)
  • 2017: Dominikana (J. Santos, L. Charles, A. Charles, L. Santos)
  • 2019: Meksyk (Vega, Jiménez, Ramírez, Mendoza)
  • 2021: Turcja (Çanakçi, Ençü, Akçam, Nezir)

Portal:Lekkoatletyka