Aero L-39 Albatros
Dane podstawowe | |||
Państwo | Czechosłowacja, Czechy | ||
---|---|---|---|
Producent | Aero Vodochody | ||
Typ | samolot szkolno-treningowy | ||
Konstrukcja | duralowa, półskorupowa | ||
Załoga | dwie osoby | ||
Historia | |||
Data oblotu | 4 listopada 1968 | ||
Lata produkcji | 1971 – 1999 | ||
Dane techniczne | |||
Napęd | silnik odrzutowy Progress AI-25TL | ||
Ciąg | 1687 daN | ||
Wymiary | |||
Rozpiętość | 9,46 m | ||
Długość | 12,13 m | ||
Wysokość | 4,77 m | ||
Powierzchnia nośna | 18,8 m² | ||
Masa | |||
Własna | 3565 kg | ||
Użyteczna | 1535 kg | ||
Startowa | 5100 kg | ||
Uzbrojenia | 1100 kg | ||
Zapas paliwa | 1255 l | ||
Osiągi | |||
Prędkość maks. | 750 km/h | ||
Prędkość przelotowa | 680 km/h | ||
Prędkość minimalna | 175 km/h | ||
Prędkość wznoszenia | 22 m/s | ||
Pułap | 11 500 m | ||
Zasięg | 1100 km | ||
Dane operacyjne | |||
Uzbrojenie | |||
1 działko 23 mm GSz-23 pociski powietrze-powietrze K-13 karabin maszynowy kal. 7,62 mm 4 bomby lub bomby kasetowe 4 wyrzutnie pocisków rakietowych | |||
Wyposażenie dodatkowe | |||
dodatkowe 2 zbiorniki paliwa na podwieszeniach zewnętrznych o pojemności 350 l | |||
Użytkownicy | |||
Rzuty | |||
|
L-39 Albatros – odrzutowy samolot szkoleniowy produkcji czechosłowackiej firmy Aero Vodochody, wprowadzony do użytku na przełomie lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych XX wieku, w celu zastąpienia swego poprzednika, Aero L-29 Delfin.
Pierwszy lot samolotu L-39 odbył się 4 listopada 1968 r., a od 1971 wszedł do służby jako samolot szkoleniowy w Związku Radzieckim, Czechosłowacji i innych krajach Układu Warszawskiego (z wyjątkiem Polski). Samolot jest lub był użytkowany przez siły powietrzne ponad trzydziestu krajów, jako samolot służący szkoleniu podstawowemu i zaawansowanemu, a także jako lekki samolot szturmowy.
Typ ten później rozwinięto i produkowano do roku 1999 jako Aero L-59 Super Albatros, a jego najnowszą wersją jest nadal produkowany L-159.
Wersje
- L-39C – wersja szkolna bez uzbrojenia,
- L-39V – jednoosobowa wersja służąca do holowania sztucznych celów,
- L-39ZO – lekki samolot szturmowy z wzmocnionymi skrzydłami i czterema pylonami na uzbrojenie,
- L-39NG – maszyna oblatana 14 września 2015 roku[1]. Samolot wyposażony jest w nowy silnik Williams International FJ44-4M o ciągu 16,87 kN. W kabinie umieszczono nowy wielofunkcyjny wyświetlacz ciekłokrystaliczny firmy Genesys Aerosystems i wyświetlacz przyzierny SPEEL Praha. Zmianie uległa konstrukcja skrzydeł. Zrezygnowano z charakterystycznych dla tej maszyny dodatkowych zbiorników paliwa umieszczonych na końcach skrzydeł na rzecz nowych zbiorników umieszczonych wewnątrz skrzydeł. Publicznie maszynę po raz pierwszy zaprezentowano w dniach 19 - 20 września 2015 roku w Ostrawie na odbywających się tam Dniach NATO[2]. 22 grudnia 2018 roku, w powietrze po raz pierwszy wzbiła się wersja L-39NG w ostatecznym wariancie produkcyjnym. Od prototypów różni się konstrukcją osłony kabiny, jednoczęściową w miejsce poprzedniej, dzielonej na trzy. Zmodyfikowanymi wlotami powietrza do silnika oraz nowym płatem z wewnętrznymi zbiornikami paliwa[3]. 18 września 2020 roku, producent wraz ze strategicznym partnerem Omniool, poinformowali o otrzymaniu przez L-39NG certyfikatu typu. Certyfikat został wydany przez Wojskowy Urząd Lotnictwa Ministerstwa Obrony Republiki Czeskiej, jest on akceptowany przez władzę wojskowe wszystkich państw NATO oraz Unii Europejskiej[4]. 15 lutego 2021 roku, czeska grupa inwestycyjna Omnipol, podała do publicznej wiadomości informacje o sprzedaży tuzina maszyn L-39NG do Wietnamu. W ramach zawartego kontraktu, obok dwunastu samolotów, strona czeska zobowiązała się do przeszkolenia wietnamskiego personelu naziemnego i latającego w obsłudze i eksploatacji maszyn oraz dostarczenia części zamiennych, sprzętu do szkolenia naziemnego, wsparcia logistycznego oraz dostawy systemów lotniskowych do obsługi naziemnej[5]. Senegal zakupił w kwietniu 2018 roku cztery egzemplarze lekkich samolotów szkolno-treningowych L-39NG w wersji lekkiej maszyny uderzeniowej[6].
- L-139 – L-39C wyposażony w zachodnią awionikę i silnik Garrett TFE731. Samolot odbył pierwszy lot w roku 1993
- L-159/A – najnowsza wersja Albatrosa nosząca nazwę Alca "Advanced Light Combat Aircraft" stworzony wspólnie przez amerykańskie biura konstrukcyjne m.in. Boeing, samolot otrzymał nowoczesną w pełni elektroniczną awionikę, powiększone zbiorniki paliwa, nowszy i mocniejszy silnik Honeywell F-124-GA-100 oraz nowy radar dopplerowski Galileo Grifo.
- L-159T1/B – wersja L-159A przebudowana z wersji jednomiejscowej na dwumiejscową, tworząc samolot treningu zaawansowanego.
Użytkownicy samolotu
- Siły Powietrzne Afganistanu (26 x L-39C)
- Siły Powietrzne Bangladeszu (8 x L-39ZA)
- Siły Powietrzne Bułgarii (36 x L-39ZA)
- Siły Powietrzne Czechosłowacji (33 x L-39C, 30 x L-39ZA, 8 x L-39V, 5 x L-39MS)
- Siły Powietrzne Etiopii (24 x L-39C)
- Siły Powietrzne Iraku (22 x L-39C, 59 x L-39ZO)
- Siły Powietrzne Kuby (30 x L-39C)
- Siły Powietrzne Libii (181 x L-39ZO)
- Siły Powietrzne Litwy (4 x L-39C, 12 x L-39ZA)
- Siły Powietrzne Nigerii (24 x L-39ZA)
- Siły Powietrzne NRD (52 x L-39ZO)
- Radzieckie Siły Powietrzne /Rosyjskie Siły Powietrzne(2080 x L-39C)
- Siły Powietrzne Rumunii (32 x L-39ZA)
- Siły Powietrzne Syrii (55 x L-39ZO, 44 x L-39ZA)
- Siły Powietrzne Tajlandii (40 x L-39ZA/ART)
- Siły Powietrzne Węgier
- Siły Powietrzne Wietnamu (24 x L-39C)
- Siły Powietrzne Kirgistanu (4x L-39)
- Stany Zjednoczone (prywatne firmy świadczące usługi dla sił zbrojnych: AirUSA, Draken International, Tactical Air Support, Coastal Defense)[7]
Zobacz też
- Porównywalne samoloty
Przypisy
- ↑ L-39NG oblatany, „Lotnictwo”, nr 11 (2015), s. 6, ISSN 1732-5323
- ↑ Mariusz Cielma, Michał Gajzler, Dnia NATO w Ostrawie, „Nowa Technika Wojskowa ”, nr 11 (2015), s. 20-22, ISSN 1230-1655
- ↑ Przedseryjny L-39NG oblatany, „Lotnictwo”, nr 1-2 (2019), s. 7, ISSN 1732-5323
- ↑ Certyfikat dla L-39NG, „Lotnictwo”, nr 10 (2020), s. 9, ISSN 1732-5323
- ↑ Kontrakt na L-39NG dla Wietnamu, „Lotnictwo”, nr 3 (2021), s. 5, ISSN 1732-5323
- ↑ Pierwszy L-39NG dla Senegalu oblatany - Defence24 [online], www.defence24.pl [dostęp 2021-03-27] .
- ↑ Michał Gajzler. Agresorzy – prywatne siły powietrzne. „Nowa Technika Wojskowa”. Nr 5/2020, s. 51-57, maj 2020. Warszawa: Magnum X.
Linki zewnętrzne
- L-39 na stronie Aero Vodochody a.s.. aero.cz. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-07-18)]. (ang.)
- p
- d
- e
Konstrukcje przedwojenne |
|
---|---|
Projekty powojenne |
|
- SNL: Aero_Albatros