Albert Ferrer

Pełne imię i nazwisko

Albert Ferrer Llopis

Data i miejsce urodzenia

6 czerwca 1970
Barcelona

Wzrost

175 cm

Pozycja

obrońca

Kariera seniorska^[a]

Lata	Klub	Wyst.	Gole
1988–1990	FC Barcelona B	47	(2)
1990	→ CD Tenerife (wyp.)	17	(0)
1990–1998	FC Barcelona	204	(1)
1998–2003	Chelsea F.C.	76	(0)
	W sumie:	344	(3)

Kariera reprezentacyjna

Lata	Reprezentacja	Wyst.	Gole
1991–1999	Hiszpania	36	(0)

Kariera trenerska

Lata	Drużyna
2010–2011	SBV Vitesse
2014	Córdoba CF
2015	RCD Mallorca

↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Multimedia w Wikimedia Commons

Albert Ferrer Llopis (ur. 6 czerwca 1970 w Barcelonie) – hiszpański piłkarz i trener piłkarski, podczas kariery występował na pozycji obrońcy, reprezentant kraju, mistrz olimpijski z Barcelony (1992), uczestnik mistrzostw świata w USA (1994) oraz mistrzostw świata we Francji (1998).

Kariera klubowa

Początkowo występował w Barcelonie B, następnie przebywał na wypożyczeniu w CD Tenerife. W jego barwach w sezonie 1989/1990 zadebiutował w Primera División. W 1990 roku zaczął regularnie występować w pierwszym zespole Barcelony. Jedynego gola w hiszpańskiej ekstraklasie strzelił w sezonie 1991/1992^[1].

Wraz z Barceloną pięciokrotnie został mistrzem Hiszpanii (1991, 1992, 1993, 1994, 1998), dwukrotnie zdobył Puchar Króla (1997, 1998) oraz cztery razy wywalczył Superpuchar Hiszpanii (1991, 1992, 1994, 1996). W sezonie 1991/1992 sięgnął po Puchar Europy – w finałowym meczu z Sampdorią zagrał w podstawowym składzie^[2]. Ponadto w 1997 roku zdobył Puchar Zdobywców Pucharów, a w 1992 i 1997 wywalczył Superpuchar Europy^[1].

W 1998 roku przeszedł do Chelsea za 2,2 miliony funtów^[3]. W nowym zespole zadebiutował 15 sierpnia w przegranym 1:2 meczu z Coventry City. Jedynego gola strzelił 3 listopada 1999 w spotkaniu Ligi Mistrzów z Herthą Berlin, przyczyniając się do zwycięstwa 2:0. Wraz z londyńskim klubem sięgnął po Superpuchar Europy (1998 – w meczu z Realem Madryt zagrał przez pełne 90 minut)^[4], wywalczył Puchar Anglii (2000) oraz zdobył Tarczę Wspólnoty (2000). Karierę piłkarską zakończył w 2003 roku, łącznie w barwach Chelsea rozegrał 113 meczów^[3].

Kariera reprezentacyjna

W 1989 roku uczestniczył w Młodzieżowych Mistrzostwach Świata w Arabii Saudyjskiej. W turnieju tym był podstawowym zawodnikiem reprezentacji Hiszpanii – zagrał w trzech meczach grupowych w pełnym wymiarze czasowym^[5]. 4 września 1991 roku zadebiutował w kadrze seniorskiej w spotkaniu z Urugwajem^[6]. W 1992 wziął udział w igrzyskach olimpijskich w Barcelonie – wystąpił w pięciu pojedynkach, m.in. w wygranym 3:2 finale z Polską^[7].

W 1994 roku wraz z reprezentacją wziął udział w mistrzostwach świata w Stanach Zjednoczonych. W turnieju tym był podstawowym zawodnikiem – zagrał w pięciu meczach, zaś Hiszpanie dotarli do ćwierćfinału^[5]. Cztery lata później pełnił funkcję rezerwowego w mistrzostwach świata we Francji – wystąpił w jednym spotkaniu (grupowym z Nigerią)^[5]. 17 listopada 1999 roku w przegranym 0:2 pojedynku z Argentyną po raz ostatni zagrał w barwach narodowych^[6].

Przypisy

↑ ^a ^b Ferrer. bdfutbol.com. [dostęp 2011-10-02]. (ang.).
↑ European Champions' Cup 1991-92 - Details. rsssf.com. [dostęp 2011-10-02]. (ang.).
↑ ^a ^b Ferrer set to retire. news.bbc.co.uk. [dostęp 2011-10-02]. (ang.).
↑ Super Cup 1998. rsssf.com. [dostęp 2011-10-01]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c Albert FERRER. fifa.com. [dostęp 2011-10-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (4 listopada 2012)]. (ang.).
↑ ^a ^b FERRER. futbol.sportec.es. [dostęp 2011-10-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (4 lutego 2012)]. (hiszp.).
↑ Albert Ferrer. sports-reference.com. [dostęp 2011-10-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (9 listopada 2012)]. (ang.).