Aleksander Borawski

Aleksander Borawski (ok. 1921)

Imię i nazwisko

Aleksander Sergiusz Borawski

Data i miejsce urodzenia

24 lutego 1861
Warszawa

Data i miejsce śmierci

10 października 1942
Częstochowa

Narodowość

Polska

Dziedzina sztuki

malarstwo

Odznaczenia

Multimedia w Wikimedia Commons

Aleksander Sergiusz Borawski h. Bojcza^[1] (ur. 24 lutego 1861 w Warszawie^[2], zm. 10 października 1942 w Częstochowie) – polski malarz i konserwator zabytków. Uczeń Wojciecha Gersona, Aleksandra Kamińskiego i Cypriana Godebskiego.

Życiorys

Był synem Jakuba i Pauliny z Rühmerów^[2]. Studia artystyczne odbył w Warszawie, w szkole rysunku i prywatnie u Wojciecha Gersona. W Paryżu studiował rzeźbiarstwo u Cypriana Godebskiego^[3], uczył się konserwacji zabytków sztuki. Początkowo zajmował się głównie konserwacją zabytków w Warszawie, Nieborowie, a od roku 1892 w Petersburgu. Od początku XX w. coraz więcej uwagi poświęcał malarstwu, tworząc głównie portrety oraz obrazy sakralne. W Petersburgu mieszkał do 1918, po czym w związku z wybuchem rewolucji październikowej przeniósł się do Warszawy. W lipcu 1919 prof. Adolf Szyszko-Bohusz powierzył mu stanowisko kustosza kolekcji wawelskiej^[4]. W następnych latach zajmował się głównie konserwacją zabytków w całej Polsce, a od 1934 do 1939 mieszkał w klasztorze jasnogórskim sporządzając portrety. W czasie wojny żył w przytułku.

Jest autorem kilku artykułów poświęconych polskiej sztuce i polskim artystom czynnym w Rosji.

4 lutego 1888 ożenił się z Anną Radyszkiewicz (zm. 1919)^[2], z którą miał syna Zygmunta Andrzeja, majora Wojska Polskiego.

Zmarł w Częstochowie. Pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 95-6-24)^[5].

Ordery i odznaczenia

Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (7 listopada 1925)^[6]

Główne realizacje artystyczne

odnowa figur w Ogrodzie Saskim (ok. 1888)
konserwacja plafonów w petersburskim Pałacu Michajłowskim (ok. 1898)
namalował sakralne malowidła ścienne petersburskiej Akademii Duchownej (1904)
wykonał malowidła w kopule kaplicy Maciejowskiego na Wawelu (1907)^[7]
stworzył cykl portretów katolickich biskupów Mohylewa dla galerii metropolitalnej w Petersburgu (przed 1918)
cykl portretów znanych Polaków działających w Rosji od XVIII w. (przed 1918)
cykl portretów przełożonych zakonu paulinów dla klasztoru jasnogórskiego (1934–1939)

Publikacje

Aleksander Borawski, 1921: Katedra Krakowska. Przewodnik po Ziemiach Małopolski nr 2. Polskie Towarzystwo Krajoznawcze. Oddział Krakowski; Cieszyn: „Dziedzictwo”^[8].
Aleksander Borawski, 1921: O ludwisarstwie i dzwonach w Polsce. M. Muzeum Przemysłowe im A. Baranieckiego, Kraków^[8].
Aleksander Borawski, 1927: Sarkofag z prochami ojców-bohaterów i matek-męczenniczek, przeznaczony dla wotywnego Kościoła Opatrzności mającego być wzniesionym w Warszawie / sprojektował Aleksander Borawski. Warszawa^[8].
Aleksander Borawski, 1929: 4 dzwony dla kościoła Opatrzności w Warszawie odlane w Stoczni Gdańskiej ozdobione przez Aleksandra Borawskiego. Gdańsk, Druk. Gdańska^[8].
Aleksander Borawski, 1933: Królowa Jadwiga na Wawelu : szkic historyczny. Wydawnictwo Księży Pallotynów, Warszawa^[8].

Przypisy

↑ Aleksander Sergiusz Borawski h. Bojcza Wielka Genealogia Minakowskiego [dostęp z dnia: 2016-03-24]
↑ ^a ^b ^c StanisławS. Łoza StanisławS. (red.), Czy wiesz kto to jest?, Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe : na zam. Zrzeszenia Księgarstwa, 1983, s. 61 .
↑ Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest?. Warszawa: Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej, 1938, s. 61. [dostęp 2021-07-01].
↑ Kustosz zbiorów wawelskich Nowości Illustrowane 1920 nr 15 s.9 [1]
↑ Cmentarz Stare Powązki: ANNA BORAWSKA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-10-31] .
↑ M.P. z 1925 r. nr 262, poz. 1084 „za długoletnią, pełną poświęcenia i owocną pracę narodową”.
↑ Rożek M., 1987:Krakowska katedra na Wawelu. Wyd. Kurii Metropolitalnej, Kraków.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e Katalog Biblioteki Narodowej