Aleksandr Łodygin
Pełne imię i nazwisko | Aleksandr Nikołajewicz Łodygin | ||
---|---|---|---|
Data urodzenia | 1847 | ||
Data śmierci | 1923 | ||
Zawód, zajęcie | elektrotechnik, wynalazca | ||
Odznaczenia | |||
|
Aleksandr Nikołajewicz Łodygin, ros. Александр Николаевич Лодыгин (ur. 1847, zm. marzec 1923 na Brooklynie[1]) – rosyjski elektrotechnik i wynalazca. Od 1916 mieszkał na stałe w Stanach Zjednoczonych[2].
Pochodził z dworiaństwa guberni tambowskiej. Kolejno ukończył Korpus Kadetów w Woroneżu (1865) oraz Aleksiejewską Szkołę Wojskową(inne języki) w Moskwie (1868). Po przejściu do rezerwy studiował fizykę, chemię i mechanikę na Instytucie Technologicznym w Petersburgu.
Do jego sukcesów należy zbudowanie w 1872 żarówki z żarnikiem w postaci pręcika węglowego. W 1874 za ten wynalazek Łodygin otrzymał nagrodę od Petersburskiej Akademii Nauk. W tym samym roku przyznano mu także patent nr 1619[2][1].
W późniejszym okresie kontynuował prace na udoskonaleniem swojej żarówki. W 1890 zastosował w żarówce żarnik wolframowy. Do jego innych wynalazków należą liczne nowatorskie urządzenia elektryczne, między innymi grzejniki, aparat oddechowy dla nurków (akwalung), w którym tlen był otrzymywany przez elektrolizę wody, a także piece elektryczne do topienia metali[2][1].