Aleksiej Kariakin

Aleksiej Kariakin
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

7 kwietnia 1980
Kadyjewka

Przewodniczący Rady Ludowej Ługańskiej Republiki Ludowej
Okres

od 18 maja 2014
do 25 marca 2016

Przynależność polityczna

Pokój dla Ługańszczyzny

Poprzednik

urząd utworzony

Następca

Władimir Diegtiarienko

Multimedia w Wikimedia Commons

Aleksiej Wiaczesławowicz Kariakin (ros. Алексе́й Вячесла́вович Каря́кин; ur. 7 kwietnia 1980 w Kadyjewce) – ukraiński polityk i separatysta, przewodniczący parlamentu nieuznawanej międzynarodowo Ługańskiej Republiki Ludowej od 18 maja 2014 do 25 marca 2016[1].

Ukończył technikum w Kadyjewce (wówczas Stachanowie), zdobywając specjalizację z zakresu mechaniki samochodów[2]. Prowadził mały sklep.

Wiosną 2014 poparł działania donbaskich separatystów. 5 kwietnia został zatrzymany wraz z 5 innymi osobami, jednak po szturmie na siedzibę SBU wypuszczono ich. Wspierał żołnierzy Berkutu i zbierał pieniądze na ich rehabilitację. Reprezentował lokalną ludność podczas spotkania z obserwatorami OBWE w kwietniu 2014[3].

W maju 2014 wybrany do parlamentu ŁRL z ramienia partii Pokój dla Ługańszczyny; został jego przewodniczącym. 6 października wybrany członkiem rady rewizyjnej partii. 25 marca 2016 pozbawiony urzędu przewodniczącego Rady Ludowej[4], wyjechał do Rosji. Obecnie listy gończe za nim wydała Ukraina z powodu zdrady i Ługańska Republika Ludowa z powodu szykowania puczu, niszczenia własności i nielegalnego transportu broni[5]. Miał znaleźć się w więzieniu w październiku 2016[5].

Żonaty, ma trójkę dzieci. Jest kolekcjonerem broni.

Przypisy

  1. Ukraine. rulers.org. [dostęp 2017-11-30]. (ang.).
  2. Назван глава Луганской народной республики. Polit.ru, 18 maja 2014. [dostęp 2017-12-01]. (ros.).
  3. В Луганске представители ОБСЕ впервые встретились с местными ополченцами. Interfax, 17 kwietnia 2014. [dostęp 2017-12-01]. (ros.).
  4. Народный совет ЛНР отстранил от должности председателя Карякина. RIA Nowosti, 25 marca 2016. [dostęp 2017-12-01]. (ros.).
  5. a b Jack Losh: Ukrainian rebel leaders divided by bitter purge. Washington Post, 3 października 2016. [dostęp 2017-12-01]. (ang.).