|
Data i miejsce urodzenia | 1 sierpnia 1993 Kranj |
Klub | NSK Tržič FMG |
Wzrost | 190 cm[1] |
Debiut w PŚ | 9 stycznia 2013 w Wiśle (40. miejsce) |
Pierwsze punkty w PŚ | 14 lutego 2015 w Vikersund (26. miejsce) |
Pierwsze podium w PŚ | 28 stycznia 2018 w Zakopanem (1. miejsce) |
Pierwsze zwycięstwo w PŚ | 28 stycznia 2018 w Zakopanem |
Rekord życiowy | 249,5 m na Letalnicy w Planicy (25 marca 2022)[2] |
Dorobek medalowy |
|
Inne nagrody |
|
| Multimedia w Wikimedia Commons | |
Anže Semenič (ur. 1 sierpnia 1993 w Kranju[1]) – słoweński skoczek narciarski, reprezentant klubu NSK Tržič Trifix. Drużynowy srebrny medalista Mistrzostw Świata w Lotach Narciarskich 2018 oraz złoty medalista Mistrzostw Świata Juniorów w Narciarstwie Klasycznym 2013, zwycięzca Pucharu Kontynentalnego w sezonach 2012/2013 oraz 2014/2015.
Przebieg kariery
We wrześniu 2010 po raz pierwszy wystartował w zawodach Alpen Cupu. Zajął wówczas 46. miejsce w Kranju. Niespełna pół roku później, również w Kranju, zadebiutował w konkursie cyklu FIS Cup, gdzie zajął 24. miejsce. Latem 2012 po raz pierwszy wziął udział w zawodach Pucharu Kontynentalnego (ponownie w Kranju) i zajął 32. miejsce. Wystartował jeszcze w dwóch konkursach w Klingenthal, lecz dwukrotnie został zdyskwalifikowany i nie zdobył punktów do klasyfikacji generalnej[3].
Został powołany do składu na mistrzostwa świata juniorów w Erzurum w 2012, ale po treningach, w których okazał się najsłabiej skaczącym reprezentantem Słowenii[4][5], nie otrzymał szansy startu w zawodach[6].
27 i 28 grudnia 2012 w Engelbergu debiutował w zimowych zawodach Pucharu Kontynentalnego i zajmował miejsca w 4. i 5. dziesiątce. 5 stycznia 2013 po raz pierwszy zdobył punkty w zawodach tej rangi, zajmując czwartą lokatę[3]. Dzień później zajął miejsce na drugim stopniu podium, lecz po dyskwalifikacji Aleksandra Zniszczoła został ogłoszony zwycięzcą[7]. 9 stycznia 2013 w Wiśle po raz pierwszy wystartował w konkursie Pucharu Świata. W debiucie w zawodach tej rangi zajął 40. miejsce[8]. W zawodach drużynowych na Mistrzostwach Świata Juniorów w Narciarstwie Klasycznym 2013 w Libercu zdobył złoty medal[9]. 9 i 10 lutego w Iron Mountain dwukrotnie zwyciężył w zawodach Pucharu Kontynentalnego. Na podium stawał również w konkursach w Planicy i Brotterode, zajmując 3. miejsca[3]. Zwyciężył w klasyfikacji generalnej cyklu w sezonie 2012/2013[10].
14 lutego 2015 zdobył pierwsze punkty Pucharu Świata, zajmując 26. miejsce na Vikersundbakken[11].
10 września 2016 stanął na drugim stopniu podium zawodów Letniego Grand Prix w Czajkowskim, zaś dzień później zwyciężył[12].
28 stycznia 2018 w Zakopanem po raz pierwszy w karierze wygrał indywidualny konkurs Pucharu Świata[13].
W marcu 2022 roku ogłosił zakończenie kariery sportowej[14].
Indywidualnie
Drużynowo
Starty A. Semeniča na igrzyskach olimpijskich – szczegółowo
Indywidualnie
Drużynowo
Starty A. Semeniča na mistrzostwach świata w lotach – szczegółowo
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Skok 3 | Skok 4 | Nota | Strata | Zwycięzca |
14. | 19–20 stycznia | 2018 | Oberstdorf | im. Heiniego Klopfera | K-200 | HS-235 | indywid. | 214,5 m | 178,0 m | 186,0 m | –[c] | 538,8 pkt | 113,1 pkt | Daniel-André Tande |
2. | 21 stycznia | 2018 | Oberstdorf | im. Heiniego Klopfera | K-200 | HS-235 | druż.[b] | 207,5 m | 220,5 m | 1615,8 pkt (411,7 pkt) | 46,4 pkt | Austria |
Indywidualnie
Drużynowo
Starty A. Semeniča na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowo
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Strata | Zwycięzca |
14. | 24 stycznia | 2013 | Liberec | Ještěd | K-90 | HS-100 | indywid. | 93,5 m | 93,5 m | 236,5 pkt | 47,0 pkt | Jaka Hvala |
1. | 26 stycznia | 2013 | Liberec | Ještěd | K-90 | HS-100 | druż.[d] | 97,5 m | 98,5 m | 1086,5 pkt (260,0 pkt) | – |
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie
Lp. | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Przypisy |
1. | 28 stycznia | 2018 | Zakopane | Wielka Krokiew | K-125 | HS-140 | 134,5 m | 137,5 m | 245,6 pkt | – |
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie
Lp. | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Lok. | Strata | Zwycięzca |
1. | 28 stycznia | 2018 | Zakopane | Wielka Krokiew | K-125 | HS-140 | 134,5 m | 137,5 m | 245,6 pkt | 1. | – |
Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych Pucharu Świata
Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych Pucharu Świata
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Sezon | Miejsce[15] |
2018 | 17. |
2019 | 15. |
2021 | 44. |
2022 | 36. |
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Zwycięstwa w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie
Lp. | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Skok 1 | Skok 2 | Nota |
1. | 11 września | 2016 | Czajkowskij | Snieżynka | K-125 | HS-140 | 143,0 m | 134,0 m | 271,2 pkt |
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie
Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych LGP
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie
Lp. | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Skok 1 | Skok 2 | Nota |
1. | 6 stycznia | 2013 | Zakopane | Wielka Krokiew | K-120 | HS-134 | 130,0 m | 130,0 m | 258,5 pkt |
2. | 9 lutego | 2013 | Iron Mountain | Pine Mountain | K-120 | HS-133 | 133,0 m | 136,0 m | 281,7 pkt |
3. | 10 lutego | 2013 | Iron Mountain | Pine Mountain | K-120 | HS-133 | 138,5 m | 129,5 m | 275,4 pkt |
4. | 8 marca | 2014 | Zakopane | Wielka Krokiew | K-120 | HS-134 | 126,0 m | 128,5 m | 276,4 pkt |
5. | 21 lutego | 2015 | Iron Mountain | Pine Mountain | K-120 | HS-133 | 136,5 m | 129,0 m | 206,1 pkt |
6. | 14 marca | 2015 | Niżny Tagił | Aist | K-120 | HS-134 | 127,5 m | 131,0 m | 247,4 pkt |
7. | 15 marca | 2015 | Niżny Tagił | Aist | K-120 | HS-134 | 130,0 m | 142,5 m | 251,7 pkt |
8. | 11 grudnia | 2016 | Vikersund | Vikersundbakken | K-105 | HS-117 | 115,5 m | 118,0 m | 273,2 pkt |
9. | 2 lutego | 2020 | Planica | Bloudkova velikanka | K-125 | HS-138 | 140,5 m | 131,0 m | 263,2 pkt |
10. | 22 stycznia | 2022 | Innsbruck | Bergisel | K-120 | HS-128 | 126,5 m | – | 118,8 pkt |
11. | 23 stycznia | 2022 | Innsbruck | Bergisel | K-120 | HS-128 | 125,5 m | 128,5 m | 245,9 pkt |
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie
Lp. | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Lok. | Strata | Zwycięzca |
1. | 6 stycznia | 2013 | Zakopane | Wielka Krokiew | K-120 | HS-134 | 130,0 m | 130,0 m | 258,5 pkt | 1. | – |
2. | 3 lutego | 2013 | Planica | Bloudkova velikanka | K-125 | HS-139 | 125,0 m | 126,0 m | 229,3 pkt | 3. | 9,6 pkt | Stefan Kraft |
3. | 9 lutego | 2013 | Iron Mountain | Pine Mountain | K-120 | HS-133 | 133,0 m | 136,0 m | 281,7 pkt | 1. | – |
4. | 10 lutego | 2013 | Iron Mountain | Pine Mountain | K-120 | HS-133 | 138,5 m | 129,5 m | 275,4 pkt | 1. | – |
5. | 16 lutego | 2013 | Brotterode | Inselbergschanze | K-105 | HS-117 | 115,0 m | 113,5 m | 260,8 pkt | 3. | 16,7 pkt | Danny Queck |
6. | 8 marca | 2014 | Zakopane | Wielka Krokiew | K-120 | HS-134 | 126,0 m | 128,5 m | 276,4 pkt | 1. | – |
7. | 14 grudnia | 2014 | Rena | Renabakkene | K-124 | HS-139 | 132,5 m | 138,0 m | 270,3 pkt | 2. | 0,5 pkt | Johann André Forfang |
8. | 18 stycznia | 2015 | Sapporo | Ōkurayama | K-120 | HS-134 | 130,5 m | – | 133,4 pkt | 2. | 7,6 pkt | Manuel Poppinger |
9. | 21 lutego | 2015 | Iron Mountain | Pine Mountain | K-120 | HS-133 | 136,5 m | 129,0 m | 206,1 pkt | 1. | – |
10. | 21 lutego | 2015 | Iron Mountain | Pine Mountain | K-120 | HS-133 | 123,5 m | 139,5 m | 204,2 pkt | 2. | 8,5 pkt | Andreas Wank |
11. | 14 marca | 2015 | Niżny Tagił | Aist | K-120 | HS-134 | 127,5 m | 131,0 m | 247,4 pkt | 1. | – |
12. | 15 marca | 2015 | Niżny Tagił | Aist | K-120 | HS-134 | 130,0 m | 142,5 m | 251,7 pkt | 1. | – |
13. | 6 lutego | 2016 | Planica | Bloudkova velikanka | K-125 | HS-139 | 129,0 m | 136,0 m | 271,0 pkt | 2. | 5,7 pkt | Philipp Aschenwald |
14. | 11 grudnia | 2016 | Vikersund | Vikersundbakken | K-105 | HS-117 | 115,5 m | 118,0 m | 273,2 pkt | 1. | – |
15. | 1 lutego | 2020 | Planica | Bloudkova velikanka | K-125 | HS-138 | 135,0 m | 118,0 m | 250,8 pkt | 2. | 1,2 pkt | Stefan Huber |
16. | 2 lutego | 2020 | Planica | Bloudkova velikanka | K-125 | HS-138 | 140,5 m | 131,0 m | 263,2 pkt | 1. | – |
17. | 22 stycznia | 2022 | Innsbruck | Bergisel | K-120 | HS-128 | 126,5 m | – | 118,8 pkt | 1. | – |
18. | 23 stycznia | 2022 | Innsbruck | Bergisel | K-120 | HS-128 | 125,5 m | 128,5 m | 245,9 pkt | 1. | – |
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Zwycięstwa w konkursach indywidualnych FIS Cupu chronologicznie
Lp. | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Skok 1 | Skok 2 | Nota |
1. | 10 sierpnia | 2013 | Kranj | Bauhenk | K-99 | HS-109 | 106,5 m | 112,5 m | 262,2 pkt |
2. | 11 sierpnia | 2013 | Kranj | Bauhenk | K-99 | HS-109 | 104,5 m | 113,5 m | 252,4 pkt |
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych FIS Cupu chronologicznie
Lp. | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Lok. | Strata | Zwycięzca |
1. | 10 sierpnia | 2013 | Kranj | Bauhenk | K-99 | HS-109 | 106,5 m | 112,5 m | 262,2 pkt | 1. | – |
2. | 11 sierpnia | 2013 | Kranj | Bauhenk | K-99 | HS-109 | 104,5 m | 113,5 m | 252,4 pkt | 1. | – |
3. | 13 września | 2014 | Planica | Bloudkova velikanka | K-95 | HS-104 | 100,0 m | 100,5 m | 250,5 pkt | 2. | 7,0 pkt | Sebastian Colloredo |
4. | 14 września | 2014 | Planica | Bloudkova velikanka | K-95 | HS-104 | 100,0 m | 100,0 m | 250,0 pkt | 2. | 7,5 pkt | Nicholas Alexander |
Miejsca w poszczególnych konkursach FIS Cupu
Uwagi
Przypisy
- ↑ a b Anze SEMENIC - sylwetka. skijumping.pl. [dostęp 2023-11-26].
- ↑ Rekordy życiowe skoczków narciarskich. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2023-11-26].
- ↑ a b c SEMENIC Anze - Athlete Information. fis-ski.com. [dostęp 2023-11-26]. (ang.).
- ↑ Paweł Stawowczyk: Skoki Narciarskie – MŚJ: Polacy znakomici na treningach w Erzurum. skokinarciarskie.pl, 2012-02-21. [dostęp 2013-01-06].
- ↑ Andrzej Mysiak: Skoki Narciarskie – MŚJ Erzurum: Świetne skoki Polaków na treningach. skokinarciarskie.pl, 2012-02-22. [dostęp 2013-01-06].
- ↑ Paweł Stawowczyk: Skoki Narciarskie – MŚJ: Dezman mistrzem świata, Zniszczoł i Hvala ze srebrem!. skokinarciarskie.pl, 2012-02-23. [dostęp 2013-01-06].
- ↑ Tadeusz Mieczyński: PK w Zakopanem: Anze Semenic triumfuje w niedzielnym konkursie, Zniszczoł zdyskwalifikowany!. skijumping.pl, 2013-01-06. [dostęp 2013-01-06].
- ↑ FIS Ski Jumping World Cup presented by Viessmann – 14th World Cup Competition – Wisla (POL) – Large Hill Individual – Official Results. fis-ski.com, 2013-01-09. [dostęp 2013-01-10]. (ang.).
- ↑ Tadeusz Mieczyński: MŚJ w Libercu: Słoweńcy najlepsi, Polacy ze srebrem!. skijumping.pl, 2013-01-26. [dostęp 2013-01-27].
- ↑ FIS-Ski – standings. fis-ski.com. [dostęp 2013-03-25]. (ang.).
- ↑ SEMENIC Anze - Athlete Information; Season 2015. fis-ski.com. [dostęp 2015-02-14]. (ang.).
- ↑ SEMENIC Anze - Athlete Information; Season 2017. fis-ski.com. [dostęp 2016-09-29]. (ang.).
- ↑ SEMENIC Anze - Athlete Information; Season 2018. fis-ski.com. [dostęp 2018-01-28]. (ang.).
- ↑ Dominik Formela: Anze Semenic kończy karierę. skijumping.pl, 2022-03-24. [dostęp 2022-03-24].
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p Adam Kwieciński: SEMENIC Anze 1993.08.01 SLO. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2023-11-26].
Bibliografia
- SEMENIC Anze - Athlete Information. fis-ski.com. [dostęp 2023-11-26]. (ang.).
- Adam Kwieciński: SEMENIC Anze 1993.08.01 SLO. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2023-11-26].
Złoty medal | |
---|
Srebrny medal | |
---|
Brązowy medal | |
---|
Zwycięzcy edycji zimowych | |
---|
Zwycięzcy edycji letnich | |
---|