Andrij Woronin

Andrij Woronin
Андрій Воронін
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Andrij Wiktorowycz Woronin

Data i miejsce urodzenia

21 lipca 1979
Odessa

Wzrost

179 cm

Pozycja

napastnik, ofensywny pomocnik

Kariera juniorska
Lata Klub
0000–1995 Czornomoreć Odessa
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1995–2000 Borussia Mönchengladbach 9 (1)
2000–2003 1. FSV Mainz 05 75 (29)
2003–2004 1. FC Köln 19 (4)
2004–2007 Bayer Leverkusen 92 (32)
2007–2010 Liverpool 27 (5)
2008–2009 → Hertha BSC (wyp.) 27 (11)
2010–2013 Dinamo Moskwa 80 (22)
2012–2013 → Fortuna Düsseldorf (wyp.) 10 (0[1])
W sumie: 339 (104)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
2002–2012  Ukraina 76 (8)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
2017 FC Büderich
2020–2022 Dinamo Moskwa (asystent)
  1. ↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Multimedia w Wikimedia Commons

Andrij Wiktorowycz Woronin, ukr. Андрій Вікторович Воронін (ur. 21 lipca 1979 w Odessie) – ukraiński piłkarz grający na pozycji napastnika lub ofensywnego pomocnika, reprezentant Ukrainy, trener piłkarski.

Kariera piłkarska

Kariera klubowa

Jest wychowankiem Czornomorca Odessa. W klubie tym grał do 1995 r. W wieku szesnastu lat wyjechał z rodzicami do Niemiec i został graczem Borussii Mönchengladbach. W ciągu pierwszych pięciu lat w Bundeslidze rozegrał 7 spotkań i strzelił 1 gola. W 2000 roku przeszedł do 1. FSV Mainz 05. W klubie tym zagrał 76 razy i strzelił 29 bramek (król strzelców 2. Bundesligi w sezonie 2002/03). Sezon 2003/04 zaliczył jako zawodnik 1. FC Köln, dla którego w 1. Bundeslidze zagrał 19 spotkań i strzelił 5 goli. Po roku gry w Kolonii został zawodnikiem Bayeru 04 Leverkusen. Szybko stał się czołowym graczem drużyny „Aptekarzy” – zagrał 59 spotkań ligowych, strzelił w nich 22 gole. Latem 2007 przeszedł do Liverpoolu. 15 sierpnia 2007 strzelił pierwszego gola w barwach Liverpoolu. Jego spektakularny strzał z 20 metrów dał Liverpoolowi zwycięstwo w meczu kwalifikacyjnym Ligi Mistrzów przeciw Toulouse’ie.

31 sierpnia 2008 roku został na rok wypożyczony do Herthy Berlin. W 20 meczach strzelił 11 goli dla zespołu z Berlina, jednak po powrocie do Liverpoolu znów zaczął pełnić rolę rezerwowego.

8 stycznia 2010 roku Woronin przeszedł do rosyjskiego Dinamo Moskwa, podpisując trzyletni kontrakt. Kwota transferu wyniosła 2 miliony euro[2]. 30 lipca 2012 został wypożyczony do Fortuny Düsseldorf[3]. Woronin nie mógł grać z powodu kontuzji szyi odniesionej jesienią 2013 roku. Były różne możliwości leczenia, ale klub zalecił operację. W wyniku operacji chirurgicznej przeprowadzonej w grudniu w Genewie został usunięty dysk kręgosłupa szyjnego. Po roku rehabilitacji w lutym 2015 piłkarz był jednak zmuszony podjąć decyzję o zakończeniu kariery piłkarza[4].

Kariera reprezentacyjna

Woronin jest czołowym zawodnikiem reprezentacji Ukrainy. Debiutował w niej jako piłkarz FSV w meczu z Rumunią przegranym przez Ukrainę 1-4 (27 marca 2002). Został powołany przez Ołeha Błochina na Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej 2006, jednak nie udało mu się zdobyć tam gola. Ogółem w kadrze rozegrał ponad 60 spotkań i strzelił 6 bramek. Zagrał w 2 meczach fazy grupowej na Euro 2012. Po odpadnięciu Ukrainy z turnieju już po fazie grupowej zrezygnował z kariery w reprezentacji narodowej.

Kariera trenerska

W styczniu 2017 stał na czele 7-ligowej niemieckiej drużyny FC Büderich[5]. 13 czerwca 2017 został zwolniony z zajmowanego stanowiska[6].

Od 14 października 2020 był członkiem sztabu szkoleniowego Dinama Moskwa. Dnia 1 marca 2022 jego kontrakt z moskiewskim klubem został rozwiązany za porozumieniem stron[7]. Woronin swoją decyzję o odejściu z zespołu motywował niemożnością pracy w Rosji, która dokonała militarnej inwazji na Ukrainę[8].

Sukcesy i odznaczenia

Sukcesy reprezentacyjne

Odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ Andriy Voronin Facts. The Guardian. [dostęp 2010-05-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-02-01)]. (ang.).
  2. ↑ Woronin oficjalne w Dynamie.
  3. ↑ UA-Футбол. Андрей Воронин перешёл в „Фортуну” из Дюссельдорфа.
  4. ↑ Андрей Воронин завершил карьеру – UA-Футбол.
  5. ↑ Воронін розпочав тренерську кар'єру – UA-Футбол.
  6. ↑ Андрій Воронін звільнений з посади головного тренера Бюдеріха – UA-Футбол.
  7. ↑ Футбольные новости: Андрей Воронин покидает «Динамо». Официальный сайт клуба Динамо. [online], Футбольный клуб «Динамо» Москва [dostęp 2022-03-01]  (ros.).
  8. ↑ АйнурА. Шаймарданов АйнурА., Андрей Воронин объяснил причину ухода из «Динамо» [online], www.championat.com [dostęp 2022-03-01]  (ros.).
  9. ↑ Сборная Украины: по заслугам!
  10. ↑ УКАЗ ПРЕЗИДЕНТА УКРАЇНИ № 697/2006 – Офіційне представництво Президента України. president.gov.ua. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-06)]..

Bibliografia

  • A. Voronin, [w:] baza Soccerway (zawodnicy) [dostęp 2021-01-01] .
  • Andrij Woronin w bazie Ukraińskiego Związku Piłki Nożnej (ukr.)
  • Andrij Woronin w bazie FBref.com (port. • ang. • fr. • wł. • niem. • hiszp.)
  • Andrij Woronin w bazie Allplayers.in.ua (ukr.)
  • Andrij Woronin w bazie Kopanyi-myach.info (ukr. • ang. • ros.)
  • Andrij Woronin w bazie Football Facts (ros.)
  • Andrij Woronin w bazie National Football Teams (ang.)
  • Andriy Voronin, [w:] baza Transfermarkt (zawodnicy) [dostęp 2020-11-21] .

Linki zewnętrzne

  • Воронін пояснив, чому ніколи не спілкувався українською мовою. (ukr.)
  • p
  • d
  • e
2. Bundesliga Nord
  • 1975: Graul (30)
  • 1976: Stolzenburg (27)
  • 1977: Gerber (27)
  • 1978: Hrubesch (41)
  • 1979: Mödrath (28)
  • 1980: Sackewitz (35)
  • 1981: Mill (40)
  • 1992: Drulák (21)
2. Bundesliga Süd
  • 1975: Hoffmann (25)
  • 1976: Granitza (29)
  • 1977: Emmerich (24)
  • 1978: Günther (27)
  • 1979: Kirschner (28)
  • 1980: Günther (28)
  • 1981: Neumann (27)
  • 1992: Preetz (17)
2. Bundesliga