Andrzej Michalik

Andrzej Michalik
Państwo działania

 Polska

Data i miejsce urodzenia

28 października 1955
Nowy Sącz

dr. hab. nauk teologicznych
Specjalność: teologia fundamentalna
Alma Mater

Wydział Teologiczny KUL

Doktorat

1992 – teologia
Papieski Uniwersytet Świętego Krzyża

Habilitacja

2009 – teologia fundamentalna
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie

duchowny, dr hab., profesor nadzwyczajny UPJPII
WTST

wykładowca teologii fundamentalnej

Okres zatrudn.

od 1992

Wyższe Seminarium Duchowne w Tarnowie

rektor

Okres zatrudn.

2014–2019

Andrzej Michalik (ur. 28 października 1955 w Nowym Sączu) – polski duchowny rzymskokatolicki, doktor habilitowany teologii, profesor nadzwyczajny Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie, wykładowca UPJPII Sekcja w Tarnowie, rektor Wyższego Seminarium Duchownego w Tarnowie w latach 2014–2019[1].

Życiorys

Pochodzi z parafii Imienia NMP w Ptaszkowej. Po studiach filozoficzno-teologicznych w Wyższym Seminarium Duchownym w Tarnowie przyjął święcenia kapłańskie 31 maja 1981 roku z rąk bpa Jerzego Ablewicza. Po święceniach pracował jako wikariusz i katecheta szkół podstawowych w parafii Nawojowa (1981-1983). W 1982 r. uzyskał magisterium z teologii na Wydziale Teologicznym KUL na podstawie pracy pt. Wartość teorii dezyntegracji pozytywnej dla poradnictwa duszpastersko-psychologicznego. Kolejną placówką ks. Michalika była parafia Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Mielcu, gdzie pracował jako wikariusz i katecheta szkół podstawowych i średnich (1983-1988). W latach 1988–1992 odbył studia specjalistyczne z teologii systematycznej na Wydziale Teologii Papieskiego Uniwersytetu Świętego Krzyża w Rzymie. Stopień licencjata otrzymał 20 czerwca 1990 r. na podstawie odbytych w latach 1988–1990 studiów oraz przedłożenia pracy pt. I miracoli di Gesù in s. Giovanni commentati da s. Tommaso. Doktorat z teologii otrzymał tamże 27 maja 1992 roku na podstawie pracy pt. L’aspetto apologetico del metodo esegetico di s. Tommaso d’Aquino. Po powrocie do Polski objął funkcje prefekta w Wyższym Seminarium Duchownym w Tarnowie (1992-1999) i redaktora naczelnego „Currendy” – Urzędowego Pisma Diecezji Tarnowskiej (1992-2000). Następnie pełnił obowiązki prorektora w WSD w Tarnowie (1999-2006) oraz prodziekana WTST PAT w Krakowie (2003-2006). Stopień doktora habilitowanego nauk teologicznych w zakresie teologii fundamentalnej uzyskał 24 listopada 2009 r. na Wydziale Teologicznym UPJPII w Krakowie. W latach 2010–2014 był redaktorem naczelnym „Tarnowskich Studiów Teologicznych”. Od 2014 do 2019 roku był rektorem Wyższego Seminarium Duchownego w Tarnowie[2].

Od 1 października 1992 r. jest wykładowcą w Wyższym Seminarium Duchownym w Tarnowie i Instytucie Teologicznym w Tarnowie (obecnie Wydział Teologiczny Sekcja w Tarnowie UPJPII w Krakowie). W latach 1992–1999 prowadził wykłady z teologii pastoralnej, obecnie wykłady z teologii fundamentalnej (od 1999) i religiologii (od 1998). Jest członkiem Komisji Głównej V Synodu Diecezji Tarnowskiej. W 2015 r. otrzymał godność Kanonika gremialnego Kapituły katedralnej w Tarnowie (od 2020 r. jest zastępcą prepozyta Kapituły katedralnej)[3].

Wybrane publikacje

  • Jezus z Nazaretu. Poszukiwania chrystologiczne drogą wyznaczoną przez Josepha Ratzingera – Benedykta XVI. Tarnów 2016
  • Odkryć na nowo smak wiary: konspekty spotkań Parafialnej Rady Duszpasterskiej na rok duszpasterski 2012/2013. Tarnów 2012
  • Poznać „starszego brata”: szkice z historii, religii i kultury Żydów. Tarnów 2011
  • Zrozumieć chrześcijaństwo: istota chrześcijaństwa według Josepha Ratzingera. Tarnów 2008
  • Odkryć Sobór: szkic historyczno-teologiczny Soboru Watykańskiego II. Tarnów 2006[1]

Przypisy

  1. a b Pracownik | Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie [online], oldwww.upjp2.edu.pl [dostęp 2021-02-11] .
  2. Instytut GośćI.G. Media Instytut GośćI.G., Zmiany w diecezji [online], tarnow.gosc.pl, 29 lipca 2014 [dostęp 2021-02-11] .
  3. RobertR. Kantor RobertR. (red.), Schematyzm diecezji tarnowskiej, 2020, 50, 82 i 96 .
  • p
  • d
  • e
  • Andrzej Rainer (1822–1834)
  • Andrzej Ostrawski (1834–1837)
  • Michał Król (1837–1845, 1848–1850)
  • Paweł Bogusz (1845–1847)
  • Jan Mika (1850–1852)
  • Jan Giełdanowski (1852–1856)
  • Marcin Leśniak (1856–1885)
  • Alojzy Góralik (1885–1888)
  • Józef Bąba (1888–1904)
  • Stanisław Dutkiewicz (1904–1921)
  • Edward Komar (1921–1936)
  • Roman Sitko (1936–1941)
  • Władysław Węgiel (1941–1962)
  • Józef Pasterski (1962–1963)
  • Władysław Świder (1963–1966)
  • Franciszek Gawlik (1966–1973)
  • Stanisław Rosa (1973–1991)
  • Alojzy Drożdż (1991–1998)
  • Stanisław Budzik (1998–2004)
  • Wiesław Lechowicz (2004–2008)
  • Jacek Nowak (2008–2014)
  • Andrzej Michalik (2014–2019)
  • Jacek Soprych (od 2019)
Kontrola autorytatywna (osoba):
  • ISNI: 0000000112425768
  • VIAF: 163814371
  • PLWABN: 9810625494905606
  • NUKAT: n98024717
  • WorldCat: viaf-163814371