Ardabil : Historia, Zabytki miasta, Przypisy, Linki zewnętrzne Wikipedia, wolna encyklopedia

Ardabil

Ten artykuł od 2017-04 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Ten artykuł dotyczy miasta. Zobacz też: Ardabil – ostan w Iranie.

Ardabil

‏اردبیل‎

Państwo

Iran

Ostan

Ardabil

Powierzchnia

18 km²

Wysokość

1 351 m n.p.m.

Populacja (2006)
• liczba ludności

421 248

Nr kierunkowy

0451

Kod pocztowy

56131–56491

Położenie na mapie Iranu

38°15′N 48°17′E/38,250000 48,283333

Informacje w Wikipodróżach

Ardabil (perski: اردبیل) – miasto w Azerbejdżanie Irańskim, stolica ostanu o tej samej nazwie.

Ardabil liczy 420 tys. mieszkańców (2006), jest położone na wschód od Tebrizu, w przeszłości słynne ze znakomitych pastwisk, obecnie ważny ośrodek tradycyjnego przemysłu dywanowego (najstarsze dywany z 1542), a także tytoniowego.

Historia

W marcu 893 roku miasto zostało nawiedzone przez trzęsienie ziemi, które pochłonęło ponad 150 000 ofiar.

Ardabil odegrał ważną rolę historyczną, będąc od pocz. XIV wieku pierwszą stolicą szejków z rodu Safawidów (Szejkanat Ardabilu), którzy następnie od końca XV wieku rozciągnęli swą władzę na cały Iran^[1].

Zabytki miasta

Najważniejszym zabytkiem miasta jest rodowe sanktuarium Safawidów. Kompleks został zbudowany wokół grobowca szejka Safiego ad-Dina (zm. 1324), przodka rodu Safawidów, i był rozbudowywany za panowania Tahmaspa I i Abbasa I Wielkiego. Ten ostatni władca podarował sanktuarium pokaźną kolekcję wyrobów z chińskiej porcelany, która jest przechowywana w tym miejscu do dziś. W 2010 kompleks został wpisany na Listę światowego dziedzictwa UNESCO.