Artzin
 | Niektóre z zamieszczonych tu informacji wymagają weryfikacji. Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu. |
Artzin (art magazine) – rodzaj pisma mającego charakter druku ulotnego lub czasopisma alternatywnego, wydawanego zwykle własnym sumptem przez literatów, artystów, bądź propagatorów jakiegoś zjawiska.
Historia artzinów w Polsce
Idea tego rodzaju wydawnictw w Polsce ma swoje korzenie w działaniach nowofalowców, z przełomu lat 60. i 70., którzy nielegalnie powielali swoje wydawnictwa książkowe. Nosiły one nazwę samizdatów i pozwalały istnieć poza cenzurą.
W latach 80. stanowiły filar trzeciego obiegu. Dominowały w nim niezależne fanziny: muzyczne, ekologiczne, anarchistyczne.
Artziny zrobiły karierę w latach 90. jako prywatne arkusze „preparowane manufakturowo przez swoich autorów, najczęściej odbijane na ksero”, czasem też drukowane. Dystrybuowane były głównie za pośrednictwem poczty, ale też sprzedawane w punktach stacjonarnych. Są tworzone przez amatorów, często na zasadzie handmade, co podkreśla tym samym koncepcję samowystarczalności, osobności i niezależności artzinów.
Dziś ich istnienie podważył powszechny dostęp do Internetu. To właśnie na jego witrynach można znaleźć publikacje przypominające artziny (zwykle w postaci plików do ściągnięcia).
Zobacz też
 | Zobacz hasło artzin w Wikisłowniku |
- zin (czasopismo)
- mail art
- wlepka
Bibliografia
- Krzysztof Varga, Paweł Dunin-Wąsowicz: Parnas bis : słownik literatury polskiej urodzonej po 1960 roku. Warszawa: Lampa i Iskra Boża, 1998. ISBN 83-86735-29-5.
- Paweł Dunin-Wąsowicz: Xerofeeria 2.0 : antologia artzinów : polskie alternatywne pisma literackie 1980–2000 : wersja beta. Warszawa: Lampa i Iskra Boża, 2002. ISBN 83-86735-90-2.
