Aszraf Chan

Ten artykuł od 2017-04 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Aszraf Chan (zm. 1729) – król Afganistanu i Persji z pasztuńskiej dynastii Hotaki. Panował w latach 1725-1729.

Wstąpił na tron po zamordowaniu swojego kuzyna Mahmud Chana w 1725. Był spokrewniony z założycielem dynastii pasztuńskiej, która przejęła władzę w Persji – Mir Wajs Chanem. Jego panowanie to końcowy okres afgańskiej dominacji w Isfahanie. Do upadku dynastii Hotaki przyczynił się wzrost potęgi Turcji, Rosji oraz wewnątrzpaństwowych sił perskich.

Aszraf Chan powstrzymał najazd wojsk rosyjskich i tureckich. Wojska osmańskie zostały pokonane w bitwie pod Kirman-shah, gdy znajdowały się już na drodze do podbicia stolicy kraju Isfahanu. Doprowadziło to do negocjacji pokojowych z Wysoką Portą, które jednak zostały szybko przerwane, kiedy ambasador Aszrafa zaczął naciskać, by władcę perskiego ogłoszono kalifem Wschodu. Sułtan poczuł się urażony. W końcu jednak podpisano traktat pokojowy w Hamadanie we wrześniu 1727.

Ostatecznie, po rebelii Nadir Szaha, w której Persowie pokonali Afgańczyków, w październiku 1729 pod Damghanem, wojska pasztuńskie zaczęły wycofywać się na tereny dzisiejszego Afganistanu. W czasie odwrotu Aszraf został zabity przez nieznanego z imienia Beludża. Najprawdopodobniej morderstwo zostało zlecone przez kuzyna Aszrafa, trzymającego władzę w Kandaharze.

Śmierć Aszraf Chana wyznaczyła kres dynastii Hotaki. Wkrótce jednak miała na stałe ugruntować się państwowość afgańska.