Atlee Mahorn

Atlee Mahorn

Pełne imię i nazwisko	Atlee Anthony Mahorn
Data i miejsce urodzenia	27 października 1965 Clarendon (region Jamajki)
Wzrost	187 cm[1]
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Kanada Mistrzostwa świata brąz Tokio 1991 sztafeta 4 x 100 m brąz Stuttgart 1993 sztafeta 4 x 100 m Igrzyska Wspólnoty Narodów złoto Edynburg 1986 bieg na 200 m złoto Edynburg 1986 sztafeta 4 x 100 m brąz Edynburg 1986 sztafeta 4 x 400 m Uniwersjada srebro Kobe 1985 bieg na 200 m srebro Kobe 1985 sztafeta 4 x 400 m

Atlee Anthony Mahorn (ur. 27 października 1965 w Clarendon^[1]) – kanadyjski lekkoatleta, sprinter. Dwukrotny medalista mistrzostw świata, trzykrotny medalista igrzysk Wspólnoty Narodów, medalista uniwersjady, trzykrotny olimpijczyk (Los Angeles, Seul, Barcelona).

Jest mężem Patriny Allen, również lekkoatletki i uczestniczki letnich igrzysk olimpijskich^[1].

Przebieg kariery

W wieku niespełna siedemnastu lat wystąpił w mistrzostwach panamerykańskich juniorów rozegranych w Barquisimeto, na których zdobył srebrny medal w konkurencji sztafety 4 x 100 m. Rok później wystartował w mistrzostwach świata, w ramach których uczestniczył w dwóch konkurencjach – w biegu na 200 m zajął w ćwierćfinale 5. pozycję a także był uczestnikiem sztafety 4 x 100 m, która została zdyskwalifikowana w eliminacjach^[2][3]. Startował na igrzyskach olimpijskich w Los Angeles, gdzie wystąpił wyłącznie w konkurencji biegu na 200 m i zajął w półfinale 5. pozycję z czasem 20,77^[4].

W 1985 wywalczył srebrny medal uniwersjady w konkurencji biegu na 200 m, rok później zaś zgarnął trzy medale igrzysk Wspólnoty Narodów (złoty w biegu na 200 m i sztafecie 4 x 100 m oraz brązowy w sztafecie 4 x 400 m). Brał udział w mistrzostwach świata w Rzymie, ale nie osiągnął tu większych sukcesów^[2][3].

W swym drugim występie na igrzyskach olimpijskich, który miał miejsce w Seulu, brał udział w dwóch konkurencjach. W konkurencji biegu na 200 m awansował do finału, w którym zajął 5. pozycję z czasem 20,39 a w konkurencji biegu sztafetowego 4 x 100 m on z kolegami z kadry również awansował do finału, w którym zajął 7. pozycję z rezultatem czasowym 38,93^[5][6].

W 1991 był uczestnikiem mistrzostw świata, na których wywalczył brązowy medal w konkurencji biegu na 200 m oraz zajął 6. pozycję w półfinale biegu na 100 m i zajął 4. pozycję w eliminacjach rozgrywanych w ramach biegu sztafet 4 x 100 m^[2][3]. Rok później na igrzyskach w Barcelonie rywalizował w trzech konkurencjach – w biegu na 100 m zajął w ćwierćfinale 8. pozycję z czasem 10,77, w biegu na 200 m zajął w ćwierćfinale 4. pozycję z rezultatem czasowym 20,78, natomiast sztafeta 4 x 100 m z jego udziałem nie zdołała ukończyć półfinału^[7][8][9]. W 1993 został brązowym medalistą mistrzostw świata w konkurencji sztafety 4 x 100 m^[2].

Osiągnięcia

Rok	Zawody	Miasto	Miejsce	Kategoria	Wynik
1982	Mistrzostwa panamerykańskie juniorów	Barquisimeto	2.	sztafeta 4 x 100 m	40,24
1983	Mistrzostwa świata	Helsinki	5. QF	bieg na 200 m	21,13
1983	Mistrzostwa świata	Helsinki	DSQ	sztafeta 4 x 100 m	N/A
1984	Letnie igrzyska olimpijskie	Los Angeles	5. SF	bieg na 200 m	20,77
1985	Uniwersjada	Kobe	5.	bieg na 100 m	10,39
1985	Uniwersjada	Kobe	2.	bieg na 200 m	20,65
1985	Uniwersjada	Kobe	2.	sztafeta 4 x 100 m	39,07
1986	Igrzyska Wspólnoty Narodów	Edynburg	1.	bieg na 200 m	20,31
1986	Igrzyska Wspólnoty Narodów	Edynburg	1.	sztafeta 4 x 100 m	39,15
1986	Igrzyska Wspólnoty Narodów	Edynburg	3.	sztafeta 4 x 400 m	3:08,69
1987	Mistrzostwa świata	Rzym	8.	bieg na 200 m	20,78
1987	Mistrzostwa świata	Rzym	DSQ	sztafeta 4 x 100 m	N/A
1988	Letnie igrzyska olimpijskie	Seul	5.	bieg na 200 m	20,39
1988	Letnie igrzyska olimpijskie	Seul	7.	sztafeta 4 x 100 m	38,93
1991	Mistrzostwa świata	Tokio	6. SF	bieg na 100 m	10,18
1991	Mistrzostwa świata	Tokio	3.	bieg na 200 m	20,49
1991	Mistrzostwa świata	Tokio	4. H	sztafeta 4 x 100 m	38,76
1992	Letnie igrzyska olimpijskie	Barcelona	8. QF	bieg na 100 m	10,77
1992	Letnie igrzyska olimpijskie	Barcelona	4. QF	bieg na 200 m	20,78
1992	Letnie igrzyska olimpijskie	Barcelona	DNF SF	sztafeta 4 x 100 m	N/A
1993	Mistrzostwa świata	Stuttgart	5. SF	bieg na 100 m	10,21
1993	Mistrzostwa świata	Stuttgart	7. SF	bieg na 200 m	20,80
1993	Mistrzostwa świata	Stuttgart	3.	sztafeta 4 x 100 m	37,83
1994	Puchar Świata	Londyn	4.	sztafeta 4 x 100 m	39,39
Źródło: [2][3]

Rekordy życiowe

• bieg na 100 m – 10,16 (24 maja 1992, Bad Homburg)
• bieg na 200 m – 20,17 (26 sierpnia 1991, Tokio) – do 2014 rekord Kanady^[10]
• bieg na 400 m – 45,62 (12 kwietnia 1986, Tempe)
• sztafeta 4 x 100 m – 37,83 (22 sierpnia 1993, Stuttgart)

Źródło: ^[2]

Przypisy