Augustín Fischer-Colbrie

Augustín Fischer-Colbrie

Evangelizare Pauperibus Misit Me Posłano mnie, bym ubogim głosił Dobrą Nowinę
Data i miejsce urodzenia	16 października 1863 Zselíz
Data i miejsce śmierci	17 maja 1925 Koszyce
Miejsce pochówku	Katedra św. Elżbiety w Koszycach
Koadiutor biskupa koszyckiego
Okres sprawowania	1904–1906
Biskup koszycki
Okres sprawowania	1906–1925
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Diakonat	19 października 1885
Prezbiterat	20 marca 1886
Nominacja biskupia	28 stycznia 1905
Sakra biskupia	12 marca 1905
Multimedia w Wikimedia Commons

Augustín Fischer-Colbrie (ur. 16 października 1863 w Zselíz, zm. 17 maja 1925 w Koszycach) – węgierski duchowny rzymskokatolicki, biskup koszycki.

Biografia

Po odbyciu studiów teologicznych w Pázmáneum 19 października 1885 otrzymał święcenia diakonatu, a 20 marca 1886 prezbiteriatu i został kapłanem archidiecezji ostrzyhomskiej. Pracował m.in. jako archiwista archidiecezjalny, sekretarz arcybiskupa i ceremoniarz. W latach 1899 - 1901 profesor dogmatyki na Uniwersytecie Wiedeńskim. W latach 1902 - 1904 rektor Pázmáneum. Był znakomicie wykształcony. Dobrze znał języki łaciński, grecki, hebrajski, arabski, węgierski, niemiecki, francuski, angielski, włoski, słowacki i rosyjski.

27 grudnia 1904 mianowany koadiutorem biskupa koszyckiego, co zatwierdził 28 stycznia 1905 papież Pius X, nadając mu biskupstwo tytularne Dometiopolis. 12 marca 1905 przyjął sakrę biskupią z rąk nuncjusza apostolskiego w Austro-Węgrzech abpa Gennaro Granito Pignatelliego di Belmonte. Współkonsekratorami byli ordynariusz polowy Austro-Węgier bp Kalman Belopotoczky oraz biskup pomocniczy wiedeński Laurenz Mayer.

W latach 1905 - 1907 był rektorem seminarium duchownego w Koszycach. W wyniku niemożności sprawowania urzędu biskupiego przez bpa Žigmunda Bubicsa 1 lutego 1906 bp Fischer-Colbrie został administratorem apostolskim diecezji koszyckiej, a 22 maja 1907, po śmierci bpa Bubicsa, bp Fischer-Colbrie został ordynariuszem koszyckim.

Jako biskup prowadził bardzo energiczną pracę duszpasterską. Odwiedzał każdą parafię przynajmniej raz na pięć lat i głosił kazania w języku słuchających go ludzi, również po słowacku, którego znajomość nie była powszechna wśród węgierskich biskupów służących na ziemiach słowackich. Wspierał instytucje i prasę katolicką oraz ruchy antyalkoholowe.

Za jego pontyfikatu wybuchła I wojna światowa i w jej konsekwencji doszło do zmiany granic, po której Koszyce oderwano od Węgier, a diecezja koszycka została przedzielona granicą państwową. W wyniku tych zmian założył wikariat w Sátoraljaújhely dla 49 parafii diecezji koszyckiej, które pozostały na Węgrzech. Sam pozostał w Koszycach mimo różnych niedogodności stwarzanych przez władze. Dzięki popularności wśród katolików wszystkich narodowości bp Fischer-Colbrie był jedynym biskupem narodowości węgierskiej, którego rząd czechosłowacki nie zmusił do opuszczenia kraju. Zmarł 17 maja 1925. Pochowany został w koszyckiej katedrze.

Bibliografia

• Augustín Fischer-Colbrie [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2019-06-21]  (ang.).
• Bishop Augustín Fischer-Colbrie. GCatholic. [dostęp 2019-06-21]. (ang.).
• Augustín Fischer-Colbrie. Archidiecezja koszycka. [dostęp 2019-06-21]. (słow.).