Barry Manilow

Barry Manilow

Barry Manilow (1979)
Imię i nazwisko	Barry Alan Pincus
Data i miejsce urodzenia	17 czerwca 1943[1] Brooklyn, Nowy Jork
Instrumenty	fortepian
Typ głosu	tenor
Gatunki	pop, soft rock, disco
Zawód	piosenkarz, producent, autor piosenek
Aktywność	od 1964
Wydawnictwo	Bell Records, Arista, RCA, Concord
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Barry Manilow, właśc. Barry Alan Pincus^[2] (ur. 17 czerwca 1943 w Brooklynie w Nowym Jorku) – amerykański piosenkarz i autor tekstów, najbardziej znany jako wykonawca takich utworów jak „I Write the Songs”, „Mandy”, „Weekend in New England” i „Copacabana (At the Copa)”^[3].

Życiorys

Wczesne lata

Urodził się w nowojorskim Brooklynie^[4][5] jako syn Edny Manilow, sekretarki, i Harolda Pincusa^[6]. Jego matka była Żydówką, a ojciec synem Żyda i Amerykanki irlandzkiego pochodzenia. Jego ojciec opuścił rodzinę, kiedy Barry miał dwa lata. Piosenkarz przyjął nazwisko panieńskie swojej matki – Manilow^[4]. Dorastał w Williamsburgu^[4]. W wieku siedmiu lat zaczął grać na fortepianie i akordeonie, a po ukończeniu szkoły średniej Eastern District High School (1961)^[5] został przyjęty do prestiżowej Juilliard School of Music^[5][7], za którą zapłacił pracując w pokoju pocztowym CBS.

Twórczość

Po ukończeniu szkoły został dyrektorem muzycznym programu CBS Callback i przez następne kilka lat pisał teksty piosenek, produkował, był aranżerem i wykonywał dżingle reklamowe, w tym głośne kampanie dla State Farm, Dr Pepper Snapple Group, McDonald’s, Pepsi i KFC^[4]. W tym czasie był też żonaty z Susan Deixler. Małżeństwo ze szkolną miłością muzyka nie przetrwało jednak próby czasu, trwało niecałe trzy lata (od 1964 do 1966)^[8].

W 1971 poznał Bette Midler, która zatrudniła go jako pianistę, aranżera i dyrektora muzycznego; służył jako jej akompaniator podczas jej legendarnej trasy koncertowej w nowojorskich gejowskich łaźniach, wymyślił jej pierwsze dwa albumy (The Divine Miss M z 1972 i jej kontynuację), a latem 1972 zadebiutował ze swoim programem Carnegie Hall. Dzięki jego występowi z Midler, Manilow był w stanie sfinansować własną płytę Barry Manilow I, która została wydana w 1973.

Manilow sprzedał ponad 75 mln płyt na całym świecie. W 1978 pięć jego albumów znalazło się równocześnie na liście bestsellerów; taki sukces osiągnęli tylko Frank Sinatra i Johnny Mathis. Jego single znalazły się na liście Billboard Hot 100, a albumy pokryły się wielokrotnie platyną, dzięki czemu został nazwany numerem jeden Radio & Records w kategorii artysta adult contemporary i zdobył American Music Award for Favorite Pop/Rock Male Artist w trzech kolejnych latach (1978, 1979, 1980), a także nagrodę Emmy za program The Barry Manilow Special, zrobiony na potrzeby telewizji ABC oraz nominację do Oscara w kategorii najlepsza piosenka filmowa za utwór „Ready To Take A Chance Again”, skomponowany do komedii kryminalnej Colina Higginsa Nieczyste zagranie (1978) z Goldie Hawn i Chevy Chase’em w rolach głównych.

Wielu znanych muzyków uznało talent Barry’ego Manilowa, włączając Sinatrę, który w latach 70. widział w nim swego następcę. W 1988 Bob Dylan spotkał Manilowa na przyjęciu, uściskał go i powiedział: Nie przestawaj robić tego, co robisz. Inspirujesz nas. Arsenio Hall przedstawił Barry’ego Manilowa jako swojego ulubionego gościa w The Arsenio Hall Show i poprosił publiczność o szacunek dla jego pracy.

Barry Manilow zajmował się produkcją i opracowaniem muzycznym dla innych artystów, takich jak Bette Midler, Dionne Warwick, Ałła Pugaczowa i Rosemary Clooney. Pisał również piosenki do musicali i filmów.

Od lutego 2005 występuje w hotelu-kasynie Paris Las Vegas w Las Vegas.

Życie prywatne

W 2017 wyznał, że jest gejem. W wywiadach udzielonym po coming oucie poruszył temat skrywanego przez 40 lat romansu z Garrym Kiefem, którego poślubił w Palm Springs w 2014^[9][10].

Filmografia

Przypisy