Barwienie metodą Ziehla-Neelsena

Różnicujące
Ilustracja
Bakterie gruźlicy zabarwione metodą Ziehla-Neelsena
Metoda
Zastosowanie

uwidocznienie drobnoustrojów charakteryzujących się cechą kwasooporności

Użyte odczynniki

fuksyna karbolowa, roztwór alkoholu etylowego zakwaszonego kwasem solnym, błękit metylenowy

Metoda

Ziehl-Neelsena

Zabarwienie wybranych struktur
Multimedia w Wikimedia Commons
Wikipedia:Weryfikowalność
Ten artykuł od 2009-11 wymaga zweryfikowania podanych informacji.
Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Barwienie metodą Ziehla-Neelsena – w bakteriologii rodzaj techniki diagnostycznej służącej do barwienia prątków (diagnostyka gruźlicy).

Wykonanie

  1. na utrwalony rozmaz bakterii na odtłuszczonym szkiełku podstawowym nanosimy barwnik podstawowy (stężona fuksyna karbolowa[1]) na 15 min. W trakcie barwienia podgrzewamy preparat palnikiem (do tzw. „trzech par”)
  2. zlewamy barwnik
  3. odbarwiamy preparat w 3% roztworze HCl w etanolu (kwaśny alkohol)
  4. spłukujemy wodą destylowaną
  5. nanosimy barwnik kontrastowy, np. błękit metylenowy na 10 min
  6. spłukujemy wodą destylowaną
  7. suszymy preparat na pasku bibuły i przeprowadzamy obserwacje w mikroskopie świetlnym pod powiększeniem 1000x z zastosowaniem imersji

Wynik

W wyniku barwienia bakterie kwasooporne (prątki) przybierają kolor czerwony pochodzący od fuksyny (nie odbarwiają się one bowiem w kwaśnym alkoholu). Natomiast, śluzy, komórki nabłonka oraz inne bakterie obecne w preparacie bezpośrednim, niekwasooporne, są wrażliwe na działanie kwaśnego alkoholu, odbarwiają się w nim z fuksyny i wybarwiają się na kolor niebieski od błękitu metylenowego.

Metodą tą można też identyfikować promieniowce.

Zobacz też

Przypisy

  1. Hans Günter Schlegel: Mikrobiologia ogólna. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2003, s. 129. ISBN 83-01-13999-4.
Encyklopedia internetowa (medical test type):
  • NE.se: ziehl-neelsen-färgning