Bateria artylerii przeciwlotniczej
Bateria artylerii przeciwlotniczej – pododdział wojsk obrony przeciwlotniczej przeznaczony do zwalczania statków powietrznych przeciwnika: balonów, sterowców, samolotów i śmigłowców.
Bateria składa się z pododdziału dowodzenia, 2–3 plutonów ogniowych oraz pododdziału dowodzenia i zaopatrywania . Baterie artylerii przeciwlotniczej wchodzą w skład dywizjonów lub pułków artylerii przeciwlotniczej lub innych rodzajów wojsk (np. dywizji piechoty). Działając samodzielnie, bateria otrzymuje jeden obiekt do osłony przed atakami samolotów i śmigłowców przeciwnika z małych i średnich wysokości. W szczególnych wypadkach może być użyta do zwalczania czołgów i wozów opancerzonych[1].
W styczniu 1956, w Wojsku Polskim, dywizje artylerii przeciwlotniczej otrzymały nowe etaty[2]. W skład baterii artylerii przeciwlotniczej pułku artylerii przeciwlotniczej średniego kalibru weszły wtedy: pluton dowodzenia, dwa plutony ogniowe i drużyna przeciwlotnicza pkm-2. Bateria uzbrojona była w sześć 85 mm armat przeciwlotniczych[3].
Podobna strukturę posiadała baplot pułku artylerii przeciwlotniczej MK. Etatowo na jej wyposażeniu znajdowało się sześć 57 mm armat przeciwlotniczych S-60 (faktycznie w wielu bateriach używano jeszcze 37 mm armat przeciwlotniczych wz. 1939)[4].
Zobacz też
Z tym tematem związana jest kategoria: baterie artylerii przeciwlotniczej II Rzeczypospolitej.
- bateria
- 16 bateria artylerii przeciwlotniczej
Przypisy
- ↑ Laprus (red.) 1979 ↓, s. 36.
- ↑ Kajetanowicz 2005 ↓, s. 345.
- ↑ Kajetanowicz 2005 ↓, s. 346.
- ↑ Kajetanowicz 2005 ↓, s. 346–347.
Bibliografia
- Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960: skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
- Marian Laprus (red.): Leksykon wiedzy wojskowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1979. ISBN 83-11-06229-3.
