Belgrano II
 Stacja Belgrano II w 2018 | |||
| Przynależność państwowa |
| ||
|---|---|---|---|
| Data założenia | 5 lutego 1979 | ||
| Liczba personelu | 21 (całorocznie) | ||
| Wysokość | 250 m n.p.m. | ||
| UN/LOCODE | AQ-BEL | ||
Położenie na mapie Antarktyki  | |||
 77°52′29″S 34°37′37″W/-77,874722 -34,626944 | |||
| |||
Belgrano II – argentyńska stacja polarna na Antarktydzie, otwarta 5 lutego 1979 roku[1].
Stacja powstała zamiast ewakuowanej w 1979 roku stacji Belgrano I. W latach 1980–1984 działała również stacja Belgrano III, jednak od 1984 roku Belgrano II jest jedyną argentyńską stacją polarną, będącą jednocześnie najdalej na południe wysuniętą argentyńską placówką naukową[1].
Leży u wybrzeży Morze Weddella, około 1300 km od bieguna południowego. Belgrano II jest całoroczną placówką naukową, zatrudniającą 21 osób.
Przypisy
- p
- d
- e
Całoroczne
| Argentyna |
|
|---|---|
| Australia |
|
| Chile | |
| Europa |
|
| Rosja |
|
| Stany Zjednoczone |
|
| Inne |
|
Letnie
- Brown / Cámara / Decepción / Matienzo / Melchior / Petrel / Primavera (Argentyna)
- Princesse-Élisabeth (Belgia)
- Kliment Ochridski (Bułgaria)
- Guillermo Mann / Teniente Arturo Parodi / Teniente Luis Carvajal Villaroel / Presidente Gabriel González Videla / Ripamonti / Risopatrón / Yelcho (Chile)
- Kunlun / Taishan (Chiny)
- Mendel (Czechy)
- Maldonado (Ekwador)
- Aboa (Finlandia)
- Gabriel de Castilla / Juan Carlos I (Hiszpania)
- Dakshin Gangotri (Indie)
- Asuka / Dome Fuji (Japonia)
- Gondwana / Kohnen (Niemcy)
- Tor (Norwegia)
- Machu Picchu (Peru)
- Drużnaja 4 / Leningradskaja / Mołodiożnaja / Russkaja / Sojuz (Rosja)
- Wasa (Szwecja)
- Signy Research Station (Wielka Brytania)
- Ruperto Elichiribehety (Urugwaj)
- Zucchelli (Włochy)
