Bernhard Döbbing
| Kraj działania | Królestwo Włoch | ||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 8 lipca 1855 | ||
| Data i miejsce śmierci | 14 marca 1916 | ||
| Biskup diecezjalny Nepi i Sutri | |||
| Okres sprawowania | 1900–1916 | ||
| Wyznanie | katolicyzm | ||
| Kościół | |||
| Prezbiterat | 22 czerwca 1879 | ||
| Nominacja biskupia | 2 kwietnia 1900 | ||
| Sakra biskupia | 22 kwietnia 1900 | ||
| |||
| Data konsekracji | 22 kwietnia 1900 | ||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator | Francesco Satolli | ||||||||||||||
| Współkonsekratorzy | Casimiro Gennari | ||||||||||||||
| |||||||||||||||
Bernhard Döbbing OFM, właśc. Josef Heinrich Maria Döbbing (ur. 8 lipca 1855 w Münsterze, zm. 14 marca 1916 w Rzymie) – niemiecki biskup katolicki, ordynariusz diecezji Nepi i Sutri w latach 1900–1916, franciszkanin.
Biografia
Josef Döbbing urodził się w Münsterze w Nadrenii Północnej-Westfalii, w rodzinie szewca Heinricha i Josefine zd. Westermann 8 lipca 1855 roku. Do Zakonu Braci Mniejszych wstąpił w prowincji saksońskiej w Warendorfie w 1874 roku, przyjmując imię zakonne Bernhard. Jako nowicjusz musiał w dobie Kulturkampfu wyemigrować do Stanów Zjednoczonych. Po odbyciu studiów filozoficzno-teologicznych otrzymał święcenia kapłańskie w Cleveland 22 czerwca 1879 roku. W 1881 roku przybył do klasztoru w Quaracchi koło Florencji. Po 1883 zarządzał irlandzkim Instytutem św. Izydora w Rzymie oraz w Capranice. W 1892 założył niemiecki klasztor w Castel Sant’Elia we Włoszech. Pod jego kierownictwem odrestaurowano i rozbudowano sanktuarium pielgrzymkowe S. Maria ad Rupes, połączone z bazyliką w Castel Sant'Elia, a także odnowiono wspólnotę w Amaseno. Powołany na stolicę biskupią diecezji Nepi i Sutri w Królestwie Włoch 2 kwietnia 1900, został konsekrowany 22 kwietnia 1900 przez kard. Francesco Satolliego. Współkonsekratorami byli biskupi Casimiro Gennari i Amilcare Tonietti. Wywarł wpływ na reformę seminariów diecezjalnych w rejonie Wenecji i Florencji. Uczestniczył w przygotowaniu encykliki Singulari quadam Piusa X z 24 września 1912 roku. Po przystąpieniu Królestwa Włoch do wojny był napiętnowany za swoje niemieckie pochodzenie[1].
Za episkopatu bpa Döbbinga do kościoła Franciszkanów w Panewnikach na Górnym Śląsku sprowadzone zostały relikwie świętych Romana i Ptolomeusza z Nepi w 1913 roku[2]. Biskup Döbbing zmarł w Rzymie 14 marca 1916. Został pochowany na cmentarzu zakonnym w Castel Sant’Elia[3][4].
Dzieła
- Statuta collegii S. Isidori, ff. hibernorum S. Francisci recollectorum de urbe. Typographia Pacis, Philippi Cuggiani 1885.
- De studio doctrinae scholasticorum, imprimis duorum Principium S. Thomae et S. Bonaventurae. 1886.
- Atti e statuti del Sinodo Diocesano Nepesino-Sutrino, Tipografia Vaticana, Roma 1908, OCLC 634884982.
Przypisy
- ↑ Lothar Hardick: Döbbing, Bernhard (Taufname Josef Heinrich Maria). deutsche-biographie.de. [dostęp 2022-04-16]. (niem.).
- ↑ Syrach Janicki: Jubileusz 100-lecia konsekracji bazyliki w Panewnikach. Jaworzynka-Panewniki: Klasztor Franciszkanów w Panewnikach, 2008, s. 33-35.
- ↑ David M. Cheney: Bishop Bernardo Giuseppe Doebbing, O.F.M. †. catholic-hierarchy.org. [dostęp 2022-04-16]. (ang.).
- ↑ Mons. Giuseppe Bernardo Doebbing. diocesicivitacastellana.com. [dostęp 2022-04-16]. (wł.).
Linki zewnętrzne
- Bernhard Döbbing [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2022-04-16] (ang.).
