Beskid Makowski

Beskid Makowski
Ilustracja
Mapa regionu
Zasięg regionu w obrębie Polski
Megaregion

Region karpacki

Prowincja

Karpaty Zachodnie

Podprowincja

Zewnętrzne Karpaty Zachodnie

Makroregion

Beskidy Zachodnie

Mezoregion

Beskid Makowski

Zajmowane
jednostki
administracyjne

Polska:
woj. śląskie
woj. małopolskie

Informacje w Wikipodróżach
Zobacz multimedia związane z tematem: Beskid Makowski

Beskid Makowski (dawniej nazywany Beskidem Średnim, 513.48) – grupa górska, część Beskidów Zachodnich. Od zachodu sąsiaduje z Beskidem Małym, Kotliną Żywiecką i Beskidem Żywieckim, od północy z Pogórzem Wielickim, od wschodu z Beskidem Wyspowym, od południa z Kotliną Rabczańską, Pasmem Babiogórskim i pasmem Beskidów Orawskich (po słowackiej stronie). Najwyższym szczytem jest Lubomir (902 m)[1].

Granice

Beskid Makowski w granicach według Jerzego Kondrackiego
Rejon przełęczy Przysłop
Polana Pękalówka i panorama widokowa
Pasmo Koskowej Góry
Jałowiec
Kapliczka pod Jaworzyńskim Wierchem
Hala Trzebuńska
Pasmo Pewelskie
Osiedla Zawoi w Paśmie Przedbabiogórskim

Według Regionalna geografia fizyczna Polski, granice Beskidu Makowskiego są następujące[2]:

  • granica zachodnia i południowa: od Wadowic doliną Skawy do Jordanowa dalej potokiem Malejówka do Krzczonówki.
  • granica północna: po północnej stronie Pasma Babicy od Wadowic do Myślenic dalej północnymi stokami Pasma Lubomira i Łysiny.
  • granica wschodnia: doliną Krzyworzeki i Kasieniczanki do jej ujścia w Rabie; dalej w dół doliną Raby do jej dopływu Krzczonówki.

Rzeźba terenu

Beskid Makowski zbudowany jest z piaskowców magurskich przewarstwionych warstwami łupków. W łupkach wyrzeźbione zostały doliny rzeczne. Składa się z wielu rozczłonkowanych pasm górskich i wzniesień. Są to (w nawiasie najwyższy szczyt pasma)[1]:

Klimat

Na klimat w Beskidzie Makowskim wpływa zróżnicowana rzeźba terenu i położenie geograficzne[3]. Średnia temperatura wynosi od 5 do 7 °C. Wiosna trwa długo i jest chłodna i deszczowa, nawroty niskiej temperatury występują aż do maja. Lato bywa trochę cieplejsze niż w Beskidzie Żywieckim, lecz trwa tyle samo. Jesień jest długa i sucha. Notowane są częste wahania temperatury, tak, jak i w reszcie regionu. Zima utrzymuje się zazwyczaj od końca listopada do marca. Przeciętnie najwięcej opadów zaobserwowano w czerwcu i w sierpniu, a najmniej w październiku, średnia roczna wynosi 800 mm. Podobnie jak w Beskidzie Wyspowym zdarzają się tu inwersje temperatury.

Ludność

Jest to obszar dość gęsto zaludniony. Lasy występują głównie na wyższych grzbietach górskich, natomiast doliny i śródgórskie zrównania zajęte są pod uprawy rolne i osady ludzkie[1]. Na terenie Beskidu Makowskiego znajdują się 4 miasta: Maków Podhalański, Sucha Beskidzka, Jordanów oraz Myślenice[4].

Zagospodarowanie turystyczne

Schroniska

Na obszarze Beskidu Makowskiego znajduje się jedyne w tym mezoregionie Schronisko PTTK na Kudłaczach

Szlaki turystyczne

Pasmo Koskowej Góry
szlak turystyczny niebieski Sucha Beskidzka – Mioduszyna – Maków Podhalański
szlak turystyczny żółty Maków Podhalański – Stańkowa – Koskowa Góra – Parszywka – Przełęcz Dział – Groń – Pcim
szlak turystyczny czarny łącznikowy pomiędzy niebieskim i żółtym (jw.)
szlak turystyczny zielony Maków Podhalański – Budzów
szlak turystyczny niebieski Bieńkówka – Koskowa Góra – Przełęcz Jabconiówka – Groń – Zarębki – Jordanów
szlak turystyczny zielony Osielec – Groń (810 m) – Skomielna Czarna – Tokarnia – Knapówka – Groń – Stróża
szlak turystyczny czarny Zębalowa – Tokarnia – Groń – Zawadka – dojście do szlaku żółtego pod Kotoniem
szlak turystyczny żółty Lubień – Zębalowa – Krzeczów
Pasmo Babicy
szlak turystyczny czerwony Mały Szlak Beskidzki na odcinku: Zembrzyce – Chełm – ZachełmnaPalcza – Bieńkowska Góra – Babica – Trzebuńska GóraSularzowaMyślenice
szlak turystyczny niebieski Stryszów – Chełm
szlak turystyczny zielony Budzów – Mysia Góra – Przełęcz Wrotka – Stronie
szlak turystyczny żółty Przełęcz Wrotka – Skawinki
szlak turystyczny niebieski Przełęcz Sanguszki – Krowia Góra – Bieńkówka
szlak turystyczny czarny łącznikowy pomiędzy szlakiem niebieskim (jw.) i czerwonym Małym Szlakiem Beskidzkim
szlak turystyczny zielony Stróża – dojście do szlaku czerwonego Małego Szlaku Beskidzkiego pod Sularzową

Przypisy

  1. a b c JerzyJ. Kondracki JerzyJ., Geografia regionalna Polski, Warszawa: PWN, 1998, ISBN 83-01-12479-2, OCLC 830133845 .
  2. AndrzejA. Richling AndrzejA. i inni red., Regionalna geografia fizyczna Polski: praca zbiorowa, Poznań: [Warszawa]: Bogucki Wydawnictwo Naukowe ; na zlecenie Generalnej Dyrekcji Ochrony Środowiska, 2021, ISBN 978-83-7986-381-5 [dostęp 2024-01-20] .
  3. AndrzejA. Matuszczyk AndrzejA., Beskid Średni: przewodnik turystyczny, EmiliaE. Krzyżanowska-Kalkowska (red.), wyd. 2, Wydawnictwo PTTK „Kraj”, 1984, s. 5–6, ISBN 83-7005-019-0  (pol.).
  4. Beskid Wyspowy 1:50 000. Mapa turystyczna, Kraków: Compass, 2006, ISBN 83-89165-86-4.

Linki zewnętrzne

  • Mapa turystyczna Beskidu Średniego (Makowskiego) wydawnictwa Compass w formie elektronicznej. compass.krakow.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-05-15)].
  • Galeria zdjęć Beskidu Makowskiego
Kontrola autorytatywna (łańcuch górski):
  • VIAF: 315526353
  • LCCN: sh86007453
  • J9U: 987007529871305171
Encyklopedia internetowa:
  • PWN: 3876577