Biurowiec Agory
 Jedna z elewacji budynku (2019) | |||
| Państwo |
| ||
|---|---|---|---|
| Województwo | |||
| Miejscowość | Warszawa | ||
| Adres | ul. Czerska 8/10, | ||
| Typ budynku | biurowiec | ||
| Styl architektoniczny | postmodernizm[1] | ||
| Architekt | JEMS Architekci[2] | ||
| Inwestor | Agora S.A. | ||
| Kondygnacje | 4 nadziemne, 2 podziemne[2] | ||
| Powierzchnia użytkowa | 32 900 m²[2] | ||
| Rozpoczęcie budowy | 2000[2] | ||
| Ukończenie budowy | 2002[2] | ||
| Ważniejsze przebudowy | 2019 | ||
| Pierwszy właściciel | Agora S.A. | ||
| Obecny właściciel | Agora S.A. | ||
Położenie na mapie Warszawy  | |||
Położenie na mapie Polski  | |||
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |||
| 52°12′12,71″N 21°02′49,37″E/52,203531 21,047047 | |||
| |||
Biurowiec Agory – postmodernistyczny[1] budynek biurowy autorstwa pracowni architektonicznej JEMS Architekci zlokalizowany przy ul. Czerskiej 8/10 w Warszawie, będący siedzibą koncernu medialnego Agora S.A. Wielokrotnie nagradzany w polskich konkursach architektonicznych, ikona polskiej architektury.
Opis
Historia
Konkurs architektoniczny na projekt siedziby koncernu Agora S.A. rozstrzygnięto w 1998 poprzez wybór koncepcji autorstwa pracowni JEMS Architekci[2]. Był to wówczas największy w historii Polski konkurs architektoniczny zorganizowany przez prywatnego inwestora[3]. Za architekturę krajobrazu odpowiadała pracownia RS Architektura Krajobrazu, a za wyposażenie i projekt wnętrz Towarzystwo Projektowe. Prace projektowe trwały do 2001, a realizacja inwestycji podzielona została na dwie fazy: pierwszą, trwającą w latach 2000–2001, i drugą zrealizowaną w 2002[2]. Budynek wybudowano w miejscu wyburzonego biurowca Przedsiębiorstwa Transportowo-Sprzętowego Budownictwa "Transbud Warszawa"[3].
W 2019 wnętrza zostały zmodernizowane według projektu pracowni Projekt Praga[4].
Uznawany jest za jeden z najlepiej zaprojektowanych budynków biurowych zbudowanych w Warszawie[1]. W projekcie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Warszawy z 2023 zawarto propozycję wpisania budynku na listę dóbr kultury współczesnej w Warszawie[5].
Architektura
Budynek posiada szklaną fasadę, a jedna z elewacji pokryta jest pionowymi drewnianymi żyletkami z cedru kanadyjskiego, które pełnią funkcję łamaczy światła[3].
Wnętrze budynku wykończone jest naturalnymi materiałami i poprzecinane jest pięcioma atriami wypełnionymi roślinnością[3]. Budynek posiada wnętrza typu open space podatne na płynne kształtowanie powierzchni w zależności od bieżących potrzeb. Wyposażony jest w kafeterię, basen, klub fitness i studia radia Tok FM[1][6]. W budynku znajdowała się kiedyś księgarnia[3].
Podczas projektowania i realizacji budynku powstał model jego części w skali 1:1 w pełni odzwierciedlający przyszły kształt elewacji i wnętrza[6].
Z uwagi na wydłużony kształt i niewielką wysokość nazywany był „leżącym wieżowcem”[3].
Wydarzenia związane z miejscem
18 lipca 2002 w budynku miało miejsce spotkanie Adama Michnika z Lwem Rywinem, będące jednym z kluczowych wydarzeń tzw. afery Rywina[7].
Nagrody i wyróżnienia
- 2002: Nagroda Architektoniczna Prezydenta m.st. Warszawy, nagroda w kategorii Najlepszy obiekt biurowy 2002[8]
- 2002: Polski Cement w Architekturze, I nagroda[9]
- 2004: Życie w Architekturze, nagroda w kategorii Najlepszy budynek użyteczności publicznej 2002–2003[10]
- 2005: Polska. Ikony architektury[11]
- 2016: Nagroda Architektoniczna Prezydenta m.st. Warszawy, II nagroda w kategorii Budynek użyteczności publicznej 2001–2014 (obiekt komercyjny)[12]
Przypisy
- ↑ a b c d GrzegorzG. Piątek GrzegorzG., JarosławJ. Trybuś JarosławJ., MarcinM. Kwietowicz MarcinM., Lukier i mięso. Wokół architektury w Polsce po 1989 roku, wyd. 1, Warszawa: Stowarzyszenie 40000 Malarzy, 2012, s. 16-31, ISBN 978-83-936015-1-6 .
- ↑ a b c d e f g WojciechW. Kaczura WojciechW., StefanS. Drewiczyński StefanS. (red.), JEMS Architekci, Wrocław: Muzeum Architektury we Wrocławiu, 2013, s. 82, ISBN 978839331800X .
- ↑ a b c d e f Jerzy StanisławJ.S. Majewski Jerzy StanisławJ.S. i inni, Spacerownik warszawski 2, Warszawa: Agora, s. 95, ISBN 978-83-7552-095-8 .
- ↑ Modernizacja wnętrz siedziby wydawnictwa Agora w Warszawie [online], architektura.muratorplus.pl [dostęp 2023-07-20] .
- ↑ Dokument projektu Studium [online], Urząd m.st. Warszawy, 2 czerwca 2023 [dostęp 2023-06-05] (pol.).
- ↑ a b AleksandraA. Stępień-Dąbrowska AleksandraA., Jakby luksusowo. Przewodnik po architekturze Warszawy lat 90., wyd. 1, Warszawa: Narodowy Instytut Architektury i Urbanistyki, 2021, s. 119, ISBN 978-83-960286-8-6 .
- ↑ Ustawa za łapówkę czyli przychodzi Rywin do Michnika [online], wyborcza.pl [dostęp 2023-07-20] .
- ↑ Wydział Planowania Przestrzennego i Architektury Biura Zarządu m.st.W.P.P.A.B.Z. Warszawy Wydział Planowania Przestrzennego i Architektury Biura Zarządu m.st.W.P.P.A.B.Z., Czyli o Nagrodzie Prezydenta m.st. Warszawy w Dziedzinie Architektury, „Krajobraz Warszawski” (54), październik 2002 .
- ↑ 2002 [online], architekturabetonowa.pl [dostęp 2023-07-20] (pol.).
- ↑ ŻYCIE W ARCHITEKTURZE 2004 [online], archirama.pl [dostęp 2022-10-19] .
- ↑ RedakcjaR. PRNews.pl RedakcjaR., Siedziba Agory ikoną polskiej architektury [online], PRNews.pl, 16 maja 2006 [dostęp 2023-07-20] (pol.).
- ↑ I edycja - Zwycięzcy [online] .
