Blarina krótkoogonowa
| Blarina brevicauda[1] | |||||
| (Say, 1823) | |||||
 | |||||
| Systematyka | |||||
| Domena | eukarionty | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| Królestwo | zwierzęta | ||||
| Typ | strunowce | ||||
| Podtyp | kręgowce | ||||
| Gromada | ssaki | ||||
| Podgromada | żyworodne | ||||
| Infragromada | |||||
| Rząd | |||||
| Rodzina | |||||
| Podrodzina | |||||
| Plemię | blariny | ||||
| Rodzaj | blarina | ||||
| Gatunek | blarina krótkoogonowa | ||||
| |||||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |||||
 najmniejszej troski | |||||
| Zasięg występowania | |||||
 | |||||
| |||||
| |||||
Blarina krótkoogonowa[3], ryjówka krótkoogoniasta (Blarina brevicauda) – gatunek owadożernego ssaka z rodziny ryjówkowatych (Soricidae).
Jest mniejsza od ryjówka domowego (Suncus murinus). Osiąga długość 6,5–12 cm bez ogona, a jej ogon osiąga długość do 2,5 cm[4]. Brak widocznych małżowin usznych, które są ekstremalnie małe i ukryte w sierści.
Zdobywa pożywienie paraliżując ofiarę swoją śliną, a związkiem paraliżującym jest sorycydyna, która blokuje przewodzenie impulsów nerwowych. Udowodniono, że sorycydyna ma działanie przeciwnowotworowe (blokuje kanały wapniowe, co powoduje autodestrukcję komórek raka) w przypadku raka piersi, prostaty i jajnika[5].
Z wyglądu przypomina kreta. Waży 30–35 g. Występuje w Ameryce Północnej.
Podgatunki
Wyróżniono jedenaście podgatunków B. brevicauda[3][6]:
- B. brevicauda aloga
- B. brevicauda angusta
- B. brevicauda brevicauda
- B. brevicauda churchi
- B. brevicauda compacta
- B. brevicauda hooperi
- B. brevicauda kirtlandi
- B. brevicauda manitobensis
- B. brevicauda pallida
- B. brevicauda talpoides
- B. brevicauda telmalestes
Przypisy
- ↑ Blarina brevicauda, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ F.F. Cassola F.F., Blarina brevicauda, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2015, wersja 2015.2 [dostęp 2015-08-13] (ang.).
- ↑ a b Systematyka i nazwy polskie za: Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 70. ISBN 978-83-88147-15-9.
- ↑ Steven Foster, Roger A. Caras: A field guide to venomous animals and poisonous plants, North America, north of Mexico. s. 11. ISBN 978-0395936085.
- ↑ The Target: TRPV6. Soricimed Biopharma Inc.. [dostęp 2019-02-02]. (ang.).
- ↑ Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Blarina brevicauda. w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. (ang.) [dostęp 2015-08-13]
Bibliografia
- Steven Foster, Roger A. Caras: A field guide to venomous animals and poisonous plants, North America, north of Mexico. Boston: Houghton Mifflin, 1994. ISBN 0-395-93608-X.
