Boecjusz z Dacji

Boecjusz z Dacji (Boëthius, Boecjusz z Danii) (ur. w pierwszej połowie XIII w., zm. w drugiej połowie XIII w.^[1]) – średniowieczny filozof działający na Uniwersytecie Paryskim.

Powiązany z Sigerem z Brabantu, był najbardziej znanym propagatorem awerroizmu, który powstał jako interpretacja myśli Arystotelesa, dokonana przez Awerroesa. Napisał wiele ksiąg po łacinie, które zostały zgromadzone w sześciu tomach Boëthii Daci opera i wydrukowane w Kopenhadze. Zajmował się logiką, filozofią przyrody, metafizyką i etyką.

Jako przedstawiciel łacińskiego awerroizmu został w 1277 potępiony przez biskupa Étienne Tempiera. Po opuszczeniu Paryża udał się na odosobnienie w Orvieto. Następnie przystąpił do zakonu dominikanów.

Zobacz też

• Temistios

Przypisy

Bibliografia

• Armand A. Maurer: Boetius of Dacia. W: Encyclopedia of Philosophy. Donald M. Borchert (red.). Thomson Gale, 2006, s. 628-629. ISBN 0-02-866072-2.

Linki zewnętrzne

• De Summo Bono oraz De Mundi Aeternitate Boecjusza z Dacji (łaciński oryginał)