Boris Razinski

Boris Razinski

Борис Разинский

Pełne imię i nazwisko	Boris Dawidowicz Razinski
Data i miejsce urodzenia	12 lipca 1933 Lubiercy
Data i miejsce śmierci	6 sierpnia 2012 Moskwa
Wzrost	180 cm
Pozycja	bramkarz/napastnik
Kariera juniorska
Lata Klub 1946–1951 Piszczewik Tula
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole 1952 CDSA Moskwa 0 (0) 1952 zespół m.Kalinin 2 (0) 1953 MWO Moskwa 0 (0) 1953 Spartak Moskwa 1 (0) 1954–1961 CSK MO/CSKA Moskwa 160 (2) 1961 Spartak Moskwa 4 (0) 1962 Dynamo Kijów 18 (0) 1963 Czornomoreć Odessa 28 (3) 1964 Sierp i Mołot Moskwa 2 (0) 1964–1965 PłdGW ? (?) 1966 SKA Odessa 7 (0) 1967–1968 Mietałłurg Lipieck ? (23) 1969 Politotdieł Jangibazar 39 (1) 1970 Daugava Ryga 8 (0) 1970 Ararat Erywań 11 (0) 1970 Wołga Gorki ? (?) 1972–1973 Granit Tetiuche ? (?)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1955–1956  ZSRR 3 (0) 1956–1959  ZSRR olimpijska 5 (0) W sumie: 8 (0)
Kariera trenerska
Lata Drużyna 1964–1965 PłdGW (grający trener) 1967–1968 Mietałłurg Lipieck (grający trener) 1972–1973 Granit Tetiuche (grający trener) 1974 Dźwina Witebsk (dyrektor) 1974 CSKA Moskwa (asystent) 1975–1976 Daugava Ryga (skaut) 1999 Suwon Samsung Bluewings (asystent) 1999–2000 Czernomoriec Noworosyjsk (asystent) 2001 FK Chimki (asystent) 2001 Czernomoriec Noworosyjsk (asystent) 2001–2002 Wołgar-Gazprom Astrachań (asystent)
↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Dorobek medalowy
Igrzyska olimpijskie złoto Melbourne 1956 piłka nożna
Odznaczenia

Boris Dawidowicz Razinski, ros. Борис Давидович Разинский (ur. 12 lipca 1933 w Lubiercach, Rosyjska FSRR, ZSRR, zm. 6 sierpnia 2012 w Moskwie) – rosyjski piłkarz pochodzenia żydowskiego^[1], grający na pozycji bramkarza, a wcześniej napastnika, reprezentant ZSRR, trener piłkarski. Jeden z trzech Żydów na świecie, którzy zdobyli złoty medal olimpijski w piłce nożnej^[2].

Kariera piłkarska

Kariera klubowa

Jego ojciec Dawid Michajłowicz Razinski był pułkownikiem lotnictwa. W czasie II wojny światowej w 1941 roku został ewakuowany do Bołotnoje (obwód nowosybirski). W 1946 roku zaczął grać w zespole młodzieżowym Piszczewik w Tule na pozycji środkowego napastnika. W 1952 ukończył szkołę średnią i rozpoczął studia w Instytucie Kultury Fizycznej w Moskwie^[3].

Karierę piłkarza rozpoczął w 1952 w CDSA Moskwa - jedną z najsilniejszych drużyn w kraju w tym czasie^[4]. Pod koniec 1952 zespół został rozwiązany z powodu porażki reprezentacji ZSRR na Igrzyskach Olimpijskich w Helsinkach (większość reprezentacji składała się z piłkarzy CDSA). Po występach w zespole miasta Kalinina, MWO Moskwa i Spartaku Moskwa, na początku 1954 powrócił do CDSA, w którym grał przez następne 8 lat. W kolejnych latach bronił barw m.in. Spartaka Moskwa, Dynama Kijów, Czernomorca Odessa, Sierp i Mołot Moskwa, SKA Odessa, Mietałłurga Lipieck, Politotdiełu Jangibazar, Daugavy Ryga, Araratu Erywań i Wołgi Gorki. W niektórych klubach występował na pozycji bramkarza, a w innych, m.in. w Czernomorcu Odessa i Mietałłurgu Lipieck - grał na pozycji środkowego napastnika^[5]. W 1973 zakończył karierę piłkarską w klubie Granit (Tetiuche).

Kariera reprezentacyjna

23 października 1955 zadebiutował w reprezentacji Związku Radzieckiego w spotkaniu towarzyskim z Francją zremisowanym 2:2. Ponadto występował w olimpijskiej reprezentacji Związku Radzieckiego, w składzie której zdobył złoty medal na Olimpiadzie w Melbourne 1956 (medal otrzymał dopiero 50 lat później).

Kariera trenerska

Jeszcze będąc piłkarzem w latach 1964–1965 prowadził drużynę Południowej Grupy Wojsk, stacjonującej na Węgrzech^[6]. W latach 1967–1968 łączył również funkcje trenerskie i piłkarskie w Mietałłurgu Lipieck, a w 1972–1973 w zespole Granit Tetiuche. Od 1974 do 1976 pracował na różnych stanowiskach w klubach Dźwina Witebsk, CSKA Moskwa i Daugava Ryga. Następnie przez dłuższy czas był bezrobotnym. Później pracował na stacji benzynowej i jako taksówkarz. W latach 90. występował w zespołach oldbojów. W 1999 powrócił do pracy trenerskiej. Najpierw pomagał trenować koreański Suwon Samsung Bluewings, w potem rosyjskie Czernomoriec Noworosyjsk, FK Chimki i Wołgar-Gazprom Astrachań.

Zmarł 6 sierpnia 2012 roku w Moskwie^[7]. Pochowany na Cmentarzu Wostriakowskim w Moskwie^[8].

Sukcesy i odznaczenia

Sukcesy klubowe

• brązowy medalista Mistrzostw ZSRR: 1955, 1956, 1958
• zdobywca Pucharu ZSRR: 1955

Sukcesy reprezentacyjne

• złoty medalista Igrzysk Olimpijskich: 1956

Sukcesy indywidualne

• wybrany do listy 33 najlepszych piłkarzy ZSRR: Nr 2 (1955, 1956), Nr 3 (1959)

Odznaczenia

• tytuł Mistrza Sportu ZSRR: 1959
• tytuł Zasłużonego Mistrza Sportu ZSRR: 1989
• Medal „Za pracowniczą dzielność”
• Medal Orderu „Za zasługi dla Ojczyzny”

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Boris Razinski w bazie RusTeam (ros.)
• Boris Razinski w bazie Odeski Futbol (ros.)
• Sylwetka zawodnika na rusteam.permian.ru (ros.)
• Boris Razinski w bazie National Football Teams (ang.)